Zawiesiny cementowe

W Polsce stosowane są dwa rodzaje zawiesin cementowych: zawiesiny napowietrzone i zawiesiny spulchnione. W celu obniżenia ilości wody zarobowej i zwiększenia płynności zawiesin] zaleca się stosowanie jako plastyfikatorów lignosulfonianów: wapnia, sodu lub potasu w ilości od 0,1 do 0,15% ciężaru cementu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jako środki przyspieszające wiązanie stosuje się węglan sodowy lub węglan potasowy w ilości uzależnionej od temperatury zawiesiny i temperatury otoczenia w czasie wiązania i twardnienia. Przy temperaturze otoczenia od +1 do +5°C ilość dodatku węglanów powinna wynosić 1,0%, a przy temperaturze od +1 do - 3 °C - 1,5% w stosunku do ciężaru cementu. Również i ilość dodatku proszku aluminiowego do wytwarzania zawiesiny spulchnionej zależy od temperatury otoczenia i zwiększa się od 2 g na 100 kg cementu (przy temperaturze +30 do +15 °C) do 6 g na 100 kg cementu (przy temperaturze +10 do - 3 °C).

Przy rozpoczęciu wypełniania kanałów kablowych serii jednakowego typu elementów kablobetonowych w wytwórni lub na budowie konieczny jest udział kierownika produkcji lub kierownika budowy oraz inspektora nadzoru technicznego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zainiektowanie pierwszych trzech kanałów kablowych uważać należy za próbne, służące do ustalenia głównych wytycznych dla kierownika brygady przeprowadzającej iniektowanie. Wytyczne te powinny być wpisane do dziennika budowy czy dziennika iniektowania.

Pierwszą czynnością w procesie wypełniania kanałów kablowych jest sprawdzenie drożności kanałów kablowych oraz drożności rurek iniekcyjnych, odwadniających i odpowietrzających. Dokonuje się tego przez przedmuchanie kanałów kablowych sprężonym powietrzem lub przepłukanie wodą. W przypadku stwierdzenia niedrożności należy kanały oczyścić lub zastosować ich rozkucie bądź inne zabiegi dla przywrócenia drożności. Kanały bez osłonek należy przemyć dwukrotnie w odstępie kilkugodzinnym, a pozostałą w kanałach wodę usunąć, np. przez przedmuchanie sprężonym powietrzem (uprawnienia budowlane).

Wypełnianie kanałów

Wypełnianie kanałów należy przeprowadzać od punktu najniższego ich położenia. W przypadku wtłaczania zawiesiny do długich kanałów podzielonych na odcinki należy iniektowanie przeprowadzać zgodnie z ustaloną w programie kolejnością, w celu umożliwienia kontroli wypełnienia.
Tłoczenie należy prowadzić powoli, bez przerw i nagłych zmian ciśnienia, przy zachowaniu ciśnienia 2 atn. W przypadku kanałów długich i o skomplikowanym przebiegu trasy można zwiększyć ciśnienie w końcowej fazie do 4 atn (program egzamin ustny).

Jeśli zajdzie konieczność przerwania wypełniania danego kanału, należy wtłoczoną już zawiesinę natychmiast usunąć za pomocą sprężonego powietrza, a następnie kanał przepłukać wodą. Usuwanie zawiesiny z kanału należy przeprowadzać w kierunku przeciwnym do kierunku iniektowania.
Iniektowanie należy prowadzić tak długo, aż z drugiego końca kanału lub rurki przelewowej zacznie wypływać czysta zawiesina o jednolitej konsystencji.
Po ukończeniu iniektowania należy zabezpieczyć kanał przed dalszym wypływaniem i ubytkiem zawiesiny. W tym celu rurki przelewowe zamyka się korkami, a otwory i okienka kontrolne wypełnia się i uszczelnia zaprawą (opinie o programie).

W przypadku niemożności wypełnienia całego kanału - co ma najczęściej miejsce, gdy do kanału dostał się miejscowo beton podczas betonowania elementu - należy na podstawie obserwacji wtłaczanej zawiesiny oznaczyć miejsce zabetonowania kanału i w miejscu tym wywiercić otwór odpowietrzający, następnie dopełnić iniektowany odcinek zawiesiną. Dla wypełnienia pozostałego odcinka kanału należy zastosować odpowiednie środki. Tłoczenie zawiesiny z drugiego końca kanału można podjąć po wyczerpaniu innych możliwości.
Ponieważ na skutek sedymentacji zawiesiny w górnej części kanału wy dzieła się woda, należy dla jej usunięcia dokonać powtórnego iniektowania. Przy kanałach o dużych przekrojach powtórne ich wypełnienie jest obowiązkowe.

Zabezpieczenie kabli zewnętrznych (segregator aktów prawnych). W przypadkach prowadzenia kabli w kanale otwartym lub całkowicie na zewnątrz przekroju, zabezpieczenia antykorozyjne sprowadza się do wykonania odpowiedniej grubości otuliny kabla. Otulina nie może wykazać jakichkolwiek rys skurczowych podłużnych lub poprzecznych. Ponadto zaleca się stosowanie dodatkowych powłok zewnętrznych zabezpieczających otulinę przed penetracją wody.
Jeśli kable ułożone są w kanałach, zabezpieczenie należy tak wykonać, aby wykluczyć możliwość przenikania i gromadzenia się w nich wody.

Przy wypełnianiu koryt kanału betonem drobnoziarnistym, zaprawą lub zaczynem konieczne jest zastosowanie siatki lub dodatkowego zbrojenia dla zabezpieczenia betonu przed rysami. Zalecane jest - dla uzyskania szczelności między betonem prefabrykatu a betonem czy zaprawą wypełniającą - stosowanie zbrojenia wypuszczonego z prefabrykatu, które stanowi część zbrojenia przeciwskurczowego (promocja 3 w 1).
W celu dobrego zagęszczenia zapraw lub betonów układanych w kanałach otwartych należy stosować odpowiednio dobrane metody mechanicznego zagęszczania, gwarantujące otulenie wszystkich strun szczelnym betonem.