Wlewki aluminiowe

Skład elektrolitu jest tak dobrany, aby jego gęstość (ok. 2,7 g/cm) była mniejsza od gęstości stopu anodowego aluminium i miedzi (ok. 3 g/cm³), a większa od gęstości czystego aluminium. Trzecia górna warstwa jest to czyste aluminium, które w wyniku rafinacji ma czystość 99,9988% (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zarówno aluminium hutnicze, jak i rafinowane należą do metali bardzo plastycznych, dających się łatwo przerabiać plastycznie nie tylko na gorąco, lecz również na zimno przez walcowanie, prasowanie, tłoczenie itp. Jako półfabrykat w tych procesach stosowane jest aluminium w postaci wlewków. Wlewki wykonuje się za pomocą maszyny rozlewniczej. W urządzeniu tym formy wykonane są z żeliwa i umieszczone na przenośniku typu taśmowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W miarę przesuwania się taśmy aluminium wlewa się do kolejnych form (kokili). Po zakrzepnięciu wlewki usuwa się, a formy przygotowuje do następnych odlewów.

Wlewki aluminiowe nagrzewa się do temperatury ok. 500°C (ok. 770 K) i poddaje przeróbce plastycznej na blachy, taśmy itp. Po walcowaniu oziębiony półfabrykat walcuje się powtórnie na specjalnych walcach polerowanych w celu utwardzenia blachy (uprawnienia budowlane). Tak otrzymaną blachę poddaje się następnie wyżarzaniu w temperaturze 300-350^GC (ok. 570-h 620 K), dzięki czemu uzyskuje się blachy o nieco zmniejszonej twardości i dobrej tłoczności. Pręty, kształtowniki i rury aluminiowe prasuje się po nagrzaniu do temperatury ok. 500°C (ok. 570 K). Mniejsze kształtowniki, rury o żądanej dużej dokładności przekroju oraz druty o średnicach do 12 mm wykonuje się przez przeciąganie przez ciągadła, przy czym podobnie jak przy blachach istnieje tu możliwość utwardzania ich przez zgniot. Druty o średnicach powyżej 12 mm wykonuje się metodą prasowania na gorąco (program egzamin ustny).

Kwas solny

Podczas obróbki plastycznej na gorąco blach i prętów powstają na nich różne wady, takie jak chropowatość, rysy, łuski itp. Dla uzyskania dobrej jakości wyrobu należy używać do obróbki tylko zdrowe odlewy bez warstw utlenionych, porowatych, zawierających gazy (opinie o programie).

Aluminium (PN-64/H-88025) jest barwy białej, srebrzystej o silnym połysku metalicznym. Nadaje się ono bardzo dobrze zarówno do obróbki plastycznej, jak do obróbki skrawaniem. W stanie wyżarzonym aluminium ma niewielką wytrzymałość na rozciąganie, a dużą plastyczność, natomiast w wyniku obróbki plastycznej na zimno wytrzymałość wzrasta, a plastyczność maleje (segregator aktów prawnych).

Czyste aluminium ma kilka istotnych cech, np. dobre przewodnictwo cieplne (ok. 3,5 razy większą od przewodnictwa cieplnego żelaza), duży współczynnik rozszerzalności liniowej (prawie dwukrotnie większy niż żelaza), dobrą przewodność elektryczną (mniejszą od miedzi tylko o 40%). Położenie aluminium w szeregu napięciowym (potencjał normalny 1,66 V) wskazuje, że aluminium jest metalem skłonnym do reakcji chemicznych. Mimo to jednak zarówno aluminium, jak i niektóre jego stopy znalazły również zastosowanie jako materiały odporne na korozję. Aluminium bowiem bardzo łatwo samorzutnie utlenia się na powietrzu, tworząc w krótkim czasie na swej powierzchni cienką, lecz bardzo szczelną, silnie przylegającą i odporną mechanicznie, warstewkę tlenku glinu, która chroni znajdujący się pod nią metal od dalszego utleniania.

Aluminium jest bardzo odporne na działanie wody morskiej oraz kwasu azotowego i związków organicznych. Natomiast kwas solny, siarkowy i chlorki powodują korozję aluminium. Odporność aluminium na korozję wzrasta ze stopniem jego czystości (promocja 3 w 1). Aluminium o czystości handlowej ulega korozji w czystej wodzie bardzo wolno w temperaturze od pokojowej aż do ok. 200^cC (ok. 470 K). Powyżej tej temperatury szybkość i głębokość korozji gwałtownie zwiększają się na skutek przenikania wodoru do wnętrza metalu. Na aluminium najbardziej działają: wodorotlenek sodowy, potasowy i wapniowy oraz kwasy beztlenowe: fluorowodorowy i solny. Poza tym silnie działają również: brom, siarczek sodowy, azotan sodowy i sole rtęci. Nie działają na aluminium oprócz wymienionego już stężonego kwasu azotowego amoniak, chlor, dwutlenek węgla i dwutlenek siarki.