Zbrojenie pionowe

Zbrojenie pionowe powinno składać się z 4 prętów o średnicy co najmniej 10 mm zakotwionych na długość 30 średnic powyżej górnej i poniżej dolnej krawędzi otworu. Pręty te należy dowiązać do prętów zbrojenia wieńców przebiegających nieco poza obrysem stropu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zasady i sposoby oparcia stropów prefabrykowanych na ścianach monolitycznych wykonanych w formach przestawnych są identyczne jak w przypadku budynków ze ścianami z prefabrykatów. Elementy prefabrykowane należy układać na szablonach (np. na „rygach”) zapewniających uzyskanie równych powierzchni sufitów i prawidłowe zagęszczenie betonu w wieńcach. Inne są natomiast sposoby oparcia stropów prefabrykowanych na ścianach wykonywanych w formach ślizgowych. Najczęściej opiera się je za pomocą monolitycznych „łap”. W celu zapewnienia montażu elementów stropowych wymaga się wtedy, aby otwory w ścianach były odpowiednio powiększone (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Inny przykład połączenia stropów prefabrykowanych ze ścianami monolitycznymi wykonanymi w formach ślizgowych z zastosowaniem montażowych wsporników stalowych. Może on być stosowany zarówno przy montażu stropów w kierunku od dołu ku górze, jak i od góry ku dołowi. Przykłady połączeń elementów obudowy z konstrukcją monolityczną wg katalogów SBM-75. Wskazują one na pełne dostosowanie konstrukcji monolitycznej do możliwości zastosowania prefabrykatów stosowanych w systemach budownictwa z prefabrykatów (uprawnienia budowlane).

Połączenie prefabrykowanego balkonu (wg katalogu Wk-70) ze stropem monolitycznym. Pręty zapewniające ciągłość zbrojenia przy- spawane są do ceowników zabetonowanych w stropie. Stosunkowo duża wysokość ceowników ma na celu ułatwienie dopasowania płyty balkonowej w warunkach niezbyt dokładnego ich usytuowania w stropie monolitycznym (program egzamin ustny).

Do połączenia służą pręty 060 rozstawie 75 cm, wypuszczone ze ściany wykonanej w pierwszej kolejności przez odpowiednie otwory w formie, po jej demontażu zaginane jak na rysunku. Pręty te ograniczają rozwartość rys, które zwykle koncentrują się w miejscu połączenia starego i nowego betonu.

Wpływ parcia gruntu

Na część podziemną budynku składa się strop nad piwnicami, ściany piwnic i fundament. Stropy nad piwnicami projektuje się wg identycznych zasad jak nad innymi kondygnacjami. Kiedy zatem, jak w tej książce, nie omawia się projektowania fundamentu jako elementu przenoszącego obciążenie z konstrukcji na podłoże, specyfika projektowania części podziemnej budynku zawęża się w^r zasadzie tylko do projektowania ścian piwnic (opinie o programie).

W części podziemnej budynku, podobnie jak i w kondygnacjach nadziemnych, niezbędne są wieńce żelbetowe. W poziomie stropu nad piwnicami występuje wieniec górny, a w poziomie dolnej krawędzi ścian wieniec dolny. Rolę tego wieńca spełnia z reguły zbrojenie podłużne umieszczone w ławie fundamentowej.

Podstawowym wymaganiem stawianym ścianom wewnętrznym części podziemnej budynku jest zapewnienie im, dostatecznej nośności na siły pionowe od obciążeń z wyższych kondygnacji. Warunki pracy ścian są identyczne jak na górnych kondygnacjach, o odmienności rozwiązań decydują natomiast inne wymagania użytkowe i znaczna liczba otworów w ścianach dla prowadzenia instalacji (segregator aktów prawnych).

Ściany zewnętrzne części podziemnej budynku obciążone są parciem gruntu, co należy uwzględnić przy projektowaniu. W przypadku zewnętrznych ścian nośnych (szczytowych) wpływ parcia gruntu można zneutralizować, dopuszczając zasypanie wykopu wokół ścian dopiero po wzniesieniu odpowiedniej liczby kondygnacji.

Ściany zewnętrzne nie obciążone silami pionowymi z wyższych kondygnacji poddane są odporowi gruntu. Jeżeli rozstaw ścian poprzecznych nie przekracza 6 m, siły te są nie duże i dopełnienie ogólnych warunków konstrukcyjnych do- statecznie zabezpiecza konstrukcję. Przy większym rozstawie ścian poprzecznych siły odporu gruntu mogą być już znaczne i trzeba je uwzględniać w projekcie konstrukcji (promocja 3 w 1).