Zapuszczanie pali pustakowych

Zapuszczanie pali pustakowych o dużych średnicach odbywać się może w różny sposób. Mogą one być wbijane; do tego celu konieczne jest skonstruowanie kafara o specjalnie dużej i mocnej wieży i mocnych wciągarkach, oraz stosowanie specjalnej głowicy. Poza tym możliwe jest wpłukiwanie pali, przy czym płuczkę np. wprowadza się do wnętrza pala, od wewnątrz zaś stosuje się rurę odprowadzającą wodę z rozluźnionym gruntem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Także i technika wwibrowywania pali znajduje zastosowanie do pali o dużej średnicy.
Pale wwiercane z równoczesnym wybieraniem gruntu z ich wnętrza, o średnicy wewnętrznej mniejszej niż 1,5 m, nazywane bywają również wąskimi studniami (albo studniami rurowymi), Mogą one być wykonane jako prefabrykowany żelbetowy odlew monolityczny, z prefabrykowanych. nadstawianych kręgów betonowych lub częściej z żelbetowych lub ze stali. Zapuszczanie studni odbywa się tu z jednoczesnym wydobywaniem gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Studnię można w tym wypadku wiercić za pomocą obracania lub też, jak przy zwykłych studniach, elementy mogą opadać pod własnym ciężarem.
Studnie betonowe i żelbetowe pozostają najczęściej na stałe w gruncie, jako trwała część składowa kolumny, podczas gdy studnie stalowe nierzadko wyciąga się w miarę wypełniania ich wnętrza. Do wydobywania gruntu mają zastosowanie smoczki strumieniowe, pompy piaskowe albo też specjalne czerpaki udarowe, wąskie o wymiarach dostosowanych do pracy w wąskich szybach (uprawnienia budowlane).
Do najbardziej znanych metod drążenia otworów o dużych średnicach należą metody Benoto i Salzgitter.

Istotną częścią jest stalowa rura obsadowa o średnicy wewnętrznej 1000-1500 mm oraz specjalny czerpak (chwytak) udarowy o ciężarze 2750 kG. Rurze ustawionej przy wieży maszyny może być nadany zmienny ruch obrotowy o kilka stopni wokół osi pionowej z siłą do 20 tys. kG, wskutek czego rura wkręca się w podłoże od kilku centymetrów do paru metrów zależnie od twardości materiału podłoża. Materiał ten w obrębie rury ulega skruszeniu i wydobyciu za pomocą czerpaka, który wyposażony jest w wymienne szczęki dostosowane do urabiania różnych podłoży (program egzamin ustny).

Wiercenie otworów

Czerpak pracuje jednocześnie więc jako dłuto (świder udarowy) i jako łyżka klapowa. Pale Bcnoto wykonywano o długości do 25 m.
Metoda Salzgitter posługuje się odmienną maszyną, zwaną wiertnicą (opinie o programie).

Wiercenie otworów może odbywać się pod osłoną rury (np. gdy roboty prowadzi się na wodzie otwartej, np. na jeziorze) lub bez rury. W tym drugim wypadku dla utrzymania ścian gruntów sypkich przesyconych wodą gruntową konieczne jest wypełnianie drążonego otworu wodą na wysokość co najmniej 3 m powyżej poziomu wody gruntowej (ewentualnie z nadbudowaniem otworu rurą). Metodą tą uzyskiwano pale o długości do 30 m (a nawet wyjątkowo do 60 m) o średnicy do 1,50 m (segregator aktów prawnych).
Wnętrze otworów wykonanych obiema metodami zabetonowuje się stosując jedną z metod betonowania podwodnego. Najczęściej doprowadza się beton do rury w specjalnych kubełkach, np. systemu Benoto, albo też stosuje się metodę Contractor. Rurę obsadową jednocześnie stopniowo podnosi się.

Opis dalszych, mniej znanych w Polsce metod wiercenia otworów o dużych średnicach zawiera m. in. praca Jarominiaka.
W Polsce w latach 1965-1969 wypracowano i rozpoczęto produkcję oryginalnego sprzętu do wykonywania pali o dużych średnicach.
Produkuje się wiertnice uniwersalne “Kujawy” do wykonywania pali o średnicy 80-150 cm i długości do 30 m. Zmontowana na podwoziu kroczącym wiertnica ta wyposażona jest w urządzenia do wiercenia udarowego, obrotowego z okresowym usuwaniem urobku i obrotowo-ssącego z 2 płuczkami (promocja 3 w 1).

Produkuje się również wybieraki dłuto we służące do wiercenia otworów okrągłych w gruntach i miękkich skałach, w dwóch typach o nominalnej średnicy 600-1200 mm, dłuta do wiercenia otworów o średnicy 1200 mm w gruntach o dużej wytrzymałości i różny sprzęt pomocniczy, jak głowice pokrętne do mechanicznego zagłębiania i wyciągania rur obsadowych, podbijaki, a także agregaty strumieniowe do usuwania urobku z otworów wierconych przez hydro- mechanizację.