Zbrojenie na rozwarstwienie

Zbrojenie na rozwarstwienie zaczyna pracować, gdy praca belki jako łuku zostaje zakłócona przez rysy ukośne. Ale nawet wtedy, wobec dużej sztywności krzyżulców w stosunku do wńotkich słupów - strzemion, występuje nadal częściowa praca belki jako łuku.
To przeważające działanie łukowe w zwykłych przypadkach nakazuje przeciągać zbrojenie dolne do podpory.
Leonhardt i Walther nie dają jeszcze gotowego rozwiązania, tylko wskazują do niego drogę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podkreślają oni, że jak długo obliczamy belki na podstawie naprężeń dopuszczalnych można wymagany stopień bezpieczeństwa zachować za pomocą r()1 jeżeli uwzględnia się naprężenia w zbrojeniu głównym, gdyż uwzględnia to wpływ momentu. Należy jednak koniecznie ustalić od jakiego T(1 obowiązuje pełne zabezpieczenie przed rozwarstwieniem. Górną, nieprzekraczalną granicę przy pełnym zabezpieczeniu za pomocą zbrojenia można ustalić, przyjmując za punkt wyjściowy schemat kratownicy. Ukośne ściskanie można wówczas dostatecznie dokładnie określić na podstawie teorii kratownic (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jednak przy ukośnym ściskaniu w pełni wykorzystać można nośności tylko wtedy, gdy dostatecznie usztywnimy środnik u dołu i u góry belki. Uzyskuje się to przez uzwojenie pasa dolnego lub zagęszczenia strzemion.

Przy rzadkich strzemionach nie jest to możliwe, gdyż naprężenia rozciągające w zbrojeniu na rozwarstwienie nawet przy bardzo wysokich, są niższe o 20% od wartości obliczonych na podstawie teorii kratownic. Przy pełnym zabezpieczeniu przed rozwarstwieniem i wysokich r() nie należy odginać zbyt dużej ilości prętów zbrojenia dolnego, gdyż część momentu przenosi się przy podporze na podstawie pracy łukowej belki (uprawnienia budowlane). Przy strzemionach pionowych ponadto wypadkowa ściskań jest mniejsza od wypadkowej rozciągań. Duża ilość cienkich strzemion - zamiast wkładek odgiętych - jest korzystniejsza nie tylko ze względu na odkształcenia i szerokość rys, ale i na całkowitą nośność. Nie znaczy to, że należy zupełnie zrezygnować z prętów odgiętych.

Zbrojenie belki prętami

Na pewno spełniają one dobrze swą rolę w belkach ciągłych. Jednak przy częściowym zabezpieczeniu na rozwarstwienie zdecydowanie lepsze są strzemiona niż pręty odgięte, ponieważ obejmują zbrojenie dolne, na które przekazuje się ukośne ściskanie ze środnika (program egzamin ustny). Właściwie dla każdego ściskanego zastrzału, szczególnie w okolicy podpory, powinno się dać przynajmniej 1 strzemię jako podwieszenie. Strzemiona są konieczne również w belkach teowych. Można je zastąpić gęstymi, spawanymi siatkami. W zwykłych belkach, w których dopuszcza się zmniejszone zabezpieczenie przed rozwarstwieniem, wystarczy uzbroić belkę strzemionami. Dzięki zabezpieczeniu zbrojeniem środnika można pewną część zbrojenia dolnego zakotwić w obszarze rozciąganym (opinie o programie).

Zbrojenie belki prętami prostymi i strzemionami bez prętów odgiętych daje nie tylko oszczędność stali, ale również robocizny. Strzemiona odgięte pod kątem 45° w kierunku największych naprężeń głównych najlepiej zabezpieczają przed rozwarstwieniem. Przy tego rodzaju zbrojeniu występują najmniejsze rysy. Jak długo jednak o zniszczeniu nie decydują ukośne ściskania, nie ma zasadniczej różnicy między nimi a wygodniejszymi w praktyce strzemionami pionowymi. Stąd do pewnej wartości na pewno będą nadal stosowane strzemiona pionowe, a dopiero powyżej tej wartości - strzemiona ukośne. Zmniejszają one naprężenia w środniku, stąd są pożądane w belkach o środnikach mocno obciążonych i w belkach ścianach (segregator aktów prawnych).

Doświadczenia wskazują, iż strzemiona odgięte pod kątem 45° nie potrzebują być specjalnie przymocowane do zbrojenia pasów, jeśli zbrojenie to obejmują. Autorzy zwracają też uwagę na szerokość strzemion. Można oczekiwać, iż przy znacznych szerokościach belki, siły ściskające w zastrzałach ulegają odgięciu ku skrajnym wkładkom podtrzymywanym przez strzemiona (promocja 3 w 1).