Zbrojenia płyt stali żebrowanych

W przypadku zastosowania do zbrojenia płyt stali żebrowanych o Qr > 2500 kG/cm2 należy zwiększyć długość zakotwienia prętów zbrojenia lz do wartości nie mniejszej niż 75 d (program uprawnienia budowlane na komputer). Strzemiona lub pręty poprzeczne przy podporze należy połączyć ze zbrojeniem głównym przez zgrzewanie. Przy stosowaniu tych stali nie powinno się wykonywać haków, dopuszcza się natomiast zaginanie prętów pod kątem prostym. Promień zagięcia w tym przypadku powinien wynosić co najmniej:
- dla prętów o średnicy d ^ 10 mm - 5 d,
- dla prętów o średnicy d> 10 mm - Id.

Odgięcia ukośne prętów zbrojenia głównego powinny być wykonywane o promieniu r = 10 d, a w miejscu odgięcia powinien być ułożony pręt poprzeczny o średnicy co najmniej równej średnicy odginanego pręta głównego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W elementach, gdzie stal pracuje na rozciąganie, można przyjmować przy projektowaniu obliczeniową granicę plastyczności, odpowiadającą Qr przyjętej stali, w elementach ściskanych zaleca się obniżenie jej wartości do 2500 kG/cm2. Zalecenie to dotyczy również zbrojenia rozciąganego w elementach mimośrodowo ściskanych.
Zbrojenie płyt z betonów kruszywowych o strukturze jamistej. Betony o strukturze półzwartej i jamistej są w zasadzie nieprzydatne do konstrukcji zbrojonych. Jeżeli stosujemy je w konstrukcjach zginanych, to tylko w elementach warstwowych, w których pręty zbrojenia rozciąganego znajdują się w warstwie zaprawy lub betonu o strukturze zwartej. Elementy takie można zbroić pojedynczymi prętami z hakami na końcach, analogicznie jak elementy z betonu o strukturze zwartej (uprawnienia budowlane).

Gdy istnieje konieczność bezpośredniego zakotwienia zbrojenia w betonie o strukturze jamistej (np. uchwyty transportowe w prefabrykatach z betonu jamistego), wówczas na końcu prętów głównych należy dospawać kotwiące pręty poprzeczne o średnicy nie mniejszej niż średnica prętów głównych.
Pręty zbrojenia w betonie o strukturze jamistej powinny być należycie zabezpieczone przed korozją (program egzamin ustny).

Zbrojenie płyt z betonów komórkowych

Płyty z betonów komórkowych zbroi się za pomocą prętów podłużnych z dospawanymi prętami poprzecznymi. W myśl Odległość końców prętów podłużnych od czoła płyt powinna być nie większa niż 0,5 cm. Pręty podłużne należy stosować o średnicy nie większej niż 8 mm (opinie o programie). Liczbę i średnicę poprzecznych prętów kotwiących w zależności od Rozstaw poprzecznych prętów kotwiących nie powinien być mniejszy niż 5 cm. Odległość ostatniego z nich od końca odcinka a nie powinna wynosić mniej niż 10 cm.

W płytach o rozpiętości i < 3,0 m co najmniej jeden, a w płytach o rozpiętości l ^ 3,0 m co najmniej dwa pręty powinny być umieszczone poza krawędzią podparcia płyty. Na środkowym odcinku pręty poprzeczne rozmieszcza się w odległości nie większej niż 50 cm.
Zalecenia na temat rozstawu poprzecznych prętów kotwiących podane w normie radzieckiej SN 237-65 pokrywają się w zasadzie z zaleceniami “Wytycznych” ITB.
Według instrukcji szwedzkich’) średnica poziomych prętów poprzecznych, kotwiących pręty główne w płytach z gazobetonu odmiany 05 i 07, powinna być równa średnicy prętów głównych i nie mniejsza niż 7 mm.

Pionowe pręty poprzeczne, odpowiadające strzemionom w zwykłej belce żelbetowej, podobnie jak i górne, równoległe do zbrojenia głównego powinny mieć średnicę nie mniejszą niż 5,5 mm. Rozstaw skrajnych przyspawanych prętów kotwiących powinien być równy 20 cm (segregator aktów prawnych). Pierwszy z tych prętów powinien być dosunięty możliwie najbliżej do czoła belki. W płytach o długości do 0,5 m stosuje się co najmniej po dwa skrajne pręty kotwiące, a w płytach dłuższych po trzy. Dalsze pręty poprzeczne, zbliżone do środka belki, mają mniejsze znaczenie konstrukcyjne, średnica ich jednak nie powinna być mniejsza niż 5,5 mm.

Norma niemiecka DIN 4223 podaje, że średnica prętów poprzecznych nie powinna być mniejsza niż 0,7 i nie większa niż 1,5 średnicy prętów zbrojenia głównego. Rozstaw i przekrój prętów należy tak dobrać, aby przynajmniej połowa siły mogła być przekazana na beton na odcinku nie dłuższym niż cztery grubości płyty, licząc od jej czoła (promocja 3 w 1).