Zwykłe posadzki

Następnie układa się według sznura i poziomnicy środkowe płytki kierunkowe fryzu w odległości od siebie wynoszącej wielokrotność wymiaru płytki ze spoiną. Z tego względu ułożenie płytek kierunkowych na zaprawie wykonuje się dopiero po wpasowaniu na sucho płytek między znakami kierunkowymi. Po założeniu wszystkich płytek kierunkowych fryzu przystępuje się do układania płytek kierunkowych na pozostałej powierzchni. W tym celu między środkowymi płytkami kierunkowymi fryzu naciąga się sznury i w miejscach skrzyżowania układa się środkowe płytki kierunkowe. Odległość między płytkami kierunkowymi powinna być mniejsza od długości laty (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zwykłe posadzki układa się z płytek jednobarwnych, ale z rozmaitymi fryzami. W takim wypadku układa się najpierw płytki jednego koloru wzdłuż ścian, następnie obrzeże fryzu z płytek deseniowych, wielobarwnych i wreszcie pozostałe płytki na całej powierzchni. Jeżeli posadzka ma pewien rysunek, układanie płytek na zaprawie musi być poprzedzone rozłożeniem ich na sucho według danego rysunku. Następnie dopasowuje się je, gdyż zazwyczaj skrajne płytki przy fryzie muszą być przyciosywane lub przecinane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Układanie posadzki z jednobarwnych kwadratowych płytek wykonuje się w następującej kolejności. Co 4 - 5 m układa się pasy kierunkowe prostopadle do pierwszego (podłużnego) pasa przyściennego, tzn. równolegle do drugiego pasa fryzu; następnie równolegle do pasów kierunkowych układa się trzeci pas fryzu (uprawnienia budowlane). Aby spoiny w pasie fryzu zgadzały się ze spoinami równoległych pasów kierunkowych, te ostatnie układa się według łaty, na której zaznaczone są spoiny między płytkami (znaki robi się podług spoin w drugim poprzecznym pasie fryzu). Płytki pasów kierunkowych układa się według sznura na zaprawie - na stałe. Następnie układa się płytki w utworzonych prostokątach. W każdym prostokącie robotę wykonuje jeden posadzkarz. Ostatni (podłużny) pas fryzu układa się tak samo, jak pierwszy, tzn. wytyczając znaki kierunkowe i naciągając sznur. W pomieszczeniach, gdzie kształt podłogi odbiega od prostokątnego, dopuszczalne są fryzy różnej szerokości, byleby pole wewnętrzne miało prawidłową formę (program egzamin ustny).

Układanie kwadratowych płytek

Układanie kwadratowych płytek w dwu lub kilku kolorach odbywa się tak samo jak płytek jednego koloru. Różnica polega jedynie na tym, że obok pierwszego pasa fryzu układa się od razu jeden lub kilka rzędów płytek pola wewnętrznego, aby otrzymać skończony, powtarzający się deseń. Ułatwia to rozmieszczenie i ułożenie barwnych (lub deseniowych) płytek. Trzeba podkreślić, że dla miejsc posadzki najbardziej oświetlonych powinno się dobierać płytki najwyższej pod każdym względem jakości (opinie o programie).

W każdym razie, na fryz i pierwsze rzędy pola wewnętrznego wybiera się płytki średniej wielkości i zostawia między nimi spoiny o grubości 0,5 mm, ażeby w dalszym ciągu można było układać płytki mniejsze i większe. Grubość spoin we fryzie jest ledwo dostrzegalne dla oka. Układanie płytek ośmiobocznych wykonuje się w taki sam sposób jak kwadratowych (segregator aktów prawnych).

Przy układaniu pola wewnętrznego z płytek sześciobocznych pierwsze dwa pasy fryzu tworzące kąt (naroże) wykonuje się z połówek. Następnie układa się pasy kierunkowe z wybrakowanych płytek i wykańcza się resztę pola wewnętrznego. Pasy kierunkowe usuwa się w miarę układania pola wewnętrznego. Płytki pola wewnętrznego układane są według sznura naciągniętego wzdłuż spoin równoległych pasów fryzu i pasów kierunkowych w odległości 40 -i- 50 cm od poprzednio ułożonego rzędu płytek (promocja 3 w 1). Jeżeli rysunek zawiera pasy osiowe (ścieżki), robotę należy obowiązkowo wykonywać od osi pomieszczenia do fryzów.