Zawiesia

Zawiesia składają się z belki lub ramy z podwieszonymi cięgnami, które zakończone są zazwyczaj hakami (program uprawnienia budowlane na komputer). Aby umożliwić podnoszenie jednym zawiesiem elementów różnych rozmiarów, są one tak konstruowane, że cięgna można przesuwać po belce. Zawiesie takie nazywa się uniwersalnym.

Do podwieszenia płyt lub elementów przestrzennych służą zawiesia ramowe w których cięgna są przymocowane do ramy. Są też używane zawiesia linowe, składające się z kilku pęt podwieszonych do ogniwa górnego, za które chwyta hak żurawia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Chwytaki  służą do podnoszenia bloków lub belek nieuzbrojonych w uchwyty do podnoszenia. Urządzenia kierujące i wciągarki.

Krążek nieruchomy jest najprostszym urządzeniem podnośnym. Wmontowany on jest w stalowe jarzmo, z którym tworzy zblocze. Główną częścią składową każdej wciągarki jest bęben żeliwny lub stalowy, na który nawija się linę. Bęben jest poruszany ręcznie korbą lub mechanicznie przez silnik. Aby zwiększyć udźwig wciągarki, ruch korby lub silnika jest przenoszony na bęben przez przekładnię zębatą.

Udźwig wciągarki zależy od stosunku przełożenia przekładni (uprawnienia budowlane). Przy tej samej sile napędowej im większy jest stosunek przełożenia, tym większy jest udźwig. Jednak prędkość nawijania liny na bęben odpowiednio się zmniejsza. Każda wciągarka stosowana do robót montażowych musi być zaopatrzona w hamulec oraz tabliczkę, na której podane są jej dane charakterystyczne.

Z wciągarek ręcznych najbardziej rozpowszechnione są kozłowe. Mają one udźwig do 50 kN. Maszyny montażowe są wyposażone we wciągarki mechaniczne. Wciągarki nie wmontowane w maszynę muszą być do pracy odpowiednio zakotwione za pomocą pali wbitych w ziemię lub kotwi zakopanej i obciążonej balastem.

Uprawnienia budowlane

W budownictwie do podnoszenia ciężarów stosuje się liny konopne i stalowe. W maszynach podnośnych występują wyłącznie liny stalowe (program egzamin ustny). Lin konopnych podczas montażu budynków z elementów wielkowymiarowych używa się tylko do naprowadzania na właściwe miejsce elementu zawieszonego na haku. Materiał do wyrobu lin stanowi drut o 0 0,4-2,5 mm ze stali węglowej. Wytrzymałość doraźna drutów w linach waha się od 800-r-2000 MPa.

Liny klasyfikuje się wg konstrukcji i sposobu splatania. Do urządzeń montażowych używa się lin o przekroju kołowym. Liny 3T4 wykonuje się w ten sposób, że najpierw druty zwija się w sploty, a ze splotów robi linę (opinie o programie).

Liczba drutów w splocie jest różna i powinna być uwidoczniona w oznaczeniu liny. Na przykład linę o 6 splotach, liczących łącznie 114 drutów, oznacza się 6X19 4-1K, to znaczy, że w każdym splocie jest 19 drutów i między splotami zawarty jest rdzeń konopny.

Jeśli kierunek zwijania drutów w splocie i splotów jest taki sam, linę ‘nazywamy współzwitą. Liny tego typu nie mogą być stosowane do podnoszenia swobodnie zawieszonych ciężarów, gdyż pod ich wpływem rozkręcają się samoczynnie. Jeżeli druty w splocie są zwinięte w jednym kierunku, a sploty w linie w drugim, linę taką nazywa się przeciwzwitą. Są to typowe liny do robót montażowych (segregator aktów prawnych).

Liny mogą być zwijane w kable służące do podnoszenia bardzo dużych ciężarów. Konopne rdzenie w linach i kablach są nasycone smarem, który zmniejsza tarcie pomiędzy drutami i splotami oraz zabezpiecza je przed korozją. Krążki przystosowane są do lin o konstrukcji 6X37 + 1K.

Są to liny najczęściej stosowane podczas montażu, wykonywane z grubych drutów, są mniej wrażliwe na korozję, wolniej się niszczą i nie tak szybko ścierają. Udźwigiem nazywa się takie obciążenie liny w niutonach, przy którym lina może długo bezpiecznie pracować. Przekroczenie tego obciążenia może spowodować zerwanie lub zbyt szybkie zużycie się liny (promocja 3 w 1).