Zastosowanie folii miedzianej

Największe trudności sprawiało tu opanowanie wody przedostającej się przez sklepienie pomocnicze i układanie izolacji na podniebieniu tego sklepienia w obrębie klucza, gdzie praca musiała odbywać się nad głową. Wodę odprowadzano za pomocą drenów.
Zastosowanie folii miedzianej zabezpiecza przed dyfuzją pary wodnej przez izolację bitumiczną (program uprawnienia budowlane na komputer).

Poza tym folia miedziana przyczynia się do lepszego zabezpieczenia przed powstawaniem prądów błądzących. W płaszczu żelbetowym wewnętrznym wykonano szczeliny dylatacyjne. W tych miejscach izolację wzmocniono dodając pasek o szerokości 30 cm folii miedzianej wytłaczanej o grubości 0,1 mm do „przyspawania” do izolacji. W celu zabezpieczenia poszczególnych pierścieni płaszcza żelbetowego wewnętrznego przed poślizgiem po izolacji zastosowano zazębienie z betonem wykonanym na kinecie tubingów. Odcinek tunelu wykonywanego z dwóch rur ukształtowanych z tubingów należało połączyć z konstrukcją prostokątną tunelu wykonywanego w wykopie otwartym, zapewniając przy tym należyte połączenie izolacji wewnętrznej odcinka tubingowego z izolacją zewnętrzną odcinka o przekroju prostokątnym. Zdecydowano się na sztywne połączenie obu konstrukcji i wzmocnienie izolacji na tym odcinku dodatkową warstwą wkładki „Buffelhaut” i dodatkowo od strony zewnętrznej (odwodnej) na krótszym odcinku folii miedzianej ryflowanej i jednej warstwy papy asfaltowej bez powłoki.

Połączenie tradycyjnej izolacji wielowarstwowej papowej z izolacją z wkładek „Buffelhaut” nałożoną za pomocą spawania płomieniem gazowym. Szczegóły powyższe są rozwiązaniem nowym i mogą być stosowane do izolacji różnych budowli, nie tylko tuneli (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Oryginalne rozwiązanie zarówno konstrukcji, jak i izolacji zastosowano przy rozbudowie kolei podziemnej w Monachium rozpoczętej w roku 1965. Na trasie tunelu poziom wody gruntowej znajduje się na głębokości 6,0 do 8,0 m, a poziom posadowienia konstrukcji 14,0 do 16,0 m poniżej terenu. Wodę gruntową obniżono za pomocą studni rurowych. Roboty na różnych odcinkach prowadzono różnymi metodami. Stacje i niektóre odcinki wykonywano w wykopie otwartym (uprawnienia budowlane). Stacje metra izolowano izolacją bitumiczną stosując przyklejanie pap rozlewanym lepikiem z równoczesnym dociskaniem wałkiem.

Konstrukcja tunelu kolei

Na trasie konstrukcja tunelu była wykonywana z betonu wodoszczelnego z cementu o małej ilości wydzielanego ciepła przy wiązaniu betonu. Miało to na celu uniknięcie rys skurczowych w betonie (program egzamin ustny).
Oryginalne rozwiązanie konstrukcyjne stanowiły odcinki metra wykonywane systemem tunelowym. Mianowicie tunel drążono stosując tubingi z blachy stalowej systemu Wayss Freytaag. Rury tubingowe miały zewnętrzną średnicę 6,72 m.
Między tubingami i wewnętrzną konstrukcją powłokową żelbetową o grubości 17,5 cm układano izolację bitumiczną systemu „Buffelhaut” z podwójnej warstwy pap specjalnych na osnowie tkaniny jutowej (opinie o programie).

Na uwagę zasługuje fakt, że przy naprawie odcinków tunelu kolei podziemnej w Monachium stwierdzono, że izolacja bitumiczna składająca się z kilku
Konstrukcja tunelu kolei podziemnej w Stuttgarcie, budowana w latach od 1961 do 1966, znajduje się w całości poniżej poziomu wody gruntowej. Wypada dodać, że woda ta zawierała liczne substancje, a przede wszystkim siarczany agresywne w stosunku do betonu. Zastosowano izolację przed wodą naporową, stanowiącą równocześnie izolację antykorozyjną.
Izolację tę wykonano jako wielowarstwową papową (segregator aktów prawnych). Papy naklejano stosując wylewanie lepiku i dociskanie rozwijanego zwoju wkładki wałkiem.

Odprowadzenia prądów błądzących z konstrukcji podziemnych tunelu dokonano za pomocą przekładek stalowych połączonych ze zbrojeniem konstrukcji i następnie wyprowadzonych na zewnątrz w obrębie szczelin dylatacyjnych.
Na odcinkach tuneli kolei podziemnej w Essen budowanych metodą tunelową, przy zastosowaniu podwójnej konstrukcji, konstrukcję podtrzymującą górotwór izolowano izolacją z powłoki poliestrowej, wzmocnionej włóknem szklanym. Następnie wykonywano płaszcz wewnętrzny żelbetowy (promocja 3 w 1).