Związki chemiczne zaczynu cementowego

Ogólnie biorąc, trzeba mieć na względzie, że związki chemiczne zaczynu cementowego nie występują w przyrodzie w stanie naturalnym i że wobec tego będą one w swojej istocie najwyżej w równowadze z siłami przyrody, które przecież przeobrażają wszystkie substancje organiczne i nieorganiczne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z tych ostatnich o wiele szybciej rozpadają się materiały zsyntetyzowane przez człowieka (np. ceramika, szkło, stal), znacznie wolniej twory przyrody (skały), ale i one ostatecznie ulegną kiedyś całkowitemu rozkładowi. Trwałość betonu jest zatem niepewna lub co najwyżej względna. Doświadczenie uczy nas jednak, że większość betonów ma w zasadzie żywot nieograniczony, jeśli mierzyć go miarą życia człowieka, o ile tylko warunki otoczenia nie są zbyt niekorzystne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W każdym razie betony wykonane w czasach rzymskich dotąd trwają, by przypomnieć kopułę Panteonu w Rzymie (II w. n.e.) oraz wskazać na fragmenty wodociągu m. Kolonia (I w. n.e.), czy na ułamek betonu ceglanego z III w. n.e. 

W sumie stwardniały beton zawiera liczne próżnie, a przyczyny ich powstawania mogą być następujące:
- brak lub nadmiar wody w zaczynie,
- powietrze „przypadkowe” lub wprowadzone sztucznie,
- naturalna porowatość materiału kruszywa,
- brak zaczynu lub zaprawy (uprawnienia budowlane).

Ciężar betonu rośnie z biegiem czasu wskutek dalszego uwodnienia cementu i karbonizacji wolnego wapna. Uwodnienie daje wyraźny przyrost ciężaru przy przechowaniu wodnym. Na powietrzu natomiast przyrost ciężaru będzie zawsze tylko nikły. Z przyrostem ciężaru idzie w parze poprawienie cech technicznych betonu (program egzamin ustny).
Wysoka wytrzymałość betonu na rozciąganie jest niedościgłym ideałem każdego technologa betonu. Ta cecha ciała kruchego zależy od podstawowej własności zwanej kohezją. Bezpośrednie badanie kohezji jest trudne, a badanie rozciągania jest jednym z przejawów badań pośrednich zjawiska materiałotwórczego jakim jest kohezja. Jest ona w spoiwach i betonach słaba oraz niejednolita (opinie o programie).

Warunki geometryczne

Nie chodzi tu bowiem o kohezję między kryształami tworzywa homogenicznego, która i tak jest wielokrotnie słabsza niż w metalach, lecz o kohezję między kryształami spoiwa i kamieniwa, którą zwykło się nazywać przyczepnością. Spojenie się kryształów w samym spoiwie, a tym bardziej spojenie kryształów spoiwa z kryształami kamieniwa, jest zjawiskiem wysoce losowym, zależnym od wielu czynników, których jednoczesne uchwycenie jest bardzo trudne, jeśli nie wręcz niemożliwe (segregator aktów prawnych). Już same metody oceny wytrzymałości na rozciąganie nastręczają wiele zastrzeżeń oraz elementów uniemożliwiających porównywanie wyników.
Główne czynniki, od których zależy wytrzymałość na rozciąganie betonu można podzielić na cztery grupy:
- składniki - cement, woda, kruszywo,
- domieszki - pyły i dodatki specjalne,
- warunki wilgotnościowo-cieplne - temperatura, wilgotność, czas,
- warunki geometryczne - wymiary, schematy obciążeń.

Nie wszystkie te grupy są w jednakowym stopniu rozpoznane. Jednak stwierdzono ponad wszelką wątpliwość, że czynniki te wśród innych różnorodnych mają wpływ dominujący.
Najistotniejsze są jednak siły spójności między ziarnami kruszywa a lepiszczem. Na podstawie obserwacji mikroskopowych stwierdzono istnienie warstwy stykowej na granicy wypełniaczy i stwardniałego zaczynu na skutek złożonych procesów fizykochemicznych. Warstwy stykowe różnią się od reszty struktury lepiszcza i mają specyficzną siatkę krystaliczną i w związku z tym odrębne właściwości wytrzymałościowe (promocja 3 w 1).

O odrębności warstwy stykowej świadczy nie tylko jej odmienna budowa krystaliczna, lecz np. zjawisko innego reagowania na kwasy niż reszty spoiwa.
Badania nad wewnętrzną budową tego skomplikowanego materiału, jakim jest beton, mają między innymi na celu wyłowienie elementów fizyczno-chemicznych, od których zależy wytrzymałość, sprężystość, wodoszczelność i inne cechy mechaniczne betonu.