Aksamit

Zgodnie z nim chłopi nie mogli stosować w swoich strojach takich materiałów, jak aksamit i jedwab. Aksamit dopuszczalny był w kobiecych nakryciach głowy. Ubierać się można było jedynie w zgrzebny, samodziałowy materiał o niskiej cenie. Nie wolno było stosować żadnych obszyć jedwabnych czy aksamitnych, jak również wyłogów. W ozdobach nie mogły się znajdować perły i złoto. Wolno było posiadać tylko wyroby z białego nie- pozłacanego srebra. Nawet płótno na bieliznę, pościel i obrusy nie mogło być wyższych gatunków i droższe aniżeli 15 groszy za łokieć. Zabronione były wszelkie gry hazardowe z wyjątkiem kręgli. Ustalono też granice wystawności przyjęć z okazji zaręczyn, ślubów, chrztów, styp i innych uroczystości rodzinnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zaręczyny i chrzest nie mogły zgromadzić więcej niż 12 osób zaproszonych gości wraz z gospodarzami przy jednym czworokątnym stole. Na wesele można było zaprosić czterokrotnie większą liczbę gości, a więc cztery czworokątne stoły po 12 osób każdy. Za każdego gościa ponad tę liczbę przewidziana była kara 1 grzywny pruskiej. Wolno było podać tylko trzy potrawy, a przyjęcie musiało trwać tylko jeden dzień. Każdy dalszy dzień kosztował 50 grzywien kary. To wszystko odnosiło się do wesel w rodzinach sąsiadów - jedynych pełnoprawnych gospodarzy we wsi. Wesela zagrodników, służby i innych mieszkańców wsi musiały się ograniczać tylko do 12 osób (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Naruszenie tych przepisów groziło karą więzienia. W dalszych latach XVII w. przepisy te obowiązywały bez zmian, jakkolwiek niektóre inne sprawy pierwotnie przemilczane lub potraktowane wspólnie, otrzymały teraz swe własne rozporządzenia. Dopiero w 1695 r. sprawy związane z urządzaniem uroczystości rodzinnych otrzymały nowe, zmienione rozstrzygnięcia, jako jeden z rozdziałów w ogólnym rozporządzeniu kościelnym. Nadal obowiązywał limit gości mogących uczestniczyć w przyjęciach w zależności od kondycji społecznej organizatora i charakteru uroczystości (uprawnienia budowlane).

Przekroczenie przepisów

Wzrosły jednak kary za przekroczenie tych przepisów, co częściowo można uznać za wyniki dewaluacji pieniądza. O ile poprzednio kara za każdą ponad limitową osobę wynosiła grzywnę pruską, a więc 20 groszy, o tyle teraz wykroczenie to karano 3 florenami, a więc 90 groszami. Podobnie miała się sprawa z czasem trwania przyjęć. Dawniej jeden dzień ponad dozwolony kosztował 50 grzywien, w 1695 r. za przewinienie to płacono już 20 talarów, a więc 90 florenów. Nie w wysokości kar leżał jednak punkt ciężkości zmian, jakie nastąpiły (program egzamin ustny).

Dowiadujemy się bowiem, że tymczasem utarł się, zwalczany zresztą chyba bezskutecznie, zwyczaj nie tylko przeciągania uroczystości, głównie weselnych, do 3 i 4 dni, lecz również obchodzenie ich oktawy. Karząc tego rodzaju praktyki, władze gdańskie pozwoliły jednak na dwudniowe celebrowanie wesel, podczas gdy dawniej wolno było się bawić tylko jeden dzień. To wszystko nasuwa myśl, że uroczystości rodzinne stawały się coraz bogatsze, że łamano tu wszelkie zakazy i reglamentacje, bo przecież trudno sobie wyobrazić, aby biesiada złożona tylko z trzech przepisanych dań mogła trwać trzy lub cztery dni, nie mówiąc o obchodzeniu oktawy (opinie o programie).

Takie były zarządzenia władz. A jak kształtowała się rzeczywistość? Mamy tylko informacje fragmentaryczne, pochodzące z Krzywego Koła i Koźlin głównie z okresu pierwszej połowy XVII w., jak również z kręgu wsi wolnych, ale za to z drugiej połowy XVII w (segregator aktów prawnych). W relacjach z działów rodzinnych spotykamy nieraz wyliczone stroje matki sprzedawane z myślą przekazania pieniędzy dzieciom lub dziedziczone przez córkę, sprzęty domowe, naczynia itp. Mamy też spisy obiecywanej dzieciom wyprawy, tak z okazji ślubu, jak też z powodu osiągnięcia pełnoletności. Widać z nich, że ubrania nie były sporządzane z dozwolonych rozporządzeniem materiałów. Spotykamy więc tak gdańskie, jak i obce materiały, w tym aksamit i adamaszek, jak również czapkę czy kapelusz z kuniego futra. Bielizna osobista i pościelowa była wprawdzie lniana, ale za to występuje w dużej liczbie, przy czym spotyka się obrusy, ręczniki, chusteczki do nosa, i to nieraz z lnianego płótna śląskiego (promocja 3 w 1).