Zakażenie drzewa

Zakażenie drzewa następuje poprzez uszkodzenia zewnętrzne, jak obłamane gałęzie, sęki i odarcia kory. Rozwój grzybni jest dość powolny i odbywa się tylko w części twardzielowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Zgnilizna rozszerza się szybciej wzdłuż pnia niż w kierunku poprzecznym, przyjmując kształt nieregularnie wrzecionowaty.
Zgniliznę wywołaną przez wrośniaka sosnowego spotyka się zarówno w odziomkach, jak w wyższych częściach pnia. Najczęściej porażone zostają drzewa w wieku 40-50 lat, chociaż niekiedy spotyka się zgniliznę spowodowaną przez wrośniaka nawet w drzewach dwudziestoletnich (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W początkowym stadium rozwojowym uszkodzenia powstaje czerwono-brunatne zabarwienie drewna twardzieli, wykazujące niekiedy fioletowy odcień. Następnie zgnilizna przyjmuje postać pstrą; na tle pociemniałego drewna pojawiają się liczne białe plamki nierozłożonej celulozy. W dalszym stadium rozwoju grzyba skupienia celulozy ulegają rozkładowi; miejsce ich zajmują stopniowo powiększające się wgłębienia, które nadają uszkodzonemu drewnu charakterystyczną, gąbczastą strukturę. Plamki i wgłębienia skupiają się głównie w drewnie wczesnym. W dość rzadkich
przypadkach zgniliźnie ulega tylko jeden słój; w tym miejscu następuje rozwarstwienie przyrostów w postaci okrężnego pęknięcia (opuklina). Zgnilizna wywołana przez wrośniaka sosnowego ma charakter korozyjny (uprawnienia budowlane).

Grzybnia rozwija się w zakresie temperatur od 0 do 35 C; optimum temperatury leży między 23 a 25 C. Duża zawartość żywicy wpływa hamująco na rozwój grzybni; na granicy porażonego drewna występuje zwykle silne przesycenie żywicą.
Owocniki wrośniaka sosnowego mają kształt konsoli, są twarde, wieloletnie.

Na ich górnej, szarobrązowej powierzchni widać współśrodkowe warstwy przyrostów rocznych; dolna, oliwkowa powierzchnia pokryta jest dużą ilością drobnych otworków (rurek) hymenoforu. Owocniki pojawiają się najwcześniej w 10 lat po zakażeniu drzewa, w miejscu infekcji. Dlatego w momencie powstania owocników, które pozwalają stwierdzić porażenie danego drzewa, zgnilizna przybiera już poważne rozmiary (program egzamin ustny). Profilaktyka polega na niszczeniu (obłamywaniu) owocników, powlekaniu ich smołą lub lepem i usuwaniu chorych drzew.

Huba korzeniowa

Po ścięciu drzewa grzybnia szybko obumiera wskutek wysychania drewna, tak że nie zachodzi obawa dalszego rozwoju wady na składzie drewna okrągłego.
Huba korzeniowa (Fames anno sus Karst.), czyli wrośniak korzeniowy (Trametes radiciperda Hart.) - Polyporaceae. Huba korzeniowa pasożytuje głównie na świerku, jodle i sośnie; rzadziej można ją spotkać na gatunkach liściastych. Zakażenie następuje najczęściej poprzez przerzucanie się grzybni z korzeni drzew porażonych na korzenie sąsiednich drzew zdrowych (opinie o programie).

W ten sposób mogą powstawać całe gniazda zakażonych drzew, co następuje tym łatwiej, że grzybnia huby korzeniowej może rozwijać się również w ściółce leśnej i w próchnicznej glebie. U świerka i jodły zgnilizna z korzenia rozszerza się na odziomkową część pnia, sięgając niekiedy na kilkanaście metrów wzwyż; u sosny zgnilizna umiejscawia się najczęściej jedynie w korzeniach (segregator aktów prawnych). Rozkład drewna rozpoczyna się cd pociemnienia wnętrza pnia do barwy fioletowawobrunatnej. Następne stadium stanowi czerwonobrunatna zgnilizna z białymi plamkami, na tle których widać ciemne skupienia strzępek grzybni. W stadium końcowym powstaje wewnętrzna zgnilizna gąbczasta, podobna do zgnilizny wywoływanej przez wrośniaka sosnowego.

W porażonych świerkach i jodłach w końcowym stadium zgnilizny powstaje zwykle dziupla u podstawy pnia (promocja 3 w 1).
Huba korzeniowa powoduje charakterystyczne, butelkowate zgrubienie odziomkowej części pnia, szczególnie wyraźne u świerka; grzyb ten jest często przyczyną powstawania wiatrołomów i zamierania drzew na pniu, które rozpoczyna się najczęściej w wieku 30-40 lat.