Zjawisko wiązania gipsu

Gips odmiany a (w postaci dużych kryształów) uwadnia się powoli i daje wytrzymalsze odlewy, ale o mniejszej nasiąkliwości; gips odmiany fi (w postaci luźnych utworów źle ukształtowanych kryształów) daje mniej wytrzymałe odlewy, ale o większej zdolności pochłaniania wody. Zjawisko wiązania gipsu jest zależne od większej rozpuszczalności gipsu półwodnego (10,5 g/1) niż gipsu dwuwodnego (2,6 g/1) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Gips stosowany do form powinien mieć stały czas wiązania: początek wiązania powinien nastąpić nie wcześniej niż 8 min, koniec wiązania nie później niż po 26 min, stopień zmielenia nie powinien być większy niż 0,5% pozostałości na sicie nr 02 i nic większy niż 2,5% na sicie nr 008. Wymaganiom tym w największym stopniu odpowiada gips użyty w ciągu pierwszych trzech tygodni po przygotowaniu. Nie jest wskazane stosowanie gipsu półwodnego o półrocznym przedawnieniu, jak również nie zaleca się użycia gipsu świeżo przygotowanego. Ma on zbyt dużą zdolność wchodzenia w reakcje i w związku z tym odlewy zawierają dużo pęcherzyków (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Schemat technologiczny przygotowania gipsu formierskiego jest następujący: pobieranie z magazynu, sortowanie kamienia, oczyszczenie kamienia lub przepłukiwanie, rozdrobnienie, suszenie rozdrobnionych kęsów, mielenie w dezyntegratorze lub na gniotowniku, przesiewanie przez sito nr 02, prażenie w kotle, szybki wyładunek i studzenie (uprawnienia budowlane).

Pojemność kotła wynosi od 2,5 do 15 m³. Prażenie w kotle przebiega w temperaturach 150-170°C. Czas prażenia wynosi 80-90 min, załadowanie kotła 15 min, wyładowanie 4-6 min, prędkość obrotów’ wału mieszarki 18 obr/min. Zużycie paliwa umownego wynosi od 50 do 70 kg na 1 t gipsu (program egzamin ustny).

Świeżo palony gips

Obecnie powszechnie stosuje się odwadnianie gipsu w parniku cylindrycznym, napełnionym drobnymi kęsami gipsowymi (masa ok. 10 t), które poddaje się działaniu pary (124°C) pod ciśnieniem ok. 0,13 MPa (1,3 at) w ciągu 7-8 h. Po odwodnieniu tłuczeń suszy się w suszarce bębnowej, gdzie nośnikiem ciepła są produkty spalania gazu ziemnego, a następnie miele się w dwukomorowym młynie kulowym do pozostałości 1-2% na sicie nr 02 (opinie o programie). Wytrzymałość na rozciąganie wynosi 3,5y4,5 MN/m² (35-45 kG/cm²), a na ściskanie 30-40 MN/m² (300-y400 kG/cm²). Warianty technologii produkcji gipsu formierskiego opisano w pracy i współautorów.

Przy stosowanym czasami sposobie wypalania kamienia gipsowego na gips półwodny (w piecu szybowym Markiełowa), z rozdrabnianiem i drobnym przemiałem, nie można uzyskać gipsu formierskiego dobrej jakości. Zużycie gipsu na 11 porcelana wynosi 0,197 t, fajansu i majoliki 0,134 t.

Świeżo palony gips łatwo pochłania wilgoć z powietrza i po przechowywaniu staje się całkowicie nieprzydatny, ponieważ częściowo uwadnia się i zbryla. Dlatego gips formierski należy przewozić i przechowywać w suchym, szczelnie zamkniętym opakowaniu (segregator aktów prawnych).

Według Szymańskiego świeży gips gatunku A do odlewania form ceramicznych powinien mieć taki stopień zmielenia, aby pozostałość na sicie nr 02 nie wynosiła więcej niż 0,1%, na sicie nr 009 mm nie więcej niż 5%. Wiązanie: początek po upływie 8y 12 min, koniec-po upływie 15-30 min. Wytrzymałość na ściskanie po dwóch godzinach nie mniejsza niż 4 MN/m² (40 kG/cm²).

Wielokrotność użycia form 70y80 cykli przy przestrzeganiu wymagań w odniesieniu do surowców i technologii może być zwiększona do 150-180 cykli. Ilość wytwarzanych form gipsowych rocznie stanowi iloraz z podzielenia liczby formowanych rocznie wyrobów (według grup) przez liczbę cykli pracy tych form. W ten sposób, jeśli formuje się rocznie 2 min głębokich talerzy o średnicy 240 mm, to liczba wykonanych form gipsowych rocznie wyniesie 2 000 000:80 = 25 000 szt. (promocja 3 w 1).

Znając masę jednej formy można określić zapotrzebowanie gipsu do produkcji wszystkich form. Przyjmując pewną ilość gipsu do wyrobu form-matek, form produkcyjnych i modeli (ok. 15% zużycia gipsu na formy), można ustalić ogólne roczne zapotrzebowanie odlewów gipsowych. Analogicznie oblicza się ilość form gipsowych do wyrobu osłon. Przyjmując współczynnik zużycia gipsu półwodnego na 11 odlewów gipsowych 1,1 można ustalić zapotrzebowanie na gips półwodny.