Zawiesina gliny

Do najlepszych materiałów należą wodne emulsje olejów naftowych oraz lakiery. Zaletą wodnych emulsji olejów jest ich rozpuszczalność w wodzie, co powoduje, iż nie zostawiają one żadnych śladów na powierzchni konstrukcji żelbetowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Użycie starych smarów czy zwykłych olejów naftowych grozi niemal z reguły zanieczyszczeniem powierzchni betonu, co z kolei utrudnia późniejsze tynkowanie lub malowanie konstrukcji. Zawiesina gliny lub mleko wapienno-glinowe skutecznie przeciwdziała przyczepności betonu tylko przy grubszej warstwie ochronnej, co znów pozostawiać może nierówności m powierzchni betonu.

Nie ostrugane deski najlepiej powlekać zawiesiną gliny, mleka wapienno-cementowego lub szarym mydłem. Warstwa ochronna ma w tym przypadku za zadanie zamknięcie porów w drewnie oraz wypełnienie przestrzeni między wystającymi przeciętymi włóknami drewna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sklejki wskazane jest zabezpieczyć emulsją olejową, woskiem lub trwałymi powłokami z lakierów. Środki te mają za zadanie zabezpieczenie materiału deskowań przed wchłanianiem wody (zamknięcie porów). Te same środki stosuje się do deskowań stalowych. W tym przypadku zadaniem ich jest zmniejszenie przyczepności betonu do stali.

Deskowaniem jednorazowym nazywamy deskowanie drewniane, użyte jednokrotnie. Powinno ono być stosowane tylko w wyjątkowych przypadkach przy wykonaniu nietypowych skomplikowanych konstrukcji żelbetowych lub betonowych. Deskowania te odznaczają się dużym zużyciem materiału oraz dużą pracochłonnością wykonania (uprawnienia budowlane).

Po rozebraniu deskowania elementy deskowania rozdziela się na poszczególne deski, krawędziaki i ewentualnie okrąglaki, które można ponownie użyć do wykonania nowych deskowań. Konstrukcja i sposób wykonania deskowania powinny zabezpieczyć je od odkształceń wskutek pęcznienia drewna pod wpływem wilgotności betonu. Przeciwdziała się temu pozostawiając między deskami szczeliny o szerokości ok. 2-3 mm oraz tak wykonując deskowania, aby końce desek tworzących np. koryto dla formowania belek w miejscu ich połączenia ze słupami nie wystawały poza wewnętrzną powierzchnię deskowania słupów, gdyż w przeciwnym przypadku wystające końce desek zostaną zabetonowane w słupach (program egzamin ustny).

Deskowania rozbieralno-przestawne

Deskowania rozbieralno-przestawne wykonywane z drewna są u nas często stosowanym deskowaniem konstrukcji betonowych i żelbetowych. Deskowania te, zawczasu zaprojektowane, składają się z oddzielnych płyt (elementów) wykonywanych zazwyczaj w warsztatach ciesielskich na budowach lub poza nimi, a montowanych i łączonych na miejscach wbudowania; noszą nazwę deskowań rozbieralno-przestawnych zwykłych (opinie o programie).

Jeśli deskowania rozbieralno-przestawnc wykonane są z trwalszych materiałów i ze szczególną dokładnością i starannością, bez wyraźnego przeznaczenia na konkretną budowę, wówczas wielokrotność ich stosowania znacznie się powiększa, a tym samym umożliwia przewożenie ich z budowy na budowę. W tym przypadku deskowania takie stanowią inwentaryzowane wyposażenie przedsiębiorstwa i noszą nazwę deskowań rozbieralno-przestawnych inwentaryzowanych (segregator aktów prawnych).

Deskowanie dla betonowych lub żelbetowych stóp fundamentowych składa się z dwóch płyt wewnętrznych i obejmujących je pary płyt zewnętrznych. Płyty te przy małych wysokościach fundamentu usztywnione są palikami wbitymi w grunt, zaś przy większych rozporkami zewnętrznymi ukośnymi opierającymi się o wbity palik. Płyty obejmujące mają od strony wewnętrznej nakładki ustalające położenie pozostałych dwóch płyt (promocja 3 w 1).

Przy stopach fundamentowych schodkowych deskowanie dolnej stopy jest wykonane tak jak deskowanie stopy o jednakowej grubości, zaś deskowanie górnego stopnia wspiera się dwoma wysuniętymi deskami na górnej krawędzi deskowania stopnia dolnego. Deskowanie stopy fundamentowej o kształcie ostrosłupa ściętego. Składa się ono z płyt prostokątnych obejmujących płyty trapezowe.