Zastosowanie wysokich ciśnień

Z powodu bardzo wielkich trudności lub często niemożliwości zastosowania wysokich ciśnień, zwłaszcza przy produkcji dużych prefabrykatów, metoda Freyssineta znalazła tylko ograniczone zastosowanie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jednym z przykładów zastosowania tej metody jest produkcja rur z betonu sprężonego w specjalnej maszynie Freyssineta przy zastosowaniu wibroprasowania. Skrócona obróbka termiczna metodą Rihy. Konieczność stosowania dużych ciśnień oraz dozowania dużych ilości cementu stanęły na przeszkodzie w rozpowszechnieniu skróconej obróbki termicznej metodą Freyssineta. Ponadto w mieszance betonowej urabialnej o zawartości 250 do 350 kG cementu w 1 m3 nie da się wycisnąć części wody tak, aby współczynnik wodocementowy obniżył się do wartości poniżej 0,30 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Badania i prace nad skróceniem cyklu obróbki termicznej przeprowadzone w Czechosłowacji przez J. Rihą, w Związku Radzieckim i w Polsce wykazały, że stabilizacja cząstek masy betonowej w czasie obróbki termicznej - co jest warunkiem koniecznym dla niedopuszczenia do powstawania w betonie uszkodzeń - może być zachowana w betonie o dowolnym współczynniku wodocementowym, jeśli obróbka termiczna betonu przeprowadzona zostanie w zamkniętej, szczelnej formie, która przejmie naprężenia termiczne.

Koniecznym jednak warunkiem uzyskania dobrych rezultatów jest ponadto wykonanie zwartego, szczelnego betonu (uprawnienia budowlane).
W metodzie tej może być zastosowany minimalny ucisk wywierany przez formę na beton, a nawet obróbka termiczna może być przeprowadzona zupełnie bez ucisku, jeśli beton został dobrze mechanicznie zagęszczony. Dla umożliwienia dobrego zagęszczenia współczynnik wodocementowy powinien się mieścić w granicach 0,40 do 0,55.

sposób obróbki termicznej w zamkniętych, szczelnych formach umożliwia szybkie nagrzewanie betonu i zastosowanie najwyższych temperatur - 98 do 99 °C. Stosując tego rodzaju obróbkę uzyskuje się, według doświadczeń czechosłowackich, po 60 minutach nagrzewania, od 33 do 41% wytrzymałości miarodajnej - przy zastosowaniu cementu aktywnie reagującego na wysokie temperatury oraz wytrzymałości od 23 do 33% wytrzymałości miarodajnej - przy zastosowaniu cementów mało aktywnie reagujących na obróbkę termiczną.

Tym samym skrócona do półtorej godziny obróbka termiczna betonu przy użyciu aktywnych cementów oraz do 2 godzin przy użyciu mało aktywnych cementów daje wytrzymałość betonu około 100 kG/cm2, co umożliwia rozformowanie i transport elementów. Przy zastosowaniu metody skróconej obróbki termicznej w zamkniętych formach nie jest konieczne wstępne kilkugodzinne dojrzewanie (program egzamin ustny).

Elementy betonowe

Elementy betonowe w zamkniętych formach mogą być poddane obróbce termicznej nawet w stanie niezwiązanym.
Do skróconej obróbki termicznej nadają się przede wszystkim betony na cementach szybkotwardniejących, a następnie betony na cementach portlandzkich bez domieszek żużlowych.
Według założeń J. Rihy za częściowo zamknięte formy przyjmuje się wartości fi w granicach 0,60 do 0,95 (opinie o programie).

Obróbka termiczna w częściowo zamkniętych formach wymaga, dla osiągnięcia wytrzymałości betonu pozwalającej na rozformowanie elementu a określonej zwykle na 100 kG/cm2, czasu znacznie dłuższego niż obróbki w szczelnych formach.

Czas Tn konieczny do osiągnięcia w betonie temperatury 100 °C, który w badaniach czechosłowackich przeprowadzonych na kostkach 10 X 10 X 10 cm przy zastosowaniu specjalnych cementów wynosi około 30 minut (JT = 1,0 zwiększa się w elementach wielkopłytowych żebrowych przy module powierzchniowym n = 42,0 m-1 do wartości A = 50 minut (segregator aktów prawnych).
Czas Tm utrzymania temperatury maksymalnej (100 °C) w betonie, konieczny dla uzyskania wytrzymałości 100 kG/cm2 żebrowych elementów wielkopłytowych, określony został w wyżej wspomnianych badaniach na 30 minut - przy użyciu cementów szybko reagujących oraz 60 minut przy użyciu cementów o gorszej przydatności do procesu skróconej obróbki termicznej.

Powyższe rezultaty osiągnięte zostały przy zastosowaniu zamkniętych szczelnych form z nakrywami górnymi wywierającymi pewien ucisk na masę betonową, a przynajmniej ściśle przylegającymi do betonu. Na podstawie dalszych doświadczeń produkcyjnych okazało się, że w sposobie produkcji w zamkniętych formach nie musi być zachowany warunek całkowitej szczelności i że nakładane od góry pokrywy zamykające mogą w stykach z formą mieć szczeliny (promocja 3 w 1).

Przy zachowaniu tego warunku nie występują w gwałtownie nagrzewanym elemencie żadne uszkodzenia.