Zasyp za grodzą

Pod częścią pomostową nabrzeża - skarpa o pochyleniu 1 :1,75 i 1 :1,5 przykryta 1,50 m warstwą ochronną kamienia niesortowanego (od 0,1 do 400 kg), warstwę tę oparto na ławie posadowionej na głębokości 2 m poniżej poziomu dna.
Zasyp za grodzą od tyłu w postaci układu sączków kamiennych i filtrów odwrotnych jak na rysunku 6.32 a; samo nabrzeże zasypano piaskiem, przestrzeń za grodzą i zasypami kamiennymi zarefulowano (program uprawnienia budowlane na komputer).
Urządzenia pomocnicze nabrzeża stanowią pachoły 100-tonowe rozstawione co 25,5 m; drabinki rozmieszczone w tych samych odstępach oraz odbojnice stałe na przemian z amortyzatorami.

Oryginalna jest tu konstrukcja nadwodna w postaci sklepienia, wykonanego z prefabrykowanych elementów żelbetowych o rozpiętości ok. 10 m. Sklepienie z przeponami w postaci belek poprzecznych, wspiera się wzdłuż swych krawędzi podłużnych z jednej strony na płycie podporowej nadwodnej ułożonej na kolumnach, z drugiej na wypełnieniu niewysokiego (ok. 2,50 m) kątowego muru maskującego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Krawędzie sklepienia są tak ukształtowane, że tworzą wraz z gniazdami, na których się opierają - przeguby. Od strony wody jest to przegub quasi-obrotowy, od strony lądu płaski, nieprzesuwny; pogrubiona krawędź sklepienia z odpowiednim wpustem leży tu na płycie podporowej zaopatrzonej w odpowiednie żeberka i leżącej z kolei na podsypce nad murem maskującym.
Kolumny odwodne, żelbetowe o średnicy 3,20 m opierają się - każda na wiązce 6 pali (na rysunku niewidocznych), przykryte zaś są wspomnianą odwodną żebrowaną płytą podporową i nadbetonowanym na niej masywnym murem nadwodnym, zakończonym u góry kamiennym krawężnikiem (uprawnienia budowlane).

Mur maskujący posadowiono z kolei na wale z bryłek laterytu, obsypanym warstwą ochronną grubości 1,5 m z kamienia (sjenitu). Warstwa ta u dołu przechodzi w ławkę podporową wpuszczoną w dno, u góry w podsypkę dla muru. Całość jest zasypana filtrem odwrotnym i piaskiem.
Istotna różnica w konstrukcji, zachodząca między pomostami a nabrzeżami pomostowymi, wynika z niezależności pomostów od terenu portowego. Nawet, gdy chodzi o pomost przybrzeżny, to jest on zwykle na tyle oddalony od brzegu, że zbędna się staje jakakolwiek ścianka szczelna lub mur maskujący pomiędzy pomostem a brzegiem (program egzamin ustny).

Belkowanie

Sprawę podtrzymania gruntu brzegowego i naziomu rozwiązuje się albo za pomocą osobnego obrzeża, albo też skarpa utrzymuje się w równowadze sama bez jakichkolwiek konstrukcji dodatkowych. W pirsie (zob. jw.) omawiana kwestia w ogóle nie występuje (opinie o programie).
Drugą różnicę sprawia fakt, że pomost (a zwłaszcza pirs) najczęściej jest dostępny do eksploatacji z obu stron, do czego należy dostosować jego konstrukcję.

Trzecią wreszcie różnicę powoduje konieczność połączenia pomostu z lądem w celu doprowadzania nań np. taśmociągów lub rurociągów, a także umożliwienia dojścia lub dojechania obsługi. Dokonuje się tego zwykle w pomostach przybrzeżnych za pomocą kładek komunikacyjnych prostopadłych do brzegu i do osi pomostu; w pirsach bądź przedłuża się pirs do brzegu, zachowując tę samą konstrukcję, bądź stosuje na odcinku najbliższym do brzegu konstrukcję lżejszą (segregator aktów prawnych).
W przystaniach naftowych bardzo często sama przystań skierowana jest równolegle do brzegu, pomost zaś dla rurociągów dla komunikacji lądowej jest pirsem o innej konstrukcji, łączącym przystań z brzegiem.

Dziś, w miarę wzrostu wielkości statków, coraz częściej spotyka się tzw. stanowiska przeładunkowe, złożone z kilku masywnych filarów odbojowych i dalb połączonych lekką tylko kładką, przy czym środkowy filar zwykle jest większy i służy jako podstawa nieruchomych urządzeń przeładunkowych.
W ostatnich latach znajdują coraz rozleglejsze zastosowanie w portach i na redach pomosty prefabrykowane, żelbetowe lub sprężane (promocja 3 w 1).

Belkowania tych pomostów rozwiązywane są bądź jako belki ciągłe (przy czym ciągłość uzyskuje się nieraz przez wzajemne wzdłużne sprężanie ze sobą belek sąsiadujących ze sobą przęseł), bądź jako belki wolno podparte. Zależy to w dużej mierze od charakteru i rozstawu podpór.