Ziemia krzemionkowa

Ziemia krzemionkowa - jako dodatek do cementów dekoracyjnych - nie jest stosowana, gdyż zawiera domieszki żelaza, nadające jej odcień żółtawy. Ziemia krzemionkowa zawiera znaczną ilość aktywnej krzemionki, reagującej z wodorotlenkiem wapniowym z utworzeniem uwodnionego krzemianu wapniowego (program uprawnienia budowlane na komputer).
W tym samym celu wprowadzano również do klinkieru przy jego przemiale ciekły etylohydrosiloksan GKŻ-94 w ilości 0,05-4-0,1% w odniesieniu do całej masy. Działanie tego dodatku sprowadza się do utworzenia na ziarnach klinkieru cienkich warstw adsorpcyjnych, zmniejszających jego skłonność do nawilżania się wodą. Ponadto dodatek hydrofobizujący intensyfikuje proces przemiału klinkieru, ponieważ zapobiega aglomeracji ziarn oraz ich oblepianiu się na mielnikach.

Wyniki badań fizycznych i mechanicznych cementu zielonego, z wprowadzonymi dodatkami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wpływ dodatków na właściwości cementu jest różny. Po wprowadzeniu ziemi krzemionkowej wytrzymałość zaczynu cementowego zwiększa się nieznacznie; dodatek ciekłego etylohydrosiloksanu GKŻ-94 nie wpływa na jego wytrzymałość w początkowym okresie twardnienia. Korzystna zawartość ziemi krzemionkowej w cemencie wynosi 3% a GKŻ-94 - 0,05%.
Badania wpływu wprowadzonych dodatków na właściwości barwne cementów wykazały tylko nieznaczną zmianę odcienia barwy po zwiększeniu ilości dodatku.

Stopień wydzielania się soli z zaczynów cementowych określano dla zestawów zawierających 3% ziemi krzemionkowej i 0,05% GKŻ-94, mających maksymalną wytrzymałość. Przytoczone na rys. 3-12 wyniki potwierdzają skuteczność działania wprowadzonych dodatków do cementu (uprawnienia budowlane). Wartości stopnia wydzielania się soli z zaczynów cementowych z dodatkami wynosiły odpowiednio 448 i 358 mg/1; wartości te są znacznie niższe od odpowiednich wskaźników szeregu cementów produkowanych w Rosji co tłumaczy się obecnością w klinkierze chromu nie tylko w stanie trój-, ale również sześciowartościowym.

Charakterystyka cementu zielonego

Zbadano też wytrzymałość wg wymagań normy GOST 310-60 cementów zielonych o module nasycenia 0,85 z optymalnymi ilościami wprowadzanych dodatków (Ną,SiFfi> GKŻ-94, ziemia krzemionkowa) (program egzamin ustny).
Na podstawie wyników przeprowadzonych badań mieszaniny surowcowej, przygotowanej metodą mokrą według istniejącego w przemyśle procesu technologicznego, wyprodukowano w charkowskim zakładzie doświadczalnym Jużgiprocemientu próbną partię zielonego cementu (opinie o programie).

Mieszaninę surowcową, składającą się z żużla żelazochromowego, stanowiącego odpad zaporożskiej fabryki żelazostopów, z kredy ze złoża łogowskiego, wziętych odpowiednio w ilości 67 i 33% wag., oraz z fluorokrzemianu sodowego w ilości 0,75% masy mieszaniny, obliczono tak, aby uzyskać klinkier o module nasycenia Ms - 0,85.
Mieszaninę surowcową wypalano w temperaturze 1390°C z wyładunkiem materiału co 30 min. Na podstawie cogodzinnego oznaczania wolnego wapna, przedsięwziętego w celu kontroli procesu wypalania, stwierdzono, że nastąpiło pełne związanie wapna (segregator aktów prawnych).

Badania Wytrzymałości cementu zielonego wykonano zgodnie z wymaganiami GOST 310-60; wyniki tych badań świadczą o tym, że cement uzyskany w próbie przemysłowej ma markę 40.
Określony na podstawie badań stopień wydzielania się soli z tego cementu jest dużo mniejszy niż cementów produkowanych przemysłowo.
Cement zielony, uzyskany w skali przemysłowej z surowców z dodatkiem żużla żelazochromowego, spełnia wymagania normy GOST 15825-70. Temperatura wypalania klinkieru cementowego jest przy tym znacznie niższa od temperatury wypalania dekoracyjnych klinkierów produkowanych w cementowniach radzieckich (promocja 3 w 1).