Zmniejszenie higroskopijności drewna

W dążeniu do usunięcia tych wad szuka się środków umożliwiających zmniejszenie higroskopijności drewna; chodzi tu o zmniejszenie zdolności wchłaniania pary wodnej oraz o zwiększenie histerezy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosuje się w tym celu środki takie, jak suszenie drewna w wysokich temperaturach, co powoduje zmiany w przebiegu sorpcji; w produkcji drewna uszlachetnionego stosuje się suszenie, prasowanie i nasycanie sztucznymi żywicami. Inną grupę środków stanowi pokrywanie drewna powłokami nie przepuszczającymi wody lub nasycanie drewna nie adsorbującymi wody związkami hydrofobowymi; powlekają one submikroskopowe elementy drewna powłoką, która utrudnia przebieg i obniża nasilenie powierzchniowych reakcji wiązania wody.
Według Wanina niektóre ciała przenikając w drewno tworzą z nim złożone substancje kompleksowe, wskutek czego błony komórkowe stają się mniej dostępne dla wody. Na przykład pod wpływem nasycania roztworami cukru (sacharoza, glikoza) błonnik tworzy z cukrem etery, które czynią ściany komórek nieprzepuszczalnymi dla wody. Jeżeli drewno takie ogrzeje się do 120 C, następuje karmelizacja cukru; nierozpuszczalny w wodzie karmel wypełnia pory drewna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podobne wyniki otrzymuje się przy nasycaniu drewna roztworami wodorotlenków trójwartościowych metali, ałunu glinowego, siarczanu żelaza, siarczanu miedzi z chlorowodorkiem aniliny, przy nasyceniu szkłem wodnym i innymi substancjami. Powodują one obniżenie higroskopijności drewna nie zmniejszając w istotny sposób jego porowatości. W parze ze zmniejszeniem higroskopijności drewna zmniejsza się jego skłonność do pęcznienia (uprawnienia budowlane).

Próby zmierzające do zmniejszenia higroskopijności drewna przez sztuczne wywołanie starzenia się drewna pod działaniem ozonu lub dwutlenku węgla nie dały pozytywnych wyników. Starzenie się drewna jest wynikiem długotrwałego składowania (sezonowania), w czasie którego zachodzą w drewnie (obok wyschnięcia i równomiernego rozkładu wilgotności) zmiany chemiczne, powodujące utrwalenie wewnętrznej, submikroskopowej struktury drewna (program egzamin ustny).

Nasycone włókna

Następstwem tego jest zmniejszenie higroskopijności drewna i mniejsza skłonność do pęcznienia i paczenia się, dzięki czemu drewno staje się materiałem mniej wrażliwym na zmienne warunki otoczenia. Celem osiągnięcia tych cech stosowano dawniej długookresowe składowanie, trwające do 10, a w szkutnictwie nawet do 20 lat.
Znane dotychczas sposoby zmniejszania higroskopijności drewna i związanych z nią ujemnych cech mają charakter półśrodków i nie wyczerpują zagadnienia (opinie o programie).

Poniżej punktu nasycenia włókien zjawiska adsorpcji i kondensacji kapilarnej odbywają się w submikroskopowych przestworach międzymicelamych. Są one związane z substancją drzewną i stanowią przyczynę higroskopijnych własności drewna. Wnikanie wody w drewno powyżej punktu nasycenia włókien polega na wypełnianiu wodą porów drewna (głównie naczynia i cewki), a więc jego makroskopowych i mikroskopowych kapilar.
Między tymi dwoma zjawiskami zachodzi zasadnicza różnica. Poniżej punktu nasycenia włókien drewno pobiera wodę w postaci pary wodnej (segregator aktów prawnych).

Część tej pary w drodze kondensacji kapilarnej przechodzi w submikroskopowych przestrzeniach kapilarnych w wodę, co powoduje oddalenie się micel od siebie. Powyżej punktu nasycenia włókien ustaje możliwość pobierania wody w postaci pary wodnej, gdyż substancja drzewna znajduje się w stanie maksymalnego nasycenia wodą. Dalsze nawilżanie do wilgotności 200-250% może się odbywać jedynie przez bezpośrednie wnikanie wody w pory drewna, które mogą być wypełnione albo tylko powietrzem, albo powietrzem i wodą, albo w stanie maksymalnego nasycenia - tylko wodą (promocja 3 w 1).

W przedziale higroskopijnym, tzn. w przedziale między drewnem całkowicie suchym a punktem nasycenia włókien, może istnieć stan równowagi higroskopijnej między drewnem a otaczającym powietrzem. Powyżej punktu nasycenia włókien drewno zawiera wodę w niezwiązanej postaci, a ciśnienie pary na powierzchni drewna odpowiada ciśnieniu pary nasyconej w danej temperaturze.