Absolutyzm etyczny

Absolutyzm etyczny, stanowisko wg którego normy i wartości moralne mają charakter absolutny, tj. są niezmienne i wieczne, obowiązujące niezależnie od warunków hist., spoi. czy kulturowych. Absolutyzm oświecony, określenie absolutyzmu występującego w Europie w 2 poi. XVIII w.; faza rozwoju monarchicznej formy państwa, wyrażająca się m.in. w przeprowadzaniu reform likwidujących najbardziej przestarzałe instytucje okresu feudalizmu, np. wprowadzenie tolerancji rei., humanitaryzacja prawa; próba podporządkowania Kościoła państwu. ABSORBANCJA, termin używany w analizie spektralnej, oznaczający gęstość optyczną (program uprawnienia budowlane na komputer).

ABSORBAT, substancja pochłaniana w procesie absorpcji. ABSORBENT, substancja pochłaniająca w procesie absorpcji. ABSORBER (absorpcyjny aparat), urządzenie przem. służące do absorpcji gazu lub jego składników przez ciecz (np. wodę). ABSORPCJA, chem. pochłanianie substancji (absorbatu) przez całą objętość innej substancji (absorbentu) stanowiącej odrębną fazę; najczęściej występuje a. gazu przez ciecz lub ciało stałe; stosuje się m.in. do wydzielenia składnika z mieszaniny gazów. ABSORPCJA, fiz. całkowite lub częściowe pochłanianie energii promieniowania elektromagnet. (np. światła), fal akust. lub promieniowania korpusku- larnego (np. elektronów, neutronów) przez ośrodek, w którym rozchodzi się to promieniowanie; towarzyszą jej różnorodne zjawiska fizyczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Absorpcja morfologiczna, wchłonięcie morfemu lub jego części przez morfem sąsiedni, np. weź z dawnego wez-m-i, przemyki z dawnego przemyśl. Absorpcyjna chłodziarka, chłodziarka, w której czynnik chłodniczy (np. amoniak) krąży dzięki pochłanianiu go przez ciecz (np. wodę) w absorberze i wydzielaniu z roztworu w desorberze (uprawnienia budowlane).

Absorpcyjny aparat

Absorpcyjny aparat - absorber. Abstraction-creation (apstraksją kreasją], międzynar. ugrupowanie malarzy i rzeźbiarzy abstrakcjonistów, zał. 1931 w Paryżu przez A. Pevsnera, N. Gabo, A. Herbina, G. Vantongerloo; 1932-36 wydawało rocznik „Abstraction-Creation, Art Non-Figuratif", organizowało wystawy; okresowo liczyło ok. 400 członków (program egzamin ustny).

Abstrahowanie, jedna z podstawowych operacji myślowych polegająca na pomijaniu pewnych składników, cech lub relacji danego układu konkretnego (przedmiotu, stanu rzeczy), a wyodrębnianiu innych, uznanych za istotne. ABSTRAKCJA, kategoria, pojęcie ogólne, pojęcie oderwane, będące rezultatem czynności abstrahowania (dokonywania a.); pot. także pogląd, twierdzenie oderwane od rzeczywistości, nie oparte na faktach, lecz wyprowadzone z przyjętych z góry założeń. Abstrakcja geometryczna, odmiana sztuki abstrakc. polegająca na operowaniu (w kompozycjach mai., rzeźb., graf.) różnorodnymi formami geometrycznymi (opinie o programie).

Abstrakcja organiczna, odmiana sztuki abstrakc., polegająca na operowaniu (w rzeźbie, malarstwie i grafice) formami nieregularnymi, sugerującymi kształty organiczne. Abstrakcji klasy, mai. rozłączne podzbiory zbioru, na które rozpada się ten zbiór, jeżeli określona jest w nim relacja równoważności. ABSTRAKCJONIZM, szt. piast. abstrakcyjna sztuka.

Abstrakcyjna sztuka (sztuka nie- przedstawiająca, abstrakcjonizm, sztuka bezprzedmiotowa), jeden z kierunków sztuki piast. XX w., którego podstawą jest świadoma rezygnacja z przedstawień mających bezpośrednie odniesienia do form obserwowanych w naturze na rzecz wyłącznego ograniczenia się do środków formalnych (gra linii, koloru, brył, płaszczyzn); gl. nurty: abstrakcja geom. i organiczna. ABSTRAKT, pojęcie oderwane. ABSTYNENCJA, med. powstrzymywanie się od alkoholu, narkotyków, od używek (kawa, herbata), także od stosunków płciowych. ABSURD, log. wyrażenie wewnętrznie sprzeczne (segregator aktów prawnych).

ABSYNT (piołunówka), gorzka wódka otrzymywana z nalewów gl. na ziele bylicy piołunu. ABU, zespól świątyń dźinijskich (XI- -XIII w.) w m. Abu w Indiach, w stanie Radźasthan, o bogatej dekoracji wnętrz (marmurowe płaskorzeźby). Abu AL-KASIM AZ-ZAHRAWI (Albucasis), ?-ok. 1013, lekarz arab. z Madinat az-Zahra pod Kordobą; wybitny chirurg, wynalazca wielu metod operacyjnych; dzieło przetłumaczone na łacinę było przez wiele stuleci podstawowym podręcznikiem medycyny i chirurgii (promocja 3 w 1).