Znormalizowane rodzaje płyt

Typy płyt wytłaczanych, dla których istnieje określona norma. Umieszczono w niej znaki jakości i ochronę jakości płyt.
Przy pobieżnej obserwacji, półwyrób można uznać za drzwi płycino- we, wykonane z drewna litego ze złuszczonym wypełnieniem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po bliższym przyjrzeniu się powiększonemu fragmentowi widać jednak, że na profilowanym boku („krawędź") i na wypełnieniu nie ma śladów drewna w przekroju czołowym a na powierzchni frontowej tych drzwi brak jest rysunku słojów. Półwyrób ten wykonano z płyty typu MDF. Ten nowy rodzaj tworzywa nazywa się płytą pilśniową półtwardą (MDF = Medium Density Fiberboard). Jego najważniejszą cechą, w porównaniu do drewna warstwowego i płyt wiórowych. płyty typu MDF mają we wszystkich kierunkach w wysokim stopniu równomierną, tzn. jednofazową, strukturę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Można z niej wytwarzać, fronty mebli, które potem dają się profilować bez doklejek na bokach wąskich, fornirować, a po uprzednim gruntowaniu także lakierować. Półwyroby można również obrabiać na ich szerokich bokach, np. wyrzynać za pomocą frezarki górnowrzecionowej zagłębienia („reliefy"). Dalsze zastosowanie płyt typu MDF to produkcja elementów giętych. Poleca się tu jednostronnie nacięte płyty, które można skleić w dwóch lub trzech warstwach do oczekiwanego kształtu. W porównaniu do płyt wiórowych płyty typu MDF posiadają wyższą gęstość, wytrzymałość na zginanie i rozciąganie poprzeczne.

Wykazują też mniejsze pęcznienie. Produkcja płyt pilśniowych na przykładzie płyt typu MDF (uprawnienia budowlane). Do produkcji płyt pilśniowych użyć można, podobnie jak do produkcji płyt wiórowych mniej wartościowych sortymentów drewna, np. cienkich okrąglaków, odpadów drzewnych i w mniejszym stopniu zrzynów. Preferuje się drewno iglaste. Drewno oczyszcza się najpierw z dużego brudu, koruje i rozdrabnia do postaci „sieczki". Potem następuje „rozgotowanie w temperaturze 140°-160°C i ciśnieniu 7-8 barów. Następnie drewno mieli się na delikatne włókna. Te suszy się i nasącza kropelkami kleju tzn. licuje.

Płyty pilśniowe twarde

Po sprasowaniu wstępnym, „ciasto z włókien’ utwardzane jest pod dużym ciśnieniem wysokiej temperaturze w pracującej nieustannie, tzn. ciągle, prasie głównej, aż powstanie płyta (program egzamin ustny). Po klimatyzacji, która służy wyrównaniu wilgoci i naprężeń i trwa kilka dni, płyty są kalibrowane krzyżowo(szlif pośredni) i dokładnie szlifowane. Obróbka płyt typu MDF Materiał ten można obrabiać prawie tak, jak drewno lite, tzn. klejąc go i skrawając. Podobnie jak przy obróbce płyt wiórowych, ze względu na wysoką gęstość i zawartość żywic klejowych, ostrza narzędzi skrawających szybko się tępią (opinie o programie).

Stąd też należy używać przede wszystkim narzędzi, których ostrza pokryte są spiekami węglikowymi (HM) lub polikrystalicznym diamentem (PKD). Szybkość skrawania powinna wynosić minimum 40 m/s. Płyty MDF można łączyć ze sobą za pomocą dybli i wpustów oraz tak jak płyty wiórowe przez dokładne tępe szczeliny uciosowe. Właściwości fizyczne i mechaniczne płyt pilśniowych twardych określa w Polsce norma BN-86/7122-11 dzieląc je na: dwie klasy jakości oraz podając wymiary i dopuszczalne odchyłki. Najstarszą, obrabianą przez stolarzy płytą jest twarda płyta pilśniowa, zwana też płytą pilśniową twardą (FłFH) (segregator aktów prawnych).

Stosuje się ją oklejoną laminatem do produkcji elementów nienośnych w meblarstwie, jak np. spody szuflad lub ścianki tylne szaf. Ten rodzaj płyty używany jest także w zmienionej formie - zadrukowana, o wyznaczonej strukturze i podziurkowana - do produkcji mebli i wykańczania wnętrz. Oprócz płyt typu MDF i HFH ten rodzaj płyt pilśniowych, określanych także jako akustyczne, rozpowszechniony jest najbardziej.

Przez swą niską gęstość, ale także przez przeważnie porowatą i perforowaną powierzchnię, płytę tę stosuje się w pomieszczeniach szkolnych, biurowych i administracyjnych, w celu poprawy akustyki przez wygłuszenie (promocja 3 w 1).