Aragonit

Tlenkiem żelaza jest hematyt, tytanu - rutyl, cyny - kasyteryt, cynku - cynkit. Złożonymi tlenkami zawierającymi więcej niż jeden kation są spinel - tlenek magnezu i glinu, chryzoberyl - tlenek glinu i berylu, chromit - tlenek żelaza i chromu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do węglanów należą pospolity kalcyt i jego odmiana aragonit, będące węglanami wapnia, azuryt i malachit są węglanami miedzi, rodochrozyt jest węglanem manganu, smitsonit - cynku. Uwodnionym siarczanem wapnia jest gips i jego drobnokrysta- liczna odmiana - alabaster; fosforanami są: apatyt - fosforan wapnia, turkus - glinu i miedzi, berylonit - sodu i berylu, brazylianit - sodu i glinu, lazulit - żelaza, magnezu i glinu, waryscyt - glinu.

Większość kamieni szlachetnych należy do krzemianów. Głównymi składnikami krzemianów są pierwiastki: tlen, krzem, glin, żelazo, wapń, magnez, sód i potas. Występują w nich również lit, beryl, bar, mangan, a także dodatkowe aniony, np. F", Cl", [S04]2″. Często w krzemianach występuje także woda, niekiedy wodór (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W skład niektórych krzemianów wchodzi kilkanaście pierwiastków i wzory chemiczne tych minerałów są nieraz bardzo skomplikowane. Z tego powodu wzór chemiczny tego samego minerału jest niekiedy odmiennie przedstawiany przez różnych autorów (uprawnienia budowlane).

Dawniej krzemiany rozpatrywano jako sole różnych hipotetycznych kwasów krzemowych, jak kwas ortokrzemowy, kwas metakrzemowy itp. Obecnie krzemiany dzieli się na podstawie ich budowy wewnętrznej, zależnej od sposobu wzajemnego łączenia się anionów krzemotlenowych [Si04]4-, będących zasadniczymi elementami ich struktury. Krzemiany, w których część jonów krzemu w anionach krzemotlenowych zastąpiona jest przez jony glinu Al3+ nazywane są glinokrzemianami.
Krzemiany i glinokrzemiany dzieli się na wyspowe, grupowe, pierścieniowe, łańcuchowe, wstęgowe, warstwowe i przestrzenne (program egzamin ustny).

Krzemiany przestrzenne

Niekiedy w oddzielne grupy wydziela się boranokrzemiany i krzemiany boru oraz krzemiany berylu. Do krzemianów wyspowych należą takie kamienie szlachetne jak oliwiny, granaty, cyrkon, sillimanit, andaluzyt, dysten, topaz, staurolit, tytanit. Krzemianami grupowymi są epidot i wezuwian, do krzemianów pierścieniowych zalicza się dioptaz i kordieryt, do krzemianów łańcuchowych wollastonit, rodonit, pirokseny i należący do nich jadeit (opinie o programie). Krzemiany wstęgowe to amfibole, aktynolit, tremolit, nefryt, krzemiany warstwowe chryzokola, serpentyn, sepiolit. Do krzemianów przestrzennych należy kwarc i jego odmiany skrytokrystaliczny chalcedon i bezpostaciowy, zawierają- :y wodę opal, a także skalenie, sodalit haiiyn, lazuryt, skapolit.. Krzemianami berylu są fenakit i beryl, którego barwne odmiany szmaragd, akwamaryn i in.) należą do najcenniejszych kamieni szlachetnych. Boranokrzemianami są turmaliny, dumortieryt, aksynit, datolit, kornerupin, danburyt (segregator aktów prawnych).

Związkami organicznymi, wyróżnianymi jako odrębna klasa minerałów są bursztyn, perły, korale, kość słoniowa i in.
Dla charakterystyki chemicznej minerałów bardzo istotne jest kreślenie ich podatności na działające w przyrodzie różne chemiczne, powodujące ich przeobrażenia. Charakterystyczne są cechą kamieni szlachetnych jest to, że należą one do związ- czw chemicznych trudno rozpuszczalnych i odpornych na działacie różnych związków chemicznych. Tylko węglany (malachit azuryt) i perły, które składają się z węglanu wapnia w kwasie solnym HC1 (promocja 3 w 1).

Kwas solny działa również szkodliwe na turkus, lapis lazuli, rodonit, chryzolit,  podobnie szkodliwy jest i kwas azotowy HN03. Na te mniej odporne kamienie szlachetne ujemny wpływ wywierają gorące kąpiele galwaniczne. Mało odporne na działanie kwasu siarkowego H2S04 są cyrkon i topaz. Ług potasowy KOH atakuje zawierające wodę opale 1 chalcedony oraz chryzoberyl, amoniak NHj rozpuszcza malachit i lapis lazuli. Bursztyn ulega działaniu iłem, alkoholu oraz zasad, jak wodorotlenek sodu NaOH czy wodorotlenek potasu KOH.