Aktywacja bentonitów

Aktywacja kwasowa polega na działaniu kwasem nieorganicznym (siarkowym lub solnym) na bentonit. Zachodzi przy tym wymiana alkalicznych i pierwiastków ziem alkalicznych na wodór, a jednocześnie częściowe zniszczenie struktury montmorylonitu w warstwach oktaedrycznych naw et w bardziej warstwach tetraedrycznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Drugi sposób aktywacji polega na hydrotermahiej obróbce bentonitu podciśnieniem 5d-20 MPa (50-f-200 at). Sposób trzeci polega na obróbce bentonitu roztworem alkalicznym. W wyniku wymiany zamiennych kationów Al^{3 +} , Ca^{2 +} , Mg^{2 +} wymiany części jonów krzemu zwiększa się w sposób widoczny zdolność pochłaniania. Inne sposoby polegają na obróbce gliny bentonitowej ultradźwiękami, na elektrodializie i nagrzewaniu do niewysokich temperatur. Następuje przy tym zwiększenie powierzchni minerału, powitają defekty i zniekształcenia w sieci krystalicznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wpływ nagrzewania. Termogramy bentonitów różnią się nieco, ale wszystkie me charakteryzują się znacznym efektem endotermicznym w zakresie temperatur 120-y200°C wskutek odwadniania. Precyzyjne termograwimetryczne badanie, któremu towarzyszy likwidacja widm w podczerwieni, pozwoliłoby prawdopodobnie dokładnie określić strukturalne właściwości rozmieszczenia wody i grup wodorotlenowych w typach bentonitów. Po nagrzewaniu powyżej temperatury 200°C następuje nieodwracalność wymiany wodnej, co jest zależne od wymiennych kationów’ międzywarstwowych (uprawnienia budowlane).

Dalsze nagrzewanie wywołuje rozrywanie związków z OH w temperaturze 700°C, w gumbrynie nieco wcześniej, po czym następuje trzeci efekt endotermiczny w temperaturze 800-900°C, który tłumaczy się „zniszczeniem sieci krystalicznej”, choć wiązania w sieci są osłabione do stanu bliskiego zniszczenia już przy oderwaniu się grup hydroksylowych. Prawdopodobnie prawidłowiej byłoby przypisać ten efekt endotermiczny lokalnemu tworzeniu się stopów, sprzyjających później powstawaniu nowych faz: spinelu (MgO • A1₂0₃), mulitu i krystobalitu (program egzamin ustny).

Termogramy

Na niektórych termogramach można wykryć efekty egzotermiczne tworzenia się tych nowych faz krystalicznych, ale zwykle efekty te są osłabione endotermicznym procesem powstawania fazy szklistej. Dlatego, wg Grima, w celu lepszego ujawnienia efektów egzotermicznych stosowana jest metoda obróbki bentonitu 0,1 n HCI. Przy takiej obróbce usuwa się przede wszystkim jon sodu, szczególnie sprzyjający tworzeniu się szkła (opinie o programie).

Termogramy przygotowanych w ten sposób bentonitów wykazują znaczno polepszenie efektów egzotermicznych. Sposób ten pozwolił Grimowi wydzielić dwa typy montmorylonitów dioktaedrycznych typ Sheto i typ Wajoming. W pierwszym typie charakterystyczna jest faza wysokotemperaturowa krystobalit. Bradly i Grim obserwowali nagłe pojawienie się /3-kwarcu w montmorylonicie w temperaturze 1000°C, co odpowiada późniejszym spostrzeżeniom. Obecność dwóch tetraedrycznych warstw z wiązaniami Si-O czyni bardziej prawdopodobnym powstawanie kwarcu w montmorylonicie w temperaturze 1000°C niż w kaolinicie, a w drugim typie montmorylonitów pojawienie się w temperaturze 1150-1200^oC fazy mulitu (segregator aktów prawnych).

We wszystkich typach bentonitów, z bardzo rzadkim wyjątkiem (bentonit pyżewski), obecna jest faza spinelu magnezowego, powstająca począwszy od temperatury 1000-1200°C. Dało to Ejriszowi i współautorom podstawę do wyciągnięcia wniosku, że najłatwiej przeobrażającym się odcinkiem struktury montmorylonitów jest oktaedryczna podsieć krystaliczna, co potwierdza również przypuszczenia o przeważającej roli słabszych 8-wiązań w tej podsieci. W poprzednim schemacie przemian fazowych, wg Grima i Bradly’ego, w montmorylonicie przy jego nagrzewaniu nastąpiło rozpuszczenie spinelu i krystobalitu w utworzonej fazie szklistej, co powinno się odzwierciedlić na precyzyjnym termogramie i uzyskać potwierdzenie przy zastosowaniu innych metod analizy (promocja 3 w 1).