Zasady konstruowania

Zasady konstruowania i zbrojenia są oczywiście identyczne z tym zastrzeżeniem, że otuliny wkładek powinny być nieco grubsze (co najmniej 3 4 cm). Osiąga się to przez umieszczenie podkładek między zbrojeniem a szalunkiem. W przypadku den i powierzchni poziomych stosuje się podkładki z k-betonu lub kamienia naturalnego, a w przypadku ścian - podkładki z drewna w postaci klinów wyjmowanych w miarę potrzeby przy betonowaniu urządzeń oraz zwiększenie współczynników bezpieczeństwa (program uprawnienia budowlane na komputer).

Własności szamotowego betonu ŻK: ciężar objętościowy 1,6 - 1,7 kG/dcm, porowatość 25 - 30%, wytrzymałość na ściskanie po kilku dniach pracy w wysokiej temperaturze 100 - 150 kG/cm², skurcz liniowy w temp. 800 - 1000°C 0,2 - 0,8^c/c, wytrzymałość cieplna (ilość zmian temperatury) 5 - 10, temperatura, w której zaczyna się deformacja pod obciążeniem 2 kG/cm² 1000-1100°C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do wyrobu ŻK-betonu można używać tylko nowej szamoty; zastosowanie szamoty z rozbiórki starych pieców mija się z celem, ponieważ beton taki nie jest odporny na działanie kwasów i szybko ulega zniszczeniu.

Skład. W skład betonów asfaltowych wchodzą:

1. asfalty naturalne lub ponaftowe,
2. mączki mineralne.
3. kruszywo drobne.
4. kruszywo grube (uprawnienia budowlane).

W zależności od rodzaju wypełniacza betony asfaltowe dzielą się na kwasoodporne i kwaso-ługoodporne.

Do wyrobu betonów kwaso-ługoodpornych stosuje się wypełniacz (mączki i kruszywo) z leizny bazaltowej lub diabazowej, andezytowy, kwarcowy i tufowy. W wypadku gdy przewidziane jest przeważające działanie silnych ługów, wskazane jest używanie wypełniacza zasadowego: dolomitowego, marmurowego, wapniowego i z zasadowych żużli wielkopiecowych (program egzamin ustny).

Sporządzanie betonu

W zależności od zastosowania rozróżnia się:

1. betony o konsystencji ciekłej w temperaturze układania, stosowane do pokrywania pow’erzchni aparatów i urządzeń przez polewanie oraz do wypełniania szczelin między wykładziną a ścianą aparatu;
2. beton plastyczny, który przy układaniu należy poddać wibrowaniu, stosowany do budowy posadzek, stropów, kanałów itd.;
3. beton ubijalny, stosowany do wyrobu rur, płyt, członów wież i innych elementów formowanych przez prasowanie w formach (opinie o programie).

Recepty na sporządzanie najczęściej stosowanych plastycznych betonów asfaltowych. Do betonów tych stosuje się asfalty trudno topliwe. W razie stosowania asfaltów o niskiej temperaturze mięknienia (poniżej 50°C) należy do nich dodawać 3-5% trudno topliwego bitumu naturalnego. Betony sporządzane wg recepty I są używane do wykonywania warstw wyrównawczych nie stykających się bezpośrednio z agresywnymi cieczami lub gazami, a betony sporządzone wg recepty II - do wykonywania warstw bezpośrednio narażonych na działanie środowisk agresywnych (segregator aktów prawnych).

Sporządzanie betonu odbywa się w specjalnych kotłach lub betoniarkach w następujący sposób. W kotle stapia się asfalt w temp. 150-180°C, po czym stale mieszając dodaje się stopniowo odpowiednią ilość wypełniacza. Należy przy tym uważać, żeby masy betonowej nie przegrzać oraz żeby nie dostała się do niej woda. Kotły mogą być opalane drewnem lub węglem. W nowoczesnych betoniarkach do betonu asfaltowego kamienne wypełniacze (piasek, grys lub żwir kwasoodporny) i drobny wypełniacz po przejściu przez sito wibracyjne dostają się do suszarki bębnowej, gdzie suszą się i ogrzewają do temp. 180-200°C (proszek asfaltowy ogrzewa się tylko do temp. 110°C). Następnie wypełniacze przeładowuje się do mieszalnika łopatkowego, do którego za pomocą pomp doprowadza się roztopiony asfalt, i całość miesza się w ciągu 5-8 mm w temp. 170-180°C. Następnie gotową masę betonu asfaltowego przewozi się na miejsce budowy (promocja 3 w 1).