Asfalt lany

Izolacja nie ulega uszkodzeniu w przypadku niewielkich odkształceń konstrukcji i pod tym względem przewyższa ona izolację lekką bez wkładek. Wadą izolacji z płyt jest mniejsza wodoszczelność na stykach, w miejscach przecięcia się płaszczyzn oraz na powierzchniach krzywych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Asfalt lany może znaleźć zastosowanie do izolacji budowli inżynierskich i z zakresu budownictwa ogólnego.

Powinien on zawierać ok. 8-10% asfaltu rozpuszczalnego w CS2. Przy fundamentowaniu w wodzie gruntowej zawierającej kwasy należy do masy asfaltowej zastosować kwasoodporne wypełniacze i kruszywo. W przypadku powierzchni betonowych lub murowanych oraz powierzchni stalowych na pomostach mostów właściwą izolację układa się bezpośrednio na uprzednio przygotowaną i zagruntowaną powierzchnię.
Na poziomych lub lekko pochylonych powierzchniach betonów lub murów można układać luźno zamiast powłoki gruntującej jedną warstwę cienkiej papy bez powłoki, aby zapobiec powstawaniu pęcherzy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Asfalt lany układa się w jednej lub dwóch warstwach. Przy tym grubość jednej warstwy powinna wynosić nie mniej niż 20 mm, a grubość dwóch warstw nie mniej niż 30 mm.
Nakładanie asfaltu lanego odbywa się w następujący sposób. Po wylaniu gorącej masy asfaltowej na izolowaną powierzchnię robotnik rozprowadza ją i wygładza drewnianym gładzikiem. Przy układaniu dwuwarstwowym drugą warstwę nanosi się po skrzepnięciu poprzedniej warstwy, która powinna być czysta i sucha.

Górną powierzchnię można zatrzeć piaskiem lub cementem. Powstające podczas układania pęcherze należy poprzekłuwać i powierzchnię starannie wyrównać za pomocą gładzików i lampy do lutowania, stosując płomień muskający, a nie skierowany w jedno miejsce, żeby nie przepalić materiałów (uprawnienia budowlane).

Temperatura mastyksu

Pasy wcześniej ułożone i stwardniałe należy łączyć z pasami świeżo układanymi przez przerobienie obu warstw. W tym celu gotową powłokę w miejscu styku na szerokości ok. 10 cm należy rozgrzać za pomocą lampy do lutowania lub przez nakładanie i usuwanie gorącej masy asfaltowej, przygotowanej do wykonania styku, aż do uzyskania przez starą masę temperatury, jaką powinna mieć dla otrzymania dobrego połączenia. Powłokę w miejscu przejścia płaszczyzny poziomej w płaszczyznę pionową lub pochyłą należy wzmocnić przez zastosowanie zaokrągleń lub listew asfaltowych trójkątnych.
Przy powłokach z asfaltu lanego warstwę ochronną można wykonać z mastyksu lub zaprawy (program egzamin ustny). Grubość warstwy ochronnej z mastyksu zwykle wynosi ok. 2,5 cm.

Całkowicie ostygłą, stwardniałą i wyschniętą izolację należy oddzielić od warstwy ochronnej dwiema warstwami papy ułożonymi w dwóch prostopadłych względem siebie kierunkach. Tak ułożone pasy mają zapobiec przyklejaniu się warstwy ochronnej do izolacji. Warstwę ochronną z mastyksu układa się na gorąco; temperatura mastyksu powinna wynosić 180°C (opinie o programie).
W przypadku możliwości wystąpienia znacznych rys, np. na terenie szkód górniczych, układa się w warstwie ochronnej siatkę stalową (spawaną) z prętów o średnicy 0,5 mm i prześwicie oczek 12,5 cm. Należy zwrócić uwagę na to, że wskutek skurczu przy stygnięciu masy asfaltowej, podobnie jak i masy zalewowej używanej do szczelin dylatacyjnych, może nastąpić odspajanie tej masy wzdłuż krawędzi ograniczających izolację. Powstałe szczeliny należy zalać masą lub asfaltem (segregator aktów prawnych).

Izolację z asfaltu lanego stosuje się zasadniczo do izolowania powierzchni poziomych lub o małym nachyleniu, które najczęściej spełniają równocześnie rolę posadzek w podziemiach, na tarasach, balkonach, dziedzińcach z podziemiami itp. Tego rodzaju izolacja może znaleźć zastosowanie jedynie wówczas, gdy nie ma parcia wody, powodującego odrywanie warstwy asfaltowej od podłoża. Należy jednak liczyć się z tym, że na skutek małej odporności na wpływy wahań temperatury izolacji z asfaltu lanego mogą powstać pęknięcia powodujące utratę wodoszczelności (promocja 3 w 1).