Autonomia sztuki

Autonomia sztuki jest de facto autonomią Rzeczywistości i jej uszanowanie można określić, odwołując się do sumienia, jako pewną postać pokory czy wręcz bojaźni Bożej. Nie istnieje żaden kulturowy rezerwat, w którym wypadałoby przebywać Stwórcy. Inaczej mówiąc - Bóg jest tym Artystą, poza wszystkimi artystami stojącym, który może zaatakować wszystko, co w wyobrażeniu święcie, o wartościach, o człowieku i o Nim samym jest tylko ludzkie (program uprawnienia budowlane na komputer). A przecież cokolwiek wiemy, jest nacechowane naszym sposobem percepcji… Jest więc czego się obawiać, gdy w najdoskonalszym nawet składzie zasad pojawi się sam Pan (…) Na tym gruncie zapewne rodzi się niepokój i nieufność wobec Boga działającego jak grom z jasnego nieba, niczym nie uwarunkowanego. dzikiego Boga - w przeciwieństwie do udomowionego Boga Księgi wyprowadzonych z niej prawidłowości (…)

Lekarstwem na brak miłości jest miłość (…) - także wobec tego. kto zajmując się sztuką miłość był zaniedbał (…) Istotą problemu nie jest wyrażająca się poprzez sztukę niemoralność. ale słabość chrześcijańskiego świadectwa. Podejmując walkę staje się po jednej stronie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dostrzegając wokół działalność wrogich koterii sięga się po stosowny - zdawałoby się - oręż. Tylko że skutkiem bywa taka wizja Kościoła, w której swoim za ciasno, a obcym straszno (…)

Jedyną racją wyższości chrześcijańskiego życia jest sam Chrystus - nie system poglądów. I to. że nie wszędzie jest w pełni akceptowany, wynika z sytuacji, w której głoszona w Jego Imię wiara nie jest dla wielu wiarygodna - ponieważ nie czują się kochani (uprawnienia budowlane). Ludzie wrażliwi i wolni od stereotypowego myślenia takimi są w zdecydowanej większości właśnie artyści - odbierają wiarę częstokroć jako alibi dla pawich strojów i ambicji przedstawicieli Kościoła urzędującego. Zmiana tego podejścia wiedzie wyłącznie przez samonawrócenie wierzących, gdyż ich wiara bez miłości nic nie jest warta.

Współczesna kultura

Moim celem jest rozważenie następującego problemu: dlaczego sztuka i osoba Andrzeja Wróblewskiego są soczewką skupiającą pytania o tożsamość współczesnej kultury polskiej. Dlaczego, dociekając znaczenia dzieł artysty, który zmarł młodo prawie czterdzieści lat temu, musimy najpierw ustosunkować się do zagadnienia ogólniejszego, jakim jest współczesna kultura polska w ogóle. I - co takiego zawiera się w jego sztuce, co może dziś być dla nas przesłaniem o zasadniczym znaczeniu (program egzamin ustny).

Temat, który chcę podjąć, jest złożony i trudny, dlatego postaram się raczej zadawać pytania, niż szukać na nie odpowiedzi. W tym celu muszę zrobić przedwstępne założenie: Wróblewski nie jest dla mnie mitem ani jego prace nie są dla mnie mitem. Mimo że jego twórczość można już rozpatrywać w aspekcie historycznym, jej przesłanie jest jak najbardziej aktualne, a sam Andrzej Wróblewski jest człowiekiem bliskim współczesnym Polakom (segregator aktów prawnych).

Wynika to między innymi stąd, iż przed dylematami, których on nie mógł rozwiązać, stoimy dziś tak samo i my, zaś nierozwiązanie ich ani nawet niepodjęcie (podjęcie mądre i pozbawione uprzedzeń) wciąż rzutuje na obecny stan naszej kultury. Lekceważenie bądź świadome niezauważanie implikacji problemu, które wyraża się w sądzeniu „był czy nie był dobrym malarzem”, „był dobrym czy złym człowiekiem”, jest próbą zamazywania go i stanowi ucieczkę przed nim, a tym samym prowadzi nas donikąd (opinie o programie).

Problem jest szerszy i wykracza poza sferę sądów estetycznych czy moralnych. Należy go rozpatrywać wobec wartości najżywotniejszych dla polskiej kultury, dla jej ciągłości, zdolności absorpcyjnych i adaptacyjnych, co postaram się uczynić poniżej. Na razie chciałbym stwierdzić, że choć Wróblewskiego nie należy mitologizować, problem, który poruszam, budzi dotąd żywe - również moje - emocje. Wynikają one właśnie z jego aktualności i są jej dowodem. Dlatego mówiąc o nim należy unikać dwóch rzeczy: mitologizacji (przenoszenia refleksji nad Wróblewskim w sferę mitu artystycznego) i emocjonalnego podejścia do rozważanych zagadnień (promocja 3 w 1).