Zasada retrospektywnej podstawy strategii

Istotą skuteczności metod formułowania strategii jest ich spójność. Przeprowadzone w rozdziałach 2-4 analizy oparte na badaniach empirycznych pozwalają na sformułowanie następujących zasad. Zasada ciągłości procesów w warunkach niepewności i zmiennych warunkach zewnętrznych rozwoju ma umożliwić aktywne podjęcie ryzyka rozwoju poprzez jego zidentyfikowanie jako efektu procesów i warunków transformacji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zasada równoprawności czynników jakościowych i niekwantyfikowanych jest podstawą rozpoznania sił i słabości kreujących przyszłe, słabo obecnie przestrzegane mechanizmy. Zasada długookresowości odnosi się zarówno do horyzontu czasowego, jak też do długookresowych procesów globalnych, regionalnych, miejskich oraz procesów lokalnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zasada retrospektywnej podstawy strategii przyszłości została wyprowadzona z przesłanki ciągłości dotychczasowych procesów, które odłożyły się w strukturach, przestrzeni, zachowaniach sił planujących kreowanie przyszłości; zasada ta aktywnie przyjmuje bezwładność złożonych struktur przestrzenno-or- ganizacyjnych (uprawnienia budowlane).

Zasada holistycznego kreowania strategii wynika z konieczności zarówno strukturalnego, jak i całościowego postrzegania i kreowania wizji zintegrowanej - opozycyjnej wobec tworzenia niespójnych koncepcji rozwoju mniejszych całości, segmentów branżowych bądź przestrzennych; zasada ta umożliwia prowadzenie „gry o przyszłość" w warunkach współzależności problemowo- -czasowej i przyczynowo-skutkowej w mechanizmie zintegrowanym (program egzamin ustny).

Zasada środowiska

Zasada środowiska warunkującego przyswojenie i realizowanie strategii relatywizuje rozwiązania czysto techniczne i finansowe na rzecz komponentów takich jak: strategiczna kultura zarządzania regionem, miastem, gminą, klimat społeczny, rola mass mediów; jest to zasada dotycząca formy „sprzedawania" wizji, trafności strategii i zgodności z oczekiwaniami (czasami nieuświadomionymi) samorządnej społeczności (opinie o programie).

Zasada alternatywnego myślenia wyzwala wizje i strategie rozwojowe z ciasnego konformistycznego i zachowawczego nastawienia elit i ekspertów, którzy obawiają się zmiany swoich poglądów (fałszywa ciągłość); zasada ta jest podstawą innowacyjności scenariuszowego kreowania strategii.

Zasada wariantowania jest uprawnionym naukowo badaniem przyszłości nie w celu najstaranniejszego przewidzenia i umotywowania jednej tylko możliwej przyszłości, wspartej autorytetem, lecz w celu możliwie obiektywnego określenia prawdopodobnych wariantów przyszłości („wszystko co nie jest niemożliwe, jest możliwe"); zasada wariantowania odnosi się zarówno do wariantów scenariuszy uwarunkowań i aspiracji, jak i do scenariuszy rozwoju (segregator aktów prawnych).

Zasada racjonalizacji informacji warunkuje czytelność i zrozumiałość strategii. Zakładając, że rolą nauki i ekspertów jest objaśnianie zjawisk skomplikowanych, a nie komplikowanie zjawisk i procesów jasnych i prostych, zasada ta wymaga selektywnego ujęcia informacji zarówno na „wejściu", jak i „wyjściu", tym bardziej iż informacja jest dobrem rzadkim, a dobra informacja jest bardzo kosztowna; zasada ta powinna powodować eliminację szumów informacyjnych i przeciwdziałać „zamulaniu" strategii informacjami pustymi i nic nie wnoszącymi do kreowania strategii rozwoju (promocja 3 w 1).

Zasada użyteczności procesu planowania i zarządzania wnosi kryterium przydatności metody dla decydentów i realizatorów. Strategie bowiem nie są jedynie grą intelektualną, lecz konkretnym narzędziem badania i rozwoju systemów złożonych, do jakich należy region czy miasto; zasada ta determinuje także wewnętrzną krytykę i iteracyjne weryfikowanie koncepcji strategicznych.