Zaprawa kontrolowana

Kiedy zaprawa kontrolowana jest na kostkach o boku 5 cm, uzyskuje się wartości o ok. 10% wyższe od i%₈. Przy ocenie wytrzymałości zapraw stosowanych do konstrukcji kontrola statystyczna byłaby bardzo trudna. W związku z tym zaprawy oznaczamy nie za pomocą klas, odnoszących się do wytrzymałości gwarantowanej, jak w przypadku betonu, a za pomocą marek, oznaczających w MPa średnią wytrzymałość zaprawy, kontrolowanych na próbkach 0 8. Gdy wytrzymałość zaprawy kontrolowana jest na kostkach o boku 5 cm, uzyskuje się wartość ₅ wyższą o ok. 10% od wytrzymałości R₀₈ (program uprawnienia budowlane na komputer).

W budownictwie z prefabrykatów wielkowymiarowych stosowane są zaprawy cementowe: marki 5-410, gdy prefabrykaty stawiane są na uprzednio rozścielonej warstwie zaprawy o konsystencji gęstoplastycznej i grubość spoiny waha się w granicach 1,0-2,0 cm, oraz marki 15-20, a w niektórych systemach zachodnich nawet 30, kiedy ledwie wilgotna zaprawa ubijana jest w spoinie pod uprzednio ustawionym prefabrykatem; grubość spoiny w7nosi w takim przypadku 3-5,0 cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Cechy wytrzymałościowe zaprawy w cienkich spoinach są różne od cech zaprawy w próbce. Przy małych naprężeniach, rzędu a < 1,0 MPa, kontakt między wierzchem warstwy zaprawy i spodem prefabrykatu nie jest jeszcze pełny, w związku z czym współczynnik sprężystości E. dla warstwy zaprawy o grubości 1,0 2,0 cm jest z reguły E_z < 500 MPa (uprawnienia budowlane).

Dla zaprawy marki 15-y20 wartości E_z wg wzoru (4-21) są o ok. 1,3 raza większe. Rysy w zaprawie poddanej ściskaniu w cienkiej spoinie powstają przy naprężeniu l,0-rl,5 R_c6. Istotną rolę odgrywa tu grubość spoiny i prefabrykatu. Zaprawa przenosi jednak znacznie wyższe naprężenia, rzędu wytrzymałości betonu prefabrykatów.

Zjawisko komprymacji warstwy kontaktowej i niskie wartości E_b przy małych naprężeniach obserwuje się również w przypadku podbetenowywania prefabrykatów (rys. 3-35b). Z uwagi jednak na odpowiednio większą grubość warstwy betonu redukcja wartości E„ nie jest tak ostra jak w przypadku cienkich warstw zaprawy (program egzamin ustny).

Warunki pracy konstrukcji

Wobec tego, że w przypadku stali nie ma potrzeby rozróżniania wytrzymałości określonej na próbkach i przyjmowanej do obliczeń, a także wobec stałej wartości współczynnika sprężystości E_a = 2,1-10⁵ MPa, charakterystyka wytrzymałościowa stali jest znacznie prostsza niż betonu (opinie o programie).

W przypadku jednokrotnego obciążenia krótkotrwałego, nagle przyłożonego, wytrzymałości R_ak i R_a można zwiększyć stosując współczynnik korekcyjny. Wartości obliczeniowych wytrzymałości stali, przyjmowane przy projektowaniu konstrukcji, mogą być ograniczone z uwagi na warunki współpracy stali z betonem (segregator aktów prawnych).

Według PN-76/B-03264, niezależnie od wytrzymałości charakterystycznych, dla prętów ściskanych R_ac ^ 400 MPa (co odpowiada granicznemu odkształceniu betonu e_b « 2%₀), a dla prętów rozciąganych R_a < 500 MPa (co odpowiada granicznej rozwartości rys a_f ^ 0,3 mm) [19]. W specyficznych warunkach pracy konstrukcji wcześnie rozformowanej, kiedy wytrzymałość betonu jest stosunkowo niska w stosunku do założonej, ograniczenie wytrzymałości obliczeniowej może również wynikać z warunku „słabszego” zakotwienia prętów.

Zasadą ogólną obliczania sił wewnętrznych jest założenie, że materiał konstrukcji zachowuje się liniowo-sprężyście, w związku z czym można sumować siły wewnętrzne S, wywołane przez poszczególne rodzaje obciążeń. Siły wewnętrzne oblicza się przyjmując schematy statyczne i układy obciążeń możliwie najwierniej odwzorowujące rzeczywiste warunki pracy konstrukcji w rozpatrywanym stanie granicznym.

Uwzględnia się przy tym również warunki realizacji konstrukcji, tj. kolejne fazy wznoszenia budynku, odpowiadające im schematy statyczne (brak pewnych więzów, występujących w fazie późniejszej budynku w stanie gotowym), wielkości obciążeń i cechy materiału. Przykładem, kiedy konieczne jest uwzględnienie okoliczności wykonania konstrukcji, jest sprawdzanie warunków pracy stropów lub belek prefabrykowanych, projektowanych z uwzględnieniem zamocowania na podporze (promocja 3 w 1).