Zgarniarka

Przy wyrównywaniu terenu, w którym występują kolejno wypukłości i wgłębienia. Przy tak korzystnym ukształtowaniu terenu spycharka przesuwając się w jednym kierunku ścina tylko zbocza na spadkach przesuwając urobek w sąsiadujące wgłębienia (na rysunku bieg ten przedstawiono ponad niweletą terenu); wracając spycharka ścina zbocza na spadkach po przeciwnej stronie wzniesień i zasypuje wgłębienia znajdujące się bezpośrednio przy ścinanym zboczu (na rysunku - poniżej niwelety terenu) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sposoby zasypywania rowów instalacyjnych za pomocą spycharek czołowych. Polega na równoległym przesuwaniu urobku z zachowaniem stałej odległości, z każdorazowym powrotem tylnym biegiem, natomiast sposób różni się od poprzedniego tym, że średnie odległości przejazdu spycharki przy przemieszczaniu urobku są mniejsze w porównaniu z poprzednim (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zgarniarka jednoczy w swoich możliwościach eksploatacyjnych podstawowe czynności związane z wykonaniem robót ziemnych, gdyż odspaja grunt, transportuje uzyskany urobek, rozścieła go warstwami w wyznaczonym miejscu (nasyp, obwałowanie rzek, zasypywanie wgłębień terenu) i jednocześnie zagęszcza wysypywany grunt.

Zgarniarki stosowane są do wykonywania wykopów i nasypów przy budowie podtorzy drogowych (i niższych kolejowych); szerokie zastosowanie znalazły zgarniarki przy budowie kanałów żeglownych, a są niemal niezastąpione przy wyrównywaniu terenów pod lotniska, tym bardziej iż w tych przypadkach tylko rzadko wykonywane są głębokie wykopy (uprawnienia budowlane). Niemałą rolę spełniają zgarniarki przy robotach wyrównujących na terenach zakładów przemysłowych i osiedli mieszkaniowych. Dużą też rolę odgrywają zgarniarki w budownictwie wodnym przeważnie przy budowie zapór ziemnych). Zgarniarki stosowane są również do robót odkrywkowych w kopalniach żwiru i piasku.

Zgarniarka dzięki temu, iż służy jednocześnie jako maszyna do odspajania gruntu i transportu urobku, jest maszyną bardzo ekonomiczną w pracy i zastępuje często z powodzeniem koparkę oraz towarzyszące jej środki transportowe (wywrotki samochodowe) (program egzamin ustny).

Powiększanie odległości

Badania przeprowadzone w czasie budowy kanału Wołga-Don miały na celu porównanie kosztów jednostkowych robót ziemnych przeprowadzonych za pomocą zgarniarek i koparek, nakładu siły roboczej oraz kosztu maszyn na jednostkę produkcji itd.

Wyniki wspomnianych badań; z zestawienia widoczne jest, iż w konkretnych warunkach robót wodnych zarówno koszty wykonania robót za pomocą zgarniarek, jak i inne wskaźniki techniczno-ekonomiczne były korzystniejsze niż przy zastosowaniu koparek i związanych z nimi środków transportowych (opinie o programie).

Wskaźniki te znacznie się polepszają na korzyść zgarniarek większych i sprawniejszych, osiągając nieraz trzykrotnie mniejszy ciężar maszyn od odpowiedniego zestawu koparek i samochodów wywrotek przy podobnym obniżeniu kosztów. W miarę natomiast powiększania odległości transportowych stosowanie zgarniarek staje się mniej ekonomiczne w stosunku do zespołów maszyn z oddzielnymi procesami skrawania i ładowania (koparki) oraz transportu (samochody wywrotki) (segregator aktów prawnych).

Zgarniarki jak wszystkie inne maszyny do robót ziemnych, najwydajniej pracują we właściwych dla siebie warunkach pracy. Podstawowymi warunkami są tu: duży front robót, transport urobku w granicach 0,1-H2,0 km, wreszcie rozścielanie przewiezionego urobku na dużych powierzchniach.

W zgarniarkach dwuosiowych kola osi przedniej znajdują się przed skrzynią, zaś osi tylnej za skrzynią; zarówno jeden, jak i drugi zestaw kół mieszczą się w granicach szerokości skrzyni (promocja 3 w 1). Przy takim układzie kół koła tylne w czasie nagarniania gruntu toczą się po wyrównanym już terenie, co znacznie zmniejsza opory ruchu w okresie, gdy opory wywołane skrawaniem gruntu i wpychaniem urobku do skrzyni są największe; natomiast przy opróżnianiu skrzyni z urobku koła tylne zagęszczają rozścielaną warstwę gruntu.