Asfalty

Asfalty mają wyraźniej zaakcentowany odcinek właściwości sprężystych oraz wyraźny dość długi odcinek właściwości quasi-plastycznych i przy ogrzewaniu przechodzą stopniowo w stan płynny. Dzięki temu mają silniejsze właściwości wiążące i mogą być użyte jako lepiszcze w warstwie znacznie grubszej niż smoły. Paki natomiast w zależności od temperatury zachowują się jak ciała stałe lub jak ciecze. Rozpiętość ich quasi-plastyczności daje się obserwować jedynie w bardzo wąskich granicach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Olej zawarty w smole jest fazą rozpraszającą, osłabiającą znacznie wiązania między micelami. Na skutek tych właściwości smoły mają słabsze zdolności wiążące, które występują wyraźnie w temperaturze pokojowej dopiero przy bardzo cienkich filmach, w przybliżeniu o 40-45% cieńszych niż to ma miejsce przy asfaltach.
Paki twardsze, o wyższych temperaturach mięknienia, nie mają właściwości plastycznie wiążących, gdyż, jak to wynika z wykresów, zachowują się w zależności od temperatur jak ciecz lub ciało stałe.
W zależności od celu, jakiemu ma służyć badana smoła lub pak, stosowane są różne metody badania. Podobnie jak przy asfaltach, główną rolę odgrywają tutaj badania cech fizycznych metodami umownymi, konwencjonalnymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najczęściej stosowanymi oznaczeniami są:
- oznaczanie gęstości,
- oznaczanie lepkości,
- destylacja,
- oznaczanie zwartości składników kwaśnych we frakcji 170-r-270°C,
- oznaczanie zawartości naftalenu we frakcji 170-H270°C,
- oznaczanie zawartości antracenu we frakcji 300-^360°C,
- oznaczanie temperatury mięknienia paku,
- oznaczanie zawartości wolnego węgla,
- oznaczanie zawartości popiołu,
- badanie obecności osadu,
- badanie obrazu mikroskopowego na jednorodność.

Gęstość smoły

Gęstość smoły oznacza się piknometrem lub areometrem. Do oznaczania używa się areometrów szklanych bądź też metalowych (uprawnienia budowlane).
Lepkość smoły jest cechą dającą się łatwo mierzyć za pomocą odpowiednich wiskozymetrów. Krzywe lepkości smoły, które na siatkach logarytmicznych w układzie temperatura/lepkość dają się przedstawić jako linie proste, mają przebieg bardziej stromy niż krzywe lepkości asfaltów.
Do badania lepkości smół używane są dwa rodzaje wiskozymetrów wypływowych: wiskozymetr Riitgersa i wiskozymetr BTA.

Celem destylacji jest rozdzielenie badanego produktu na szereg frakcji o różnych kolejno rosnących temperaturach wrzenia (program egzamin ustny). Przy tak złożonej mieszaninie substancji, o zbliżonych temperaturach wrzenia, nie może być mowy o otrzymaniu jako produktów destylacji jednorodnych substancji. Wszystkie frakcje odbierane podczas destylacji są mieszaninami różniącymi się od produktu wyjściowego tym, że pozbawione są w dużym stopniu składników o wyższych i niższych temperaturach wrzenia od temperatur granicznych frakcji. Każda z odbieranych frakcji wzbogaca się znacznie w składniki, których temperatura wrzenia mieści się pomiędzy granicznymi temperaturami frakcji.
Czasem odebraną frakcję określa się nazwą składnika dominującego w danej frakcji (opinie o programie).

Fenol, naftalen i antracen są składnikami niepożądanymi w smole i uważanymi za szkodliwe. Szkodliwość fenolu spowodowana jest jego właściwościami trującymi i rozpuszczalnością w wodzie (segregator aktów prawnych). Fenol rozpuszcza się w zimnej wodzie w stosunku 8,1 cz. fenolu na 100 cz. wody, ulega więc szybkiemu wypłukaniu ze smoły, zatruwając stykającą się ze smołą wodę.
Z drugiej strony fenol uważany jest za czynnik wzmagający żywiczenie i wiązanie smoły pod wpływem powietrza, co niejednokrotnie jest pożądane. Jest jednak szkodliwy dla betonu.

Fenol nie może być zatem uważany za składnik bezwzględnie szkodliwy. Ostatnio wyrażane są opinie, że smoła powinna zawierać od 3 do 4% fenolu. Jako środek silnie grzybobójczy, fenol jest składnikiem karbolineum. Obecności fenoli przypisuje się również odporność papy smołowej na gnicie (promocja 3 w 1)..