Zwój drutu

Po dojrzewaniu w wodzie rdzeń oczyszcza się z osadów, które mogą zawierać się w wodzie, i podaje się na nawijarkę do nawinięcia naprężonego zbrojenia spiralnego. Na kołowrocie ustawia się zwój drutu, który wprowadza się do urządzenia hamującego, mechanizmu stabilizacji obciążenia, urządzenia naciągowego i wózka; swobodny koniec zamocowuje się za pośrednictwem wiązadła na żelbetowym rdzeniu w odległości 100 mm od jego czoła (po stronie przedniego wrzeciona bosego końca rdzenia). Następnie rozpoczyna się nagrzewanie drutu. Po 30-H50 s, kiedy drut nagrzewa się do temperatury 350-380°C, rozpoczyna się nawijanie drutu z wyznaczonym skokiem na rdzeń (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po ukończeniu nawijania wyłącza się jednocześnie napędy doprowadzania wózka i obracania rdzenia żelbetowego, jak również wyłącza się nagrzewanie. Drut zamocowuje się na kielichowej części rdzenia za pomocą specjalnego zacisku i odcina, po czym suwnicą przenosi się rdzeń z nawijarki na urządzenie do nanoszenia warstwy ochronnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rdzeń zamocowuje się na tarczach uchwytowych mechanizmu obracania, napełnia zasobnik ze ślizgającym się tłokiem wibracyjnym mieszanką cementowo-piaskową o składzie 1:2H-1:2,5 (wagowo) przy W7C = 0,32-0,35. Po tym uchyla się nieco zamknięcie zasobnika i włącza wibratory, a po upływie 10-P15 s uruchamia się mechanizm obracania (uprawnienia budowlane).

Zaprawę układa się równą warstwą 20-25 mm na powierzchni rdzenia. Rdzeń ze świeżo nałożoną powłoką ochronną przenosi się na stanowisko wstępnego dojrzewania, za pomocą zawiesia z łapkami wprowadzonymi do wnętrza rdzenia. Dla uniknięcia powstawania rys skurczowych w warstwie ochronnej pokrywa się ją warstewką 10-procentowego roztworu szkła wodnego i po upływie 1 godz. osłania się gotową rurę tkaniną workową i okresowo zwilża w ciągu 4 godz. Następnie podaje się rurę do komory typu dołowego, zawieszając ją obu końcami na odchylnych wspornikach, i naparza przy temperaturze 65-70°C w ciągu 3 godz (program egzamin ustny).

Sprężone obwodowo rdzenie

Obok wyżej opisanego sposobu nanoszenia warstwy ochronnej bardzo rozpowszechnił się sposób torkretowania. Polega on na natryskiwaniu zaprawy cementowo-piaskowej o składzie 1:2-M:3 na powoli obracający się rdzeń ze spiralnym uzwojeniem, zaciśnięty w tarczach uchwytowych maszyny osiowej. Dzięki małej wartości WIC i dobremu zagęszczeniu otrzymuje się bardzo szczelną i odporną warstewkę ochronną, dobrze łączącą się z rdzeniem rury. Do wad tego sposobu zalicza się znaczną stratę zapraw w wyniku odprysku (opinie o programie).

Metodą sprężania obwodowego kablem ciągłym (szwedzka metoda „Premo”) wykonywane są rury o żelbetowym lub strunobetonowym rdzeniu poddanym promieniowo sprężeniu po stwardnieniu betonu rdzenia. Stal obwodowego sprężenia radialnego chroniona jest zewnętrzną warstwą torkretu. Warstwa ta zazwyczaj jest również sprężona. Sprężone obwodowo rdzenie badane są na ciśnienie wewnętrzne wodą wprowadzoną do stosunkowo cienkiej luki do wnętrza pomiędzy beton i luźno włożony do rury walec; ciśnienie to rozciąga rdzeń (segregator aktów prawnych). W tym stanie pod ciśnieniem nanosi się torkret i przeprowadza jego obróbkę termiczną do uzyskania wymaganej wytrzymałości. Po obniżeniu ciśnienia i spuszczeniu wody następuje spadek naprężeń radialnych w rdzeniu rury, zmniejszenie jej średnicy i sprężenie torkretu. W efekcie można uzyskać rury sprężone radialnie i po tworzącej walca, lecz z niejednorodnego betonu, gdyż rdzeń jest zwykle wirowany (o niejednorodnej strukturze), a torkret ponadto z innego betonu, a raczej zaprawy.

Przy trójstopniowej technologii produkuje się czasami rdzenie ze stalowym cienkościennym płaszczem cylindrycznym, przy czym zazwyczaj wytwarza się je w położeniu pionowym z zagęszczaniem mieszanki betonowej przez wibrowanie. Rury takie stosuje się w rurociągach przeznaczonych dla cieczy o zwiększonym ciśnieniu (15 atn i wyżej) (promocja 3 w 1).