Zbadanie struktury diamentu

Jak wiadomo, diament wykazuje różnice twardości na różnych płaszczyznach. Doświadczalnie stwierdzono, że najdogodnie jest szlifować płaszczyzny równoległe do czterokrotnych osi symetrii. Płaszczyznami takimi są ściany sześcianu i dwunastościanu rombowego. Nachylone do tych osi płaszczyzny ośmiościani są najtrudniejsze do polerowania (program uprawnienia budowlane na komputer).
- Ponieważ wprowadzone sztucznie ścianki wyjątkowo tylko równoległe do czterokrotnych osi symetrii, wybiera się kierunku najbardziej zbliżone do kierunku jednej z tych osi.

Nie jest obojętne, w jakim kierunku szlifuje się obraną ściankę, tj. czy szlifuje się od lewej strony do prawej, czy też przeciwnie. W praktyce kierunki te obiera się na podstawie doświadczenia.
Zbadanie struktury diamentu dzięki zastosowaniu promieni toentgena wyjaśniło przyczyny różnic w szlifowaniu: jest to wiązane z ułożeniem atomów. Im gęściej są ułożone atomy w płaszczyźnie, tym większe są siły je wiążące i większy opór przy cięciu i szlifowaniu ścianki równoległej do tej płaszczyzny. Diamenty przecina się w ten sposób, aby płaszczyzny równoległe odpowiadały przynajmniej w przybliżeniu płaszczyznom sześcianu, ośmiościanu lub dwunastościanu rombowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Szlifierze określają te płaszczyzny jako czterokierunkowe, trójkierunkowe i dwukierunkowe; podobną nazwę noszą oszlifowane zamienie (jour-points, theree-points, two-points stones). Zaznaczone optymalne kierunki szlifowania od ścian górnej i dolnej. W praktyce jednak odbiega się nieraz od tego schematu głównie z tego względu, że kryształy diamentu nie s wykształcone idealnie oraz ze względu na tendencję otrzymani możliwie dużych kamieni. W rezultacie optymalne kierunki szlifowania dla niektórych ścianek mogą się różnić od podanych n rysunkach (uprawnienia budowlane).

Doświadczony szlifierz

Bardzo drobne kamienie szlifuje się w ten sposób, że nada, im się zwykle proste formy o niezbyt wielkiej liczbie. Najczęściej zeszlifowuje się naturalne ściany ośmiościanu dwu ma ściankami, ścinając ponadto górne i dolne naroża ośmiościam Otrzymuje się w ten sposób małe brylanciki o 18 ściankach. Dziki nowoczesnej, zmechanizowanej sztuce szlifierskiej można uzyskiwać tak drobne brylanciki, że nieraz 400, a nawet 500 prz\ pada na 1 karat. Te drobne diamenty i brylanty sprzedaje się r karaty, a nie na sztuki jak większe kamienie (program egzamin ustny).
Niektóre firmy szlifierskie specjalizują się w pewnych działach. Jedne zajmują się szlifowaniem dużych kamieni, inne m; łych lub bardzo małych.

Istnieją także firmy zajmujące się przy szlifowywaniem starych kamieni (opinie o programie). Często bowiem stare kamień bez względu na to czy są wysokiej jakości, czy z błędami, przyszlifowuje się nadając im formę bardziej nowoczesną. Pomimo, : wielkość ich zmniejsza się, zyskują na wartości.
W dużych firmach szlifierskich praca jest nieraz podzielona. Niektórzy szlifierze zajmują się cięciem lub piłowaniem kamieni inni natomiast zeszlifowują przecięty kamień, wprowadzając ścianka. Niekiedy nawet wyspecjalizowani szlifierze zajmują się szlifowaniem tylko według pewnych wzorów (segregator aktów prawnych).
Obecnie używane są różne na wpół automatyczne urządzenia szlifowania kamieni. Szlifierki skonstruowane są w ten sposób, że nie tylko można szlifować kamień według obranej płaszczyzny, lecz także z góry określić jej wielkość. Gdy zostanie ona osiągnięta, maszyna automatycznie się wyłącza. Doświadczony szlifierz może obsługiwać kilka takich automatów.

Zastąpienie dawnego sposobu odłupywania części kamienia przez odpiłowanie dało znaczne oszczędności. Przy odłupywaniu bowiem strata masy diamentu wynosiła 55-58%, przy odpiłowywaniu została ona zredukowana i nie dochodzi do 50% (zwykle 45-48%). Stosowane niekiedy szlify zbyt odbiegające od idealnych są najczęściej niekorzystne. Mimo bowiem większej masy kamieni wartość ich jest niższa od brylantu, który można uzyskać przez zmniejszenie masy przy podwyższeniu jakości (promocja 3 w 1).