Zużycie materiałów
Zużycie materiałów na jeden dźwigar: beton 2,495 m3, stal sprężająca 208 kG, stal zwykła 377,62 kG. Dźwigar KBOS-21-W ma kształt podobny do dźwigara KBOS-21-P, lecz o wzmocnionych przekrojach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ciężar całego dźwigara 7,3 T. Ciężar maksymalnego segmentu 2,13 T. Obciążenie maksymalne na dźwigar jest tu powiększone w porównaniu do dźwigara KBOS-21-P dla pierwszej wersji obciążeń do 3120 kG/m. Zużycie materiałów na jeden dźwigar: beton 2,92 ma, stal sprężająca 270 kG, stal zwykła 401,7 kG.
Dźwigary o rozpiętości 24 m są wykonywane tylko jako segmentowe, składane z czterech części.
Produkowane są trzy ich typy: KBOS-24-P i KBOS- -24-W oraz KBOS-24-L (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Omówimy tu dwa pierwsze typy: typ KBOS-24-P. Ciężar maksymalny elementu składowego - 2,25 T; ciężar całego dźwigara 8,5 T. Obciążenie maksymalne dopuszczalne na dźwigar: 1 wersja 2410 kG/m bez możliwości podwieszenia monorelsu, 2 wersja 1825 kG/m + 1 monorels do 5 T podwieszony w dowolnym miejscu. Zużycie materiałów na jeden dźwigar: beton 3,4 T, stal sprężająca 266 kG, stal zwykła 472,72 kG (uprawnienia budowlane). Dźwigar KBOS-24-W ma kształt podobny do dźwigara KBOS-24-P, lecz o wzmocnionych przekrojach. Ciężar maksymalny elementu składowego 2,61 T; ciężar dźwigara 9,92 T. Obciążenie maksymalne na dźwigar jest tu powiększone w porównaniu do dźwigara KBOS-24-P dla pierwszej wersji obciążeń do 3120 kG/m. Zużycie materiałów na jeden dźwigar: beton 3,97 m8, stal sprężająca 333 kG, stal zwykła 492,7 kG. Aby uchronić płaszczyzny dociskowe dolnego pasa segmentów przed miażdżeniem podczas sprężania (program egzamin ustny).
Przegubowe połączenie zapewniono przez wprowadzenie między słupek i pas warstwy asfaltu (lub papy). Oprócz wyżej podanych wykonywano również dźwigary kratowe krzyżulcowe większych rozpiętości, obecnie jednak nie są one produkowane.
Kratownice o obrysie trójkątnym
Kratownice o obrysie trójkątnym stosuje się wówczas, gdy chce się uzyskać dwuspadową polać dachową o większym pochyleniu (często 1 : 4) w porównaniu do spadków pasa górnego kratownicy trapezowej (opinie o programie). Konstruuje się je głównie jako układy słupkowe lub krzyżulcowe (te pierwsze wówczas, gdy przestrzeń bezpośrednio pod przekryciem jest użytkowana). Kratownicę słupkową dla rozpiętości 18 m, wykonywaną jako całość; szerokość kratownicy jest stała i równa się 22 cm. Pas dolny sprężony jest kablem o drutach 0 5 mm; naciąg 29 T (segregator aktów prawnych).
Dla większych rozpiętości (a nawet dla I = 18 m w przypadku konieczności transportu dźwigarów) kratownice te wykonuje się z dwóch segmentów, łączonych pośrodku (ciężar połowy kratownicy - 2,62 T).
W celu przekrycia mniejszych hal oraz zabudowań wiejskich szczególnie przydatne są kratownice składane z mniejszych elementów (łatwych w trans- porcie). Taka kratownica o rozpiętości 12 m składa się ona z elementów skrajnych kątowych, pośrednich-trójkątnych, z jed- noprzęsłowych elementów górnego pasa i z elementu środkowego, który w przedstawionym przypadku jest pionowym słupkiem. Z elementów o tych samych wymiarach (mają jedynie inną markę betonu oraz inne zbrojenie) można wykonywać kratownice o mniejszych wymiarach; różnią się tu kształtem tylko elementy środkowe.
Po połączeniu elementów stalowymi nakładkami (przyspawanymi do zakotwionych w elementach „marek”) przestrzenie między elementami zalewa się zaprawą cementową o marce 400. Przez otwory w dolnym pasie przeprowadza się dwa pręty ze stali wysokowartościowej z dospawanymi na końcach prętami o większej średnicy, aby po osłabieniu tej części gwintem nośność prętów była na całej ich długości jednakowa (do tych otworów wprowadza się później cementowy zaczyn w celu właściwego zespolenia naciągniętych prętów zbrojeniowych z betonem) (promocja 3 w 1). Stosowana marka betonu do 200 (dla rozpiętości l = 7,5 m) do 400 (dla l = 12,0 m); ciężar kratownic waha się odpowiednio w granicach 1,1-5-15 T.
