Na temategzaminu

Badania laboratoryjne wykazały, że wytrzymałość tych zakotwień jest większa od wytrzymałości wieszaków. Wzdłuż wieszaków druty zgrupowano w 4 warstwy po 10 prętów w każdej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przekroje wieszaków mają przeto wymiar 2,8 cm X 7,0 cm. Dla zabezpieczenia wieszaków od działania soli morskich zawartych w powietrzu pokryto je w temperaturze około 100°C specjalnym tłuszczem, zwanym „Wire Rope Compound” produkowanym przez Towarzystwo Caltex. Tłuszcz ten zlepiał druty w zwartą wiązkę, którą powlekano emulsją bitumiczną „Flinkote” produkcji firmy Shell i tkaniną z włókien szklanych wyrabianą pod nazwą „Siplast”, nawijaną spiralnie na wieszaki, a następnie pokrywaną warstwą plastyku i dwiema warstwami farby olejnej. Równie starannie zabezpieczono druty wieszaków na krawędziach betonu wprowadzając je w lejki miedziane obetonowane i wypełnione masą kauczukową „Seelastik”.

Łączniki ściskane mają przekrój 0,50 X 1,30 m i są połączone bezprzegubowo z poprzecznicami, fundamentami i lukami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Opracowanie architektoniczne powierzchni betonu poręczy. Wgłębienia na zewnętrznych powierzchniach łuków mają na celu podkreślenie kształtu łuku przez cienie równoległe do jego osi. Cienie te występują nawet przy oświetleniu rozproszonym i przesłaniają wszelkie różnice barwy na powierzchni ścian wywołane przerwami w betonowaniu, nieuniknionymi niejednorodnościami kruszywa lub zawartością wody.
Powierzchnie boczne łuków oraz belek podporęczowych obrobiono młotkiem pryzmatycznych nacięciach (uprawnienia budowlane).

Powierzchnie słupów

Powierzchnie słupów i dolne powierzchnie pomostu pozostawiono w stanie surowym. Dla zabezpieczenia od wilgoci powierzchnie łuków pokryto bezbarwną farbą krzemową „Aquellux S.l”.
Poręcze wykonano ze stali nierdzewnej dając wzdłużkom i słupom jak najmniejsze wymiary. Intencją architekta było podkreślenie widoczności łuków jednoczesne zmniejszenie widoczności linij drogi i pomostu nie wskazujących sposobu przenoszenia sił na podpory. Architekt dążył przeto do zwiększenia ekspresji sił, unikając zwiększania ekspresji komunikacyjnej pomostu.

Dążenie to nie mogło być przeprowadzone bez ograniczenia miejsc, z których most jest oglądany (program egzamin ustny). Po pierwsze bowiem linia drogi jest nikła tylko wtedy, gdy most jest oglądany z zewnątrz i z wysokości zbliżonej do wysokości pomostu; występuje ona nie mniej silnie od łuków przy oglądaniu mostu z pomostu lub z góry. Architektury mostu nie można przeto ograniczać do ekspresji sił, lecz trzeba również zwracać uwagę na ekspresję kształtu drogi. Po drugie, w elewacji pomostu zbyt silnie występują wysokie poprzecznice, aby pomost mógł sprawiać wrażenie lekkiego; poprzecznice te przekreślają pionowymi liniami cienką linię belki podporęczowej (opinie o programie).

Do poziomu pomostu wykonano rusztowania drewniane na palach drewnianych wbitych w piaszczyste dno i obliczonych tylko na ciężar łuków i rusztowań pod nie, wobec niemożności betonowania pomostu po zwarciu łuków i odciążeniu rusztowań.
Nad poziomem pomostu wykonano rusztowania z rur stalowych pod jeden łuk, przesuwane poprzecznie do betonowania drugiego łuku (segregator aktów prawnych).
Po zabetonowaniu i zwarciu luków rozebrano rusztowania rurowe, ułożono deskowania pomostu i zabetonowano pomost.

Łuki betonowano całymi odcinkami, nie dzieląc ich na płytę dolną, środniki i płytę górną. Uniknięto przez to naprężeń wywołanych różnicami skurczu tych części. Zwiększenie ciężaru świeżego betonu w łukach wpływa na nieznaczny wzrost średnicy pali i zwiększa o 15% przekroje rur pionowych nie zmieniając ani ilości ani wymiarów tężników rusztowania drewnianego i stalowego, których wymiary zależą od parcia wiatru, a nie od sił pionowych (promocja 3 w 1).

Koszty powstałe wskutek wzrostu wymiarów elementów pionowych są mniejsze od oszczędności wynikających z uproszczenia i przyspieszenia betonowania i zwierania od razu całych ’ odcinków łuków bez rozdzielania ich na wieńce, wyczekiwania na osiągnięcie przez nie dostatecznej wytrzymałości i ponawiania cyklu tych działań dla wykonania następnych wieńców.