Zewnętrzne objawy palenia

Spalanie materiałów, zależnie od ich rodzaju, przebiega pod względem fizycznym w różny sposób:
- Palne metale oraz materiały pozbawione gazów na drodze destylacji, jak np. węgiel drzewny i koks, albo żarzą się gwałtownie z wytwarzaniem iskier, albo tlą się spokojnie (program uprawnienia budowlane na komputer).
- Praktycznie nietopliwe związki węgla, jak np. drewno, skóra, materiały włókniste itd. spalają się w ten sposób, że większa część materiału żarzy się, zaś część materiału, która przeszła w stan gazowy - płonie.
- Związki węgla o niskiej temperaturze topliwości, jak asfalt, wosk, parafina itd. przechodzą najpierw w stan ciekły, następnie tworzą palne gazy, które spalają się płomieniem.
- Palne płyny przechodzą stopniowo w stan gazowy; powstałe w ten sposób pary palą się płomieniem.
- Palne gazy spalają się płomieniem.

W wyniku palenia się powstają produkty spalania, których ilość i rodzaj zależne są od rodzaju palącego się materiału oraz przebiegu samego procesu palenia się.
Spalanie bowiem może być więcej lub mniej zupełne, zależnie od dopływu tlenu.
W rezultacie przemiany materii zachodzącej w procesie spalania powstają pary i gazy, dym, sadze i inne stałe pozostałości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najczęściej spotykanym gazowym produktem spalania jest dwutlenek węgla i silnie trujący tlenek węgla (CO), który występuje przy spalaniu niezupełnym. Oprócz tych gazów wydziela się przeważnie para wodna oraz, zależnie od rodzaju palącego się materiału, szereg innych gazów i par mniej lub więcej szkodliwych, drażniących lub trujących. Do ostatnich należą: połączenia cyjanowe (spalanie celuloidu), pary fosforu, b. niebezpieczne połączenia azotowe itd. Część tych gazów i par stanowi również materiał palny, zaś w pewnej koncentracji z powietrzem - wybuchowy (uprawnienia budowlane).

Energia spalania

Dym składa się w zasadzie z drobnych, twardych cząsteczek węgla, substancji smolistych, zwęglonego materiału itd., powstałych w procesie niezupełnego spalania. Zawarte w dymie domieszki par i gazów nadają jemu charakterystyczne zabarwienie i zapach, wg których nieraz można określić rodzaj palących się substancji (program egzamin ustny).

Tak np.:
- zawartość pary wodnej w dymie nadaje mu kolor białawy;
- przy spalaniu drewna powstaje dym szaro-czarny, gdy dym ten jest żrący - świadczy to, że drewno jest smoliste:
- przy spalaniu papieru, słomy i siana tworzy się dym białawo-żółty, który drażni oczy;
- przy paleniu się smoły, asfaltu, tłuszczów, produktów ropy itd. - dym czarny z zapachem charakterystycznym dla tych substancji;
- przy spalaniu fosforu bardzo trujący dym biały, o zapachu czosnku (nie wolno wdychać);
- przy paleniu się lub rozkładzie związków azotowych - dym szarawo-żółty, b. trujący;
- na ogół kolory dymu niebieski, biały i żółty oraz smak słodkawy i gorzkawy wskazują na obecność w dymie substancji trujących (opinie o programie).

Pozostałości stałe stanowią produkty zupełnego spalania, jak np. tlenki metali lub też spalania niezupełnego, jak sadza, która jest czystym węglem, produkty destylacji i inne nie dopalone resztki.
Energia chemiczna zawarta w palącym się materiale jest źródłem nie tylko przemiany materii, zachodzącej w procesie spalania, ale i przemiany jego energii.
W wyniku tej przemiany wywiązuje się przede wszystkim energia cieplna oraz w mniejszym stopniu energia świetlna i mechaniczna (segregator aktów prawnych).

Energia cieplna w pierwszym rzędzie uzewnętrznia się w temperaturze spalania, promieniowaniu cieplnym i w rozwijaniu się w mniej lub więcej długie i gorące płomienie.
Ogólna ilość ciepła, która może być wyzwolona przy zupełnym spalaniu ciała, określa się wartością cieplną (opałową) danego materiału, wyrażoną w dużych kaloriach na 1 kg. ciała stałego lub płynnego, względnie na 1 kg. lub 1 m3 ciała gazowego.

Duża kaloria jest to ilość ciepła, potrzebna do ogrzania 1 kg. wody (przy 15°C) o 1 stopień C.
W myśl prawa Woltera wartość cieplna jest proporcjonalna do ilości tlenu, biorącego udział w reakcji spalania (promocja 3 w 1).