Armatura wodociągowa

Połączenia rur polietylenowych z innymi elementami instalacji wodociągowych wykonuje się za pomocą łączników zaciskowych. Na stożkową tuleję naciąga się na gorąco końce rur i zaciska za pomocą pierścieni z nakrętkami. Asortyment rur z tworzyw sztucznych w krajach Europy Zachodniej i w St. Zjednoczonych Ameryki Północnej jest znacznie szerszy. Rury te stosowane są w instalacjach wewnętrznych do wody zimnej, ciepłej i kanalizacji, a także w sieciach wodociągowych i kanalizacyjnych zewnętrznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

W specjalnych instalacjach wodnych stosowane są rury ołowiane, mosiężne i aluminiowe. Rury ołowiane stosuje się w laboratoriach oraz tam, gdzie nie używa się wody do picia i celów gospodarczych. Produkowane są według normy PN-61/H-74590. Nie wymagają żadnych kształtek ani łączników. Rury ołowiane dostarcza się w kręgach długości 10 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rury miedziane stosuje się w instalacjach laboratoryjnych. Produkowane są jako ciągnione bez szwu według PN-63/H-74586. Rury mosiężne używane są w specjalnych instalacjach. Wyrabiane są według PN-64/H-74600 ze zmianami w Biuletynie PKN nr 8-9/69. Rury aluminiowe produkowane są jako ciągnione bez szwu według PN-64/H-74592 ze zmianami w Biuletynie PKN nr 4/70 (uprawnienia budowlane).

Armatura wodociągowa umożliwia właściwe korzystanie z przewodów, ich obsługę i eksploatację. Ze względu na rodzaj spełnianych czynności armaturę przewodową można podzielić na:

1. regulującą ruch wody,
2. czerpalną,
3. zabezpieczającą (program egzamin ustny).

Armatura regulująca ruch wody umożliwia zmianę przekroju czynnego przewodu od pełnej jego wartości do całkowitego zamknięcia przepływu. Zaliczamy do niej: zasuwy, zawory przelotowe, zawory zwrotne i zawory pływakowe. Zasuwy. Dla sieci wodociągowej stosuje się zasuwy żeliwne owalne, na ciśnienie nominalne 6-MO at. Elementem zamykającym zasuwy jest klin, przesuwający się przy przekręcaniu nagwintowanego wrzeciona (opinie o programie). Zasuwy łączy się z przewodem na kielich lub kołnierz. Zasuwy kielichowe produkowane są dla przewodów o średnicy do 500 mm, zasuwy kołnierzowe dla przewodów o średnicach 40H-1200 mm.

Zasuwy kołnierzowe

Zasuwy kołnierzowe nie powinny być umieszczane bezpośrednio w ziemi ze względu na możliwość korozji śrub stalowych używanych do skręcania kołnierzy. W razie umieszczania zasuwy pod ziemią stosuje się zasuwę kielichową, wyposażając ją w specjalną obudowę składającą się z tzw. dzwonu, skrzynki ulicznej oraz rury ochraniającej przedłużony trzpień zasuwy. Zasuwy kołnierzowe muszą być w takich przypadkach umieszczane w studzienkach (segregator aktów prawnych).

Zawory przelotowe na wodę zimną o ciśnieniu nominalnym do 10 kG/cm², stosowane w wewnętrznej sieci wodociągowej, produkowane są według PN-67/M-75223. Wykonuje się je z mosiądzu lub żeliwa o średnicach nominalnych 10-i-80 mm w dwóch rodzajach: bez zaworu spustowego i z zaworem spustowym. Zawór spustowy umożliwia spuszczanie wody z wyłączonego odcinka. Łączenie zaworów spustowych z korpusem zaworu przelotowego odbywa się za pomocą gwintu. Łączenie zaworów spustowych z rurami odbywa się za pomocą kołnierza lub gwintu.

Zawory pływakowe. Zawory pływakowe stosuje się wszędzie tam, gdzie zachodzi potrzeba utrzymania stałego poziomu wody. W sieci wodociągowej stosowane są one w zbiornikach, płuczkach ustępowych itp. Zasada działania zaworów pływakowych oparta jest na ruchu pływaka, który wraz ze zwierciadłem wody opada lub podnosi się, otwierając albo zamykając zawór. Do czerpania wody z rurociągu służą zawory czerpalne. Konstrukcja zaworów czerpalnych nie różni się od konstrukcji zaworów przelotowych. Zamykają one przepływ wody przez przekręcenie nagwintowanego trzpienia, z tym że zamiast pokrętła w kształcie kółka mają uchwyt w postaci gwiazdy lub sworznia. Grzybek zamykający przepływ wody zakończony jest uszczelką gumową lub skórzaną (promocja 3 w 1).

Zawory czerpalne w zależności od przeznaczenia dzielą się na:

1. zlewowe,
2. umywalkowe,
3. laboratoryjne.