Amplitudy drgań poziomych

Jeśli istniejące urządzenia podziemne uniemożliwiają poszerzenie dolnej części fundamentu, to wydatne zmniejszenie amplitud drgań poziomych i wahadłowych można osiągnąć przy zastosowaniu metody Pawluka-Kondina (program uprawnienia budowlane na komputer).

Według tej metody fundament w swej górnej części otrzymuje obramowanie żelbetowym wieńcem, który jest połączony z płytą grubości d = 0,4-0,8 m, ułożoną w poziomie terenu na 10-centymetrowej warstwie chudego betonu.
W celu uniknięcia spękań płyty wskutek nierównomiernego osiadania fundamentu i płyty, tę ostatnią łączy się przegubowo z wieńcem za pomocą pośredniego sztywnego elementu płytowego, spełniającego rolę wahacza (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podany sposób wzmocnienia może być przydatny dla fundamentów blokowych pod maszyny o działaniu nieudarowym i o niskiej częstotliwości drgań, jeśli wierzch takiego fundamentu jest na poziomie otaczającej go podłogi lub gdy niewiele ponad nią wystaje. W takich przypadkach udaje się osiągnąć kilkakrotne (n-krotne) zmniejszenie poziomych amplitud drgań fundamentu w porównaniu do jego pracy bez wzmocnienia (uprawnienia budowlane).

do zabezpieczenia, naprawy lub wzmocnienia jej poszczególnych elementów bądź też ustrojów konstrukcyjnych. W przypadku poważniejszych uszkodzeń budowli może zajść potrzeba jej wzmocnienia przez wykonanie nowej konstrukcji, nie współpracującej lub współpracującej częściowo z konstrukcją istniejącą (program egzamin ustny).
Podstawowym celem wzmacniania konstrukcji jest zwiększenie jej nośności:
a) w przypadku uszkodzeń - do stanu przed ich wystąpieniem,
b) w przypadku powstania nowych warunków - do stanu spełniającego te warunki,
c) w przypadku stwierdzenia błędów - do stanu eliminującego ich szkodliwość (opinie o programie).

Żelbetowe płyty

W pewnych przypadkach osiągnięcie wymaganej nośności konstrukcji tylko przez wzmacniającą naprawę jej elementów może się okazać trudne lub wręcz niemożliwe. Należy wtedy wziąć pod uwagę możliwość zwiększenia nośności konstrukcji poprzez zmianę jej schematu konstrukcyjnego. Do tego celu służą dodatkowe sztywne lub sprężyste podpory w postaci słupów, zastrzałów, belek, ram, dźwigarów, wiązarów lub wueszaków, a także ściągi oraz kable sprężające istniejącą konstrukcję (segregator aktów prawnych).
Stosowane metody napraw i wzmocnień różnych żelbetowych stropów, belek i słupów. Podano tam przykłady i podstawowe zasady wykonywania napraw konstrukcji żelbetowych, uszkodzonych wskutek mrozu, wysokich temperatur, błędów konstrukcyjno-wykonawczych itp.

W celu zastosowania w określonym przypadku racjonalnej metody wzmocnienia konstrukcji konieczne jest dokładne rozpoznanie przyczyn i zakresu potrzebnego wzmocnienia. Nieodzowne jest również możliwie dokładne odtworzenie aktualnego stanu konstrukcji budowli i sprawdzenie innych warunków, mogących mieć wpływ na jej bezpieczną pracę, a więc najczęściej warunków hydrogeologicznych.
Spotykane przyczyny uszkodzeń i wzmocnień konstrukcji. Jeśli chodzi o występujące w budowlach uszkodzenia konstrukcji, to oprócz nie zawsze zauważalnych odkształceń, na ogół towarzyszą im pojawiające się na konstrukcji rysy i pęknięcia.

Należyta i właściwa ocena istoty tych pęknięć stanowi podstawowy czynnik pomocny do rozpoznania przyczyn powstałych uszkodzeń.
Żelbetowe płyty, belki i słupy można wzmacniać przez dobetonowanie do tych elementów warstwy betonu odpowiednio zbrojonego lub otulającego wzmacniające profile stalowe. W zależności od potrzeb i możliwości belki otrzymują bądź tylko podwyższoną wysokość lub powiększoną szerokość, bądź też trój- lub czterostronne żelbetowe obejmy. Natomiast wzmacnianie slupów polega na wykonaniu żelbetowej warstwy, zwanej płaszczem, na jednym lub dwóch przeciwległych jego bokach, częściej zaś na wszystkich bokach słupa (promocja 3 w 1).

Przy należytym uzbrojeniu warstw dobetonowanych, z zabezpieczeniem prawidłowego zakotwienia zbrojenia oraz dobrej przyczepności nowego betonu do starego, można obliczeniowo potraktować cały wzmocniony przekrój jako monolityczny, pracujący łącznie na przypadające nań pełne obciążenie.