Zwykle stosowana izolacja

Zwykle stosowana izolacja nie powinna na budowli być narażona na działanie temperatury wyższej niż + 30°C. Przed wpływami wyższych temperatur należy izolację chronić stosując prowizoryczne przekrycie. Szkodliwe działanie promieni słonecznych, np. na nieprzykrytą izolację, może być wydatnie zmniejszone przez powleczenie izolacji mlekiem cementowym (zaczynem cementowym). Powłoka ta rozprasza promienie słoneczne i zmniejsza absorpcję, dzięki czemu izolacja mniej się nagrzewa (program uprawnienia budowlane na komputer).

Izolację można zasłonić przed działaniem promieni za pomocą ustawionych przed nią parawanów z papy przybitej do łat drewnianych. Można też przykryć dół roboczy deskami. Obniżenie temperatur można również uzyskać rozwieszając na izolacji zwilżane stale wodą worki. Należy bowiem pamiętać, że w wykopie jest gorsza wymiana powietrza, które skutkiem tego bardziej się nagrzewa. Celowe jest też wykonanie jak najprędzej ścianki ochronnej w sposób podany w pkcie 25.
Aby uniknąć spływania izolacji ze ścian pionowych, szczególnie gdy roboty izolacyjne są wykonywane w okresie upałów, można zastosować lepik o mniejszej spływności, którego temperatura mięknienia jest o 5 do 10°C wyższa od temperatury mięknienia lepiku zastosowanego do izolacji powierzchni poziomych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Budowle, których fundamenty i ściany fundamentowe są otoczone izolacją, narażone są na niebezpieczeństwo wypłynięcia, jeżeli obniżanie poziomu wody gruntowej na pewien okres czasu zostanie przerwane.
Może przy tym izolacja ulec uszkodzeniu, a mianowicie izolacja dna na skutek utraty docisku, a ściany pod wpływem powstających sił rozciągających (uprawnienia budowlane).

Dlatego należy przeprowadzić obliczenia statyczne na wypadek przewidzianego częściowego lub całkowitego zaprzestania obniżania poziomu wody gruntowej oraz zbadać, czy ciężar budowli jest większy od wyporu. Izolację przy tym należy traktować jako pozbawioną tarcia. Jeżeli nie ma dostatecznej ilości urządzeń rezerwowych do obniżania poziomu wody gruntowej i nie ma pewności, czy woda ta będzie mogła być stale utrzymana na wymaganym poziomie, należy w fundamencie przewidzieć dostateczną ilość otworów, przez które, na wypadek gdy urządzenie zawiedzie, woda mogłaby wpłynąć do budowli i zrównoważyć wypór (program egzamin ustny).

Najlepsze zabezpieczenie

Otwory należy rozmieścić w ten sposób, aby mogły one być wykończone w zakresie robót izolacyjnych, gdy budowla otrzyma już potrzebny ciężar równoważący wypór. W szczególnych przypadkach można wykonać otwory wyposażone w urządzenia korkujące jakie stosuje się do przepuszczania przez izolację studni rurowych.

W tym przypadku dolny koniec rury powinien sięgać warstwy wodonośnej (opinie o programie).
Jeśli zapewni się możliwość napuszczenia wody do wnętrza budowli w dostatecznej ilości i w żądanym czasie z wodociągu lub za pomocą specjalnych pomp, to otworów w dnie można nie wykonywać. W konstrukcji pomocniczej, wyłożonej izolacją, może nagromadzić się podczas opadów atmosferycznych woda. W celu usunięcia tej wody należy przewidzieć w dnie wanny studzienki o wielkości wystarczającej do umieszczenia kosza ssącego rurociągu pompy. Izolację dna i ścian studzienek należy wykonać w taki sam sposób jak izolację całej budowli (segregator aktów prawnych).

Jeżeli izolację wykonuje się na wielu odcinkach z przerwami roboczymi, to brzegi wykonywanej izolacji należy w miejscu przyszłego styku z izolacją, która zostanie wykonana po przerwie roboczej, zabezpieczyć przed przedostaniem się wody, zanieczyszczeniem i uszkodzeniami mechanicznymi.
Najlepsze zabezpieczenie uzyska się przez zaciśnięcie powierzchni stykowych. W tym celu układa się warstwy cegieł na płask na zaprawie wapiennej.

Przed podjęciem dalszych robót izolacyjnych należy je usunąć i izolację oczyścić z resztek zaprawy (promocja 3 w 1)..
Do zabezpieczenia można zamiast cegły zastosować beton, lecz niezbyt mocny, aby później łatwo było go usunąć nie naruszając izolacji.