Zwiększenie nośności połączenia

Przy obciążeniu równoległym do osi łączników w połączeniach blach grubości 1,1 mm nity AlFe 0 4 mm są rozrywane, natomiast blachowkręty i nity AlFe 0 5 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jako największe grubości blach stalowych (przy braku wiarogodnych wyników badań) można przyjmować wartości gmax.

Wymaganie deformowania się blachy przed zniszczeniem łączników, w przypadku połączeń na nity, prowadzi do ograniczenia zastosowania nitów tylko do połączeń arkuszy wzdłuż fałd balachy. Zwiększenie nośności połączenia przez zwiększenie liczby nitów zwiększa bowiem sztywność połączeń, ale nie zmienia niekorzystnego stosunku nośności nitów i blach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wymaga się, aby wzajemne przemieszczenie łączonych części przy zniszczeniu osiągało wartość ^ 0,5 mm przy obciążeniu prostopadłym do osi łączników oraz wartość An > 3 mm przy obciążeniu równoległym do tej osi (przy wyrywaniu). Warunki te mogą nie być spełnione w połączeniach, w których uwzględnia się podczas obliczeń obciążenia drugorzędne, wywołane obrotem połączenia i mimośrodami łączonych części (np. efekt dźwigni).

Podatność połączeń wyznacza się podczas badań przy obciążeniu stanowiącym 60% nośności charakterystycznej (uprawnienia budowlane). Wykorzystywana jest ona w obliczeniach dachów i ścian jako tarcz oraz przy sprawdzaniu stateczności elementów konstrukcji. Podatność połączeń przy ścinaniu, o ile nie ma wiarogodnych wyników badań, przyjmowana jest o wartości 0,35 mm/kN dla wkrętów i nitów oraz o wartości 0,12 mm/kN dla gwoździ wstrzeliwanych.

Badania [31] połączeń blachy fałdowej grubości 1,1 mm na rozciąganie wykazały podatności nitów 0,83 mm/kN oraz wkrętów ok. 0,7 mm/kN. Bardzo interesujące wyniki uzyskano podczas badań połączeń blach fałdowych grubości 1,1 mm na wkręty samogwintujące M6x25 mm z pasami belek dwuteowych. Podatność tych połączeń przy zginaniu blachy, z uwzględnieniem jej deformacji wokół łącznika i na krawędzi belki, wynosiła ok. 3 mm/kN. Informacja ta wskazuje nie tylko na to, jak małą sztywność ma połączenie blachy fałdowej z pasem belki, ale również na konieczność rozmieszczania łączników na obu półkach, w możliwie największej odległości od osi belki (program egzamin ustny).

Połączenia na śruby

Dużą podatność mogą mieć również połączenia na gwoździe blachy fałdowej z elementami konstrukcji. Podczas wstrzeliwania gwoździ występują przy stosowaniu zbyt silnych nabojów wklęśnięcia blachy wokół łączników i szczelina między łączonymi częściami.
Pochylanie się łącznika podczas deformacji blach może wywołać obrót podkładek i utratę szczelności pokrycia. W połączeniach blach z płatwiami sztywnymi, nie zabezpieczonymi przed zwichrzeniem, przemieszczenia termiczne wywołują obrót skrętny płatwi i wyrywanie łączników wskutek efektu dźwigni (opinie o programie).

Zjawisko to występuje nad podporami płatwi i zanika w odległości ok. 1/4 L od ich podpór. Zastosowanie łączników o większej nośności ogranicza przemieszczenia, ale zwiększa niebezpieczeństwo zniszczenia płatwi lub ich połączeń na podporach. Właściwym rozwiązaniem są w tym przypadku połączenia płatwi z blachami o znacznej zdolności do przemieszczeń oraz podatne połączenia płatwi na podporach. W dachach bez izolacji termicznej, w przypadku płatwi o przekroju dwuteowym lub skrzynkowym, w celu zapewnienia szczelności konieczne jest użycie łączników o dużej nośności, np. gwoździ ENP3-21L15 (segregator aktów prawnych). W przypadku płatwi z zetowników giętych, wobec znacznej podatności cienkiego środnika, wystarcza zapewnienie podatnych połączeń na podporach.

Połączenia śrubowe blach cienkich różnią się od połączeń blach grubych odmiennymi właściwościami przy przenoszeniu obciążeń przez docisk do ścianek otworów. Skłonność blach cienkich do deformacji powoduje, że naprężenia wywołane dociskiem trzpienia łącznika do ścianki otworu rozkładają się mniej równomiernie niż w blachach grubych, a wywołane nimi przemieszczenia części łączonych są większe.

Badania [33] połączeń niesprężonych blach grubości 0,6-1,6 mm na śruby M8-M16, przy zachowaniu warunku J- > 2,6, wykazały stan graniczny nośności na docisk (owalizacja otworów) przy naprężeniach ad = 3,4 Rc (promocja 3 w 1).