Zbiorniki żelbetowe

Zbiorniki żelbetowe na wieżach z reguły wykonuje się (ze względu na szczelność) jako monolityczne, betonowane w deskowaniu opartym na konstrukcji nośnej. Przeprowadzone próby wykonania zbiorników w poziomie terenu i podnoszenia ich w górę wykazały opłacalność tej metody, zwłaszcza przy większych zbiornikach o konturze sięgającym daleko na zewnątrz konstrukcji nośnej (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla zmniejszenia kosztu deskowania przy ścianach mniej nachylonych do poziomu stosuje się niekiedy tylko deskowanie dolne.

Z powodzeniem zastosowano również sposób betonowania ściany zbiornika sekcjami, przy czym dla zapewnienia równomiernego rozkładu naprężeń, betonowano równocześnie dwie sekcje leżące naprzeciwko siebie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W dalszej kolejności przesuwano deskowanie obu sekcji w ten sposób, aby przy dalszym betonowaniu znowu wypadły dwie sekcje przeciwległe. Sposób ten opłaca się zwłaszcza dla zbiorników stożkowych, betonowanych w poziomie terenu i następnie podnoszonych.
Stosowanie prefabrykatów na ogół ogranicza się do tych części konstrukcji zbiornika, które są ściskane, np. kopuła denna lub łupiny ściany w konstrukcji. Oczywiście bardzo często prefabrykaty używane są w przekryciu, w którym szczelność nie ma zasadniczego znaczenia (uprawnienia budowlane).

Wewnętrzną powierzchnię zbiornika wyprawia się starannie zaprawą cementową, czasami z dodatkiem środków uszczelniających. Rzadziej stosuje się torkretowanie oraz wykładanie kafelkami lub malowanie. Na zewnątrz, dla zabezpieczenia przed niską temperaturą, daje się ocieplenie z pustaków, gazobetonu itp. Dawniej stosowana obudowa zbiorników z pozostawieniem wolnej przestrzeni wokół zbiornika została przy zbiornikach żelbetowych zaniechana. Korzystniejsze pod względem zużycia betonu i stali oraz z uwagi na większą szczelność są zbiorniki sprężone (program egzamin ustny).

Pierwsze zbiorniki sprężone były walcowe, lecz wkrótce wprowadzono zbiorniki stożkowe, korzystniejsze pod względem statycznym, a także o lepszych własnościach hydraulicznych. Zbiorniki walcowe wymagają oprócz sprężenia poziomego również stosowanie sprężenia pionowego, gdy tymczasem zbiorniki stożkowe spręża się tylko poziomo. Przyczyną tego są duże naprężenia ściskające w kierunku południkowym w dolnej części ściany, powstałe wskutek zmniejszenia się przekroju u dołu.

Rozstaw kabli przy zbiornikach

Rozstaw kabli przy zbiornikach stożkowych jest prawie jednakowy, przy zbiornikach walcowych zmniejsza się bardzo u dołu (opinie o programie). Zbiorniki walcowe i lekko stożkowe mogą być sprężane odcinkami kabla lub struną owijaną z nawijarki, pozostałe typy zbiorników tylko kablami. Spręża się ściany zbiorników, pierścienie kopuły dennej i przekrycia.

Przy wysokich wieżach stosuje się zbiorniki bardziej płaskie, gdyż chodzi o skupienie w obrębie niewielkiej wysokości większej objętości wody, natomiast przy zbiornikach o możliwym niższym poziomie dna bardziej opłaca się zbiornik o ścianach stromych, które równocześnie są konstrukcją nośną. Z porównania wynika, że wysoki stromy zbiornik stożkowy może z powodzeniem zastąpić zbiornik walcowy wysoko umieszczony, a część dolną zbiornika przeznaczyć można na rezerwę pożarową (segregator aktów prawnych).
Niewiele sylwetką od zbiorników stożkowych odbiegają zbiorniki w kształcie hiperboloidy obrotowej, których deskowanie jest nieco trudniejsze, ale które mogą być sprężane kablami prostymi, ułożonymi po tworzących. Technikę i szczegóły sprężania omówiono przy naziemnych zbiornikach sprężonych.

Dno zbiorników sprężonych, jak i przekrycie, bywa płaskie, częściej jednak kopułowe, stożkowe lub złożone z kopuły i odcinka torusa. W środku przekrycia pozostawia się otwór wyłazowy, który jest równocześnie wietrznikiem. Dno kopułowe jest ściskane przez parcie cieczy, a dno płaskie może być w pewnym stopniu sprężone przez kable założone na pierścieniu dolnym. Przy płaskich dnach o większych średnicach stosuje się, w celu zmniejszenia momentów, podparcie dna słupami, żebrami lub ściankami (promocja 3 w 1).

Szczegóły konstrukcyjne zbiorników sprężonych niewiele się różnią od żelbetowych. Ocieplenie ścian, wykończenie wewnątrz i zewnątrz są podobne. Przy strunach lub kablach prowadzonych na ścianie zewnętrznej izolację zakłada się dopiero po zabezpieczeniu ich torkretem.