Zwiększenie wysokości próbek

Zwiększenie wysokości próbek zmniejsza wpływ tarcia na powierzchnię styku próbki z tłokiem, nie eliminuje jednak wpływu nieosiowego przyłożenie siły. Jak wiadomo z badań, kiedy przesuwano próbkę na maszynie tak, aby uzyskać jednakowe odkształcenia na wszystkich jej krawędziach, w konwencjonalnych badaniach należy liczyć się z niezamierzonym mimośrodem rzędu 0,02-0,08 boku podstawy próbki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosunek wytrzymałości betonu przyjmowanej do wzorów na nośność elementu (w założeniu prostokątnego wykresu naprężeń w strefie ściskanej w chwili wyczerpania nośności) do wytrzymałości betonu kontrolowanej na próbkach określa PN-76/B-03264. Wytrzymałości gwarantowanej R° odpowiadają wytrzymałości charakterystyczne na ściskanie R_hk i rozciąganie R_hz. Przez podzielenie tych wartości przez y_b = 1,3 lub 1,5 uzyskuje się wytrzymałości obliczeniowe betonu na ściskanie R_h i rozciąganie R_bz (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oprócz średniej wytrzymałości betonu, wykorzystywanej przy ocenie wyników badań, wytrzymałości charakterystycznej i obliczeniowej, stosowanej w obliczeniach statycznych - w opracowaniach teoretycznych zachodzi potrzeba posługiwania się innym jeszcze określeniem, a mianowicie wytrzymałością betonu w rozważanym elemencie. Kiedy potrzebne jest odróżnienie tej wytrzymałości w stosunku do pozostałych. Podobnymi określeniami posługujemy się również kiedy zachodzi potrzeba w przypadku wytrzymałości zaprawy i muru (uprawnienia budowlane).

W przypadku natomiast stali, z uwagi na warunki badania, nie ma potrzeby rozróżniania wytrzymałości określanej na próbkach i przyjmowanej do obliczeń konstrukcji. Odpowiednio do rodzaju wytrzymałości materiału wprowadzanej do wzorów na nośność konstrukcji, rozróżniamy nośność elementu określaną analitycznie, nośność średnią, określaną na podstawie wyników badań, oraz nośność charakterystyczną i obliczeniową, którymi posługujemy się w obliczeniach mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji (program egzamin ustny).

Wytrzymałość zaprawy

Analogicznie rozróżniamy także przemieszczenia konstrukcji: analityczne v_t średnie z wyników badań v_bai3 średnie v, charakterystyczne v_k i obliczeniowe v₀. Zgodnie z wyjaśnieniem wytrzymałości obliczeniowe stanowią iloraz R_hk względnie R_bzk przez y_b y_bl. Taką wytrzymałością obliczeniową posługujemy się najczęściej przy obliczaniu konstrukcji żelbetowych. Przy obliczaniu konstrukcji betonowych, a szczególnie konstrukcji ściennych, prefabrykowanych i monolitycznych, wytrzymałością betonu miarodajną do obliczeń (a więc „obliczeniową”) jest iloraz R_bk względnie R_bzk przez czyli R_h względnie R_bz przez y*, i tak też należy rozumieć symbol R„ i R_bz występujący we wzorach wytrzymałościowych w dalszym ciągu książki (opinie o programie).

W obliczeniach konstrukcji statycznie niewyznaczalnych oprócz średniego współczynnika sprężystości E_h występuje obliczeniowy współczynnik sprężystości E_b0, zredukowany w stosunku do E_b. Współczynnik E_b0 przypisujemy elementowi, którego nośność jest przedmiotem obliczeń. Wartością E_b0 posługujemy się również w obliczeniach nośności elementów, wyznaczonej wg teorii II rzędu, tj. w obliczeniach nośności smukłych ścian i słupów (segregator aktów prawnych).

Wartości współczynników pełzania <p_pl wyrażają stosunek odkształceń plastyczności Spi w czasie co do odkształceń sprężystych e_e i uzależnione są od wieku betonu w chwili przyłożenia obciążenia. Cechy wytrzymałościowe zapraw są zbliżone do betonu (promocja 3 w 1). Z uwagi jednak na specyficzny zakres stosowania zaprawy (w postaci cienkich warstw wypełniających spoiny między elementami o wyższej wytrzymałości) i empiryczny z reguły charakter wzorów obliczeniowych, w których występuje wytrzymałość zaprawy, nie rozróżniamy tu wytrzymałości określonej na próbkach i miarodajnej do obliczeń. Wytrzymałość zaprawy określona na normowych próbkach 0 8 jest w tym stanie rzeczy wytrzymałością, którą posługujemy się we wzorach obliczeniowych.