Zaprawy do torkretowania uprawnienia budowlane

Zaprawy te odznaczają się dużą wytrzymałością i wodoszczelnością. Są one wykonywane z cementu portlandzkiego lub hutniczego z czystym piaskiem, ewentualnie z dodatkiem wymienionych środków uszczelniających. Zużycie cementu wynosi 700-900 kg na 1 m3 zaprawy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zaprawy te narzuca się za pomocą torkretnicy (działka cementowego), tj. dyszy połączonej ze sprężarką dostarczającą powietrze sprężone do 2H-5 atn. Zaprawa wyrzucana jest z dyszy z szybkością ok. 100 m/sek, dzięki czemu silnie przylega do wyprawianej powierzchni i zostaje w dużym stopniu zagęszczona.

Wytrzymałość zaprawy nanoszonej za pomocą torkretnicy jest około 5 razy większa od wytrzymałości zaprawy plastycznej o takiej samej proporcji składników, osiągając 200-500 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Są to zaprawy wodoszczelne przy ciśnieniu wody do około 20 at n. Torkretowanie ma zastosowanie:

a) do warstwy izolacyjnej w mostach żelbetowych,

b) do naprawy i wzmocnienia konstrukcji żelbetowych,

c) do wypraw w zbiornikach, jazach, przegrodach wodnych itp., zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie wód lub oparów agresywnych.

Zwykłe zaprawy wapienne lub cementowe mają dość znaczny współczynnik przewodności cieplnej X = 0,7-M,0 kcal/mh°C, a nawet więcej (uprawnienia budowlane). Stwierdzono, że spoiny cienkich ścian wymurowanych na zwykłych zaprawach przemarzają, co się ujawnia w osiadaniu wilgoci, na powierzchniach wewnętrznych ścian w miejscach spoin. Na przykład w domu z bloków z pianobetonu o grubości 20 cm, ułożonych na zaprawie cementowej, ujawniła się w pokoju na tynku cała siatka spoin. Takie zjawisko jest szkodliwe ze względów higienicznych, estetycznych oraz ze względu na znaczne straty ciepła przez spoiny, które na przykład w zwykłym budynku z cegieł zajmują 22% powierzchni tynku.
Aby uniknąć przemarzania spoin, należy w miarę możności stosować do murowania takie zaprawy, dla których współczynnik przewodności cieplnej jest niewiele większy od współczynnika zasadniczego materiału (cegieł-bloków z lekkiego betonu itp.). Stosowane są zaprawy cementowo- -wapienne z lekkim kruszywem bądź zaprawy przyrządzane według składu lekkich betonów (program egzamin ustny).

Kruszywo o ciężarze objętościowym

Do zapraw cementowo-wapiennych stosowane bywa kruszywo o ciężarze objętościowym 0,55-r-l,0 T/m3, jak żużel granulowany, oczyszczony żużel paleniskowy, pumeks itp., przy czym zalecone wymiary ziarn kruszywa zawarte są w granicach sit 0,25-4 mm. Proporcje objętościowe cementu: ciasto wapienne: żużel granulowany wynoszą 1:1:6, 1:1:9, 1:2: 16. Do małych domów o 1-2 kondygnacjach może być stosowana zaprawa 1 : 2 : 16, dla której X = 0,3 w zwykłych warunkach wilgotności.

zaczęto budować domy z lekkich betonów komórkowych, używano początkowo do murowania zwykłej zaprawy cementowej (opinie o programie). Dało to bardzo złe wyniki, toteż później zaczęto stosować zaprawy przyrządzane podobnie jak lekkie betony, tj. silnie napowietrzone i to nie tylko do murowania bloków, lecz również do zapełniania spoin w płytach konstrukcyjnych i izolacyjnych układanych na dachach.
Zaprawy z cementu glinowego. Zaprawy z cementu glinowego mają zastosowanie tam, gdzie chodzi o bardzo szybkie wykonanie robót, jak do fundamentów maszyn, podmurowywania fundamentów, do budowli narażonych na działanie wód kwaśnych, do budowli morskich, do robót przy mrozie do -10°C, a nawet -15°C, pod warunkiem niedopuszczenia do zamarznięcia przed związaniem zaprawy.
Mieszanie cementu glinowego i piasku powinno być bardzo staranne i dokładne. Czas mieszania ze względu na dużą lepkość jest około 2 razy większy niż w zaprawach z cementem portlandzkim. Proporcje zapraw mogą być na ogół nieco chudsze niż przy cemencie portlandzkim (10-20% mniej cementu), ponieważ cement glinowy osiąga większą wytrzymałość (segregator aktów prawnych).

Przy robotach, przy których chodzi o wodoszczelność, należy jednak utrzymać te same proporcje, jak przy cemencie portlandzkim. Zaprawy i betony nic powinny twardnieć w temperaturach wyższych od 25°C. Wyprawy a nawet mury wymagają intensywnego polewania już od początku twardnienia aż do ochłodzenia do temperatury otoczenia.
Nie należy stosować mieszaniny cementu glinowego z portlandzkim, powstaje bowiem z tego produkt szybkowiążący, w następstwie bardzo kruchy; zaprawa z mieszaniny cementu glinowego i portlandzkiego o stosunku 1 : 1 zaczyna wiązać już po kilku minutach. Tę właściwość można wykorzystać, jeżeli chodzi o zatamowanie nagle ukazującej się wody.

z cementu portlandzkiego wyprawiać można zaprawą z cementu glinowego dopiero po 14 dniach, beton zaś z cementu glinowego zaprawą z cementu portlandzkiego już po 2 dniach (promocja 3 w 1).