Zawartość wody w mieszance

Na urabialność mieszanki ma również wpływ otaczająca temperatura, chociaż, mówiąc ściśle, interesująca jest temperatura samego betonu. Przykład wpływu temperatury na opad dla betonu przygotowanego w laboratorium; jest rzeczą oczywistą, że aby utrzymać stałą urabialność, należy w upalne dni zwiększać zawartość wody w mieszance. Wraz ze wzrostem temperatury betonu ulega zwiększeniu również procentowy dodatek ilości wody koniecznej do uzyskania zmiany opadu równej 25 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Interesujące jest, że ostatnie badania poligonowe prowadzone przez Shalona w gorącym klimacie nie potwierdziły zmniejszenia się urabialności wraz ze wzrostem temperatury. Aż do temperatury 40°C i przy wilgotności względnej 20-70% nie zaobserwowano żadnego wpływu temperatury na opad. Jedynie powyżej temperatury 50°C lub przy wilgotności niższej niż 20% opad zmniejszał się gwałtownie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Opinia, że wyższa temperatura wymaga zwiększenia ilości wody zarobowej, przynajmniej w tym zakresie, w jakim zmniejszenie opadu wpływa na konieczność zwiększenia ilości wody, nie została więc w pełni zweryfikowana. Jest to słuszne dla temperatur do 40°C i okresu do 20 min po zakończeniu mieszania (uprawnienia budowlane). W ciągu dłuższego czasu występuje niewątpliwie zmniejszenie się opadu, np. przy większej odległości przewozu gotowego betonu z wytwórni wysoka temperatura będzie powodowała konieczność zwiększenia ilości wody dla uzyskania danej urabialności.

Różnice między ostatnimi badaniami poligonowymi a wynikami badań laboratoryjnych, można prawdopodobnie wytłumaczyć zastosowaniem w tym drugim przypadku betonu napowietrzonego; może istnieć pewna forma współzależności między napowietrzeniem cementu i klimatem (program egzamin ustny). Sprawa ta nie jest w pełni wyjaśniona i dlatego zaleca się dla każdych nowych warunków przeprowadzenie odpowiednich badań poligonowych.

Segregacja

Mówiąc ogólnie o betonach urabialnych zakłada się, że beton taki nie powinien łatwo ulegać segregacji, tzn. powinien być spoisty. Jednak, ściśle biorąc, warunek braku tendencji do segregacji nie jest zawarty w definicji mieszanki urabialnej. Mimo to brak znaczniejszej segregacji jest w istocie zasadniczym warunkiem, ponieważ niemożliwe jest pełne zagęszczenie mieszanki rozsegregowanej (opinie o programie).

Segregację można określić jako rozdzielenie się składników jednorodnej mieszanki w ten sposób, że ich rozmieszczenie (dystrybucja) przestaje być równomierne. W przypadku betonu podstawowymi przyczynami segregacji są różnice w wymiarach ziaren i ciężarze właściwym poszczególnych składników mieszanki, lecz zakres segregacji może być kontrolowany zarówno przez wybór odpowiedniego uziarnienia, jak i przez odpowiednio ostrożne obchodzenie się z masą betonową.

Istnieją dwa rodzaje segregacji. Pierwszy rodzaj polega na tym, że grubsze ziarna kruszywa dążą do oddzielenia się, ponieważ staczają się po każdej pochyłości dalej niż ziarna drobniejsze i szybciej osadzają się na dnie. Drugi rodzaj segregacji, zdarzający się szczególnie w mieszankach mokrych, przejawia się w separacji zaczynu (cement plus woda) od mieszanki (segregator aktów prawnych). Przy pewnych uziarnieniach, gdy stosuje się chudą mieszankę, może wystąpić pierwszy rodzaj segregacji, jeśli mieszanka jest za sucha; dodanie wody poprawi jej spoistość, lecz jeśli mieszanka staje się zbyt mokra, może wystąpić drugi rodzaj segregacji.

Wpływ uziarnienia na segregację omówiono szczegółowo w rozdz. 3, lecz rzeczywisty zakres segregacji zależy od metody obchodzenia się z masą betonową i układania jej. Jeśli beton nie musi być transportowany z daleka i jeśli jest przenoszony z taczki bezpośrednio na miejsce swojego ułożenia w formie, niebezpieczeństwo segregacji jest niewielkie (promocja 3 w 1). Z drugiej strony zrzucanie betonu ze znacznej wysokości, zsuwanie po rynnie, szczególnie ze zmianą kierunków, a także przepychanie przez przeszkody ułatwiają segregację i w takich warunkach należy używać szczególnie spoistej mieszanki.