Dąb szypułkowy

Finlandia znajduje się zasadniczo w 3 strefach roślinnych, przy czym jest najbardziej zalesionym krajem Europy (69%). Pd. zajmuje strefa lasów mieszanych, której granicę wyznacza pn. zasięg dębu. Dominują w niej jednak gatunki iglaste (miejscami nawet 85%). Występują tu niespotykane w innych częściach kraju drzewa liściaste, np.: lipa drobnolistna, klon zwyczajny. wiązy, leszczyna, jesion, dąb szypułkowy, brzozy, olchy (program uprawnienia budowlane na komputer). Na pn, rozpościera się strefa borealnych lasów iglastych, z dominacją sosny oraz świerka pospolitego. Uważa się je za naturalne przedłużenie tajgi porastającej pn. rejony Eurazji i Ameryki Północnej. Charakterystycznym ich elementem są bagna i torfowiska. Tajga w kierunku pn. staje się coraz rzadsza, ustępując miejsca lasotundrze. Pn. część kraju zajmuje tundra (w tym tundra górska) z roślinami wrzosowatymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stosunkowo bogata jest fauna, leszcze na pocz. XX w. popularnym zwierzęciem w pn. i wsch. był niedźwiedź, obecnie spotykany sporadycznie. Z dużych ssaków do pospolicie występujących należą łoś oraz renifer (zamieszkujący Laponię). Z drapieżników żyją tu: wilk, ryś, rosomak oraz zasiedlający pn. kraju lis polarny (piesiec). W lasach środk. Finlandii dość pospolite są borsuki, tchórze, kuny leśne i łasice. Z gryzoni wymienić należy zające (szaraki i bielaki) oraz lemingi norweskie (typowy przedstawiciel fauny lapońskiej tundry) (uprawnienia budowlane).

Rolnictwo fińskie

Obowiązkowi szkolnemu podlegają w wieku 7-16 lat, na poziomie szkoły podstawowej (dziewięcioletniej). Z ogólnej liczby 592 tys, uczniów (w roku szkolnym 1998/1999), z nich uczęszcza do szkół z fińskim językiem nauczania. Pozostali uczniowie chodzą do kol szwedzkojęzycznych. Młodzież może kontynuować następnie naukę w szkołach drugiego szczebla: średnich lub zawodowych (2-4 lala, łącznie ze słuchaczami szkół dla dorosłych, uczniów) (program egzamin ustny).

Finlandia leży na pn. krańcu strefy rolniczego użytkowania ziemi. Przez jej terytorium przebiega m.in. pn. granica uprawy zbóż. Użytki rolne zajmują zaledwie 8″,, pow. kraju, z czego 95% przypada na grunty orne, a 4,6 % na trwałe użytki zielone (opinie o programie). Najwięcej ziemi nadającej się uprawę znajduje się w jkI. części kraju, ale tyłków nielicznych okręgach (m.in. Uudenmaan i Turun-Porin) ich odsetek przekracza 20″.,. Uprawy zbóż zajmują ok. 50%, gruntów ornych, z czego najwięcej na jęczmień (jego zbiory spadły / I 860 tys. I w 1996 do I 316 tys. w 1998) oraz owies (spadek odpowiednio z 1261 tys. t do 975 tys.). Z innych zbóż największe znaczenie ma pszenica, której uprawa możliwa jest tylko na pd. (397 lys. t w 1998), oraz żyto (49 tys. t). Z roślin okopowych najważniejsze są ziemniaki (591 tys. t) i buraki cukrowe (897 tys. t) (segregator aktów prawnych).

Wysokość zbiorów w dużej mierze zdeterminowana jest zmiennymi warunkami atmosferycznymi, są znacznie niższe od średnich wartości dla Europy, zwł. w przypadku pszenicy, buraków cukrowych i rzepaku. Jedynie plony ziemniaków są na średnim europejskim poziomie. Warzyw produkuje się rocznie ok. 70 tys. t, co tylko w część i pokrywa zapotrzebowanie krajowe. Uprawia się m.in. kapustę białą, ogórki, cebulę, groszek zielony i kalafiory. Z tuneli foliowych i szklarni dochodzą gł. pomidory, ogórki i kwiaty (promocja 3 w 1). Najważniejszym rejonem uprawy warzyw jest pd.-zach. część kraju. Rolnictwo fińskie opiera się przede wszystkim na hodowli zwierząt, której podporządkowana jest w dużej mierze produkcja roślinna. Hoduje się trzodę chlewną (1,4 min szt. w 1998), bydło (1,1 min szt., z czego zdecydowana większość to bydło mleczne), owce (128 tys. szt.), konie (55 tys. szt.), renifery (196