Znajomość wartości wytrzymałości betonu

Często na wielu budowach osiągana przez beton wytrzymałość na ściskanie (znajomość tego parametru jest najbardziej pożądana) określana jest szacunkowo na podstawie obserwacji pogodowych i doświadczenia kierownika robót. W przypadku dokładniejszej potrzeby kontroli narastania wytrzymałości betonu, np. w celu podjęcia decyzji o rozdeskowaniu elementu, o usunięciu stempli czy przekazaniu obciążeń na element, wykonuje się dodatkowo próbki-świadki i przechowuje się je w warunkach identycznych z tymi, w których beton dojrzewa (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponieważ objętość betonu w pojedynczej próbce jest bardzo mała, termiczne warunki dojrzewania betonu są inne niż w elemencie.

Powoduje to, że otrzymane wyniki nie są w pełni reprezentatywne. Określanie wytrzymałości betonu metodą nieniszczącą, za pomocą młotka Schmidta, wraz z niezbędną procedurą skalowania jest metodą uciążliwą.
Znajomość wartości wytrzymałości betonu w konstrukcji in situ umożliwia nam funkcja dojrzałości. Jest to funkcja wyrażająca stan betonu otrzymany w wyniku jego pielęgnacji w danej temperaturze od momentu zaformowania elementu.

Obecnie, na budowach realizujących roboty betonowe o szczególnym znaczeniu: jak mosty, wiadukty, tunele, metro, stosowane są systemy komputerowe zdalnego nadzoru dojrzewania betonu, polegającego na zbieraniu informacji, analizie otrzymanych danych i podjęciu stosownej decyzji po przeanalizowaniu wyników (program uprawnienia budowlane na ANDROID). System zbiera dane o warunkach dojrzewania, tzn. dokonuje pomiarów (w sposób ciągły lub w pewnych zadanych przedziałach czasu) temperatury, wilgotności, przemieszczenia itp. Dane te otrzymuje się z rejestratorów i traconych czujników zatopionych w betonie w ściśle określonych miejscach konstrukcji. Następnie system analizuje te dane, korzystając z programów obliczeniowych, z banku bazy danych, z wyników badań laboratoryjnych i innych informacji.

W wyniku analizy system proponuje rozwiązanie, z którym powinien zapoznać się zespół (osoba) koordynujący. Tą drogą, np. Internetem, system może również sterować procesem dojrzewania betonu: zwiększyć lub zmniejszyć temperaturę dojrzewania, przedłużyć lub skrócić czas dojrzewania itp.

Kontrola operacji betonowania

Celem kontroli jest weryfikacja zgodności własności wyrobów i materiałów, które mają być stosowane, jak również nadzór wykonawstwa robót. Wymagania dotyczące kontroli powinny być określone w odniesieniu do jednej z trzech klas. Zalecenia odnośnie do wyboru klasy kontroli (uprawnienia budowlane).
Kontrola i testowanie operacji betonowania powinny być zaplanowane, przeprowadzone i udokumentowane stosownie do klasy kontroli. Zaleca się, aby klasa kontroli, która ma być stosowana, była zgodna z przepisami obowiązującymi na placu budowy i była określona w specyfikacji projektowej. Dotyczące zaleceń kontroli operacji betonowania, opracowano na podstawie normy ENV 13670-2000.

Zaleca się, aby szczegółowy plan kontroli, o ile jest on przewidziany w specyfikacji projektowej, definiował wszystkie kontrole, monitorowanie i konieczne pomiary niezbędne do wykazania, że została osiągnięta wymagana jakość (program egzamin ustny).

Zaleca się, aby plan kontroli określał dla każdego punktu kontrolnego:
• wymagania,
• odniesienie do norm i specyfikacji projektowej,
• metodę kontroli, monitorowania lub pomiarów,
• określenie sekcji kontroli,
• częstotliwość kontroli, monitorowania lub badania,
• kryteria akceptacji,
• dokumentację,
• odpowiedzialnego inspektora,
• obecność przedstawiciela inwestora.

Zaleca się, aby wszystkie formularze używane dla dokumentacji były akceptowane przez inwestora lub jego przedstawiciela przed rozpoczęciem budowy.
Działania podejmowane w przypadku niezgodności (opinie o programie).
W przypadku stwierdzenia niezgodności zaleca się rozważyć kolejno następujące aspekty:
• wpływ niezgodności na realizację robót budowlanych oraz późniejszą eksploatację,
• konieczne środki zaradcze, aby możliwa była akceptacja elementu,
• konieczność odrzucenia i zastąpienia elementu nienadającego się do naprawy.

Jeżeli wpływ niezgodności na realizację robót budowlanych i późniejszą eksploatację elementu jest nieistotny, zaleca się akceptację elementu. Jeżeli niezgodność może być wyeliminowana, akceptację elementu zaleca się po odpowiedniej naprawie (segregator aktów prawnych).

Zaleca się, aby naprawa niezgodności, jeśli jest wymagana, była przeprowadzona zgodnie z procedurą określoną w specyfikacji projektowej lub uzgodnioną między zainteresowanymi stronami.
Zaleca się, aby dokumentacja postępowania naprawczego oraz materiały, jakie mają być użyte, były zaakceptowane przed naprawą (promocja 3 w 1).