Badania powolne

System III. Badania powolne z konsolidacją mogą być stosowane przy wszystkich rodzajach gruntów i w zależności od celu badań przeprowadzane z próbkami o strukturze naruszonej i nienaruszonej. Dla określenia parametrów wytrzymałościowych gruntu metodą powolną w aparacie trójosiowego ściskania należy poddać konsolidacji co najmniej 4 próbki przy ciśnieniu bocznym, które powinno być tak dobrane aby dwie wartości miały możliwie dużą rozpiętość, natomiast dwie pozostałe były sobie równe i bliskie wartości spodziewanego rzeczywistego obciążenia gruntu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Badania przeprowadza się w sposób następujący. Trzy próbki po zakończeniu procesu konsolidacji zgniata się przy zachowaniu bocznych ciśnień konsolidacyjnych. Prędkości wzrastania górnego nacisku powinny być tak dobrane aby nie wytworzyło się ciśnienie a wody zawartej w porach gruntu. Istnienie tego ciśnienia musi być kontrolowane w czasie całego procesu badania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podczas powolnego ściskania próbki zawór umożliwiający odpływ wody z próbki powinien być otwarty. Zniszczenie pierwszych trzech próbek pozwoli na wykreślenie trzech kół Mohra.

Styczna poprowadzona do tych kół bywa nazywana główną linią ścinania (uprawnienia budowlane). Wyznacza ona zastępczy kąt tarcia wewnętrznego. Dzieje się tak na skutek tego, że obwiednia kół Mohra łączy w tym przypadku punkty które odpowiadają próbkom wprawdzie tego samego gruntu, ale o różnej wilgotności, a więc o różnych wartościach spójności. W pewnym szczególnym przypadku, gdy badany grunt nie był przedtem obciążony (prekonsolidowany) lub była użyta próbka z gruntu przerobionego, główna linia ścinania powinna przejść przez początek układu współrzędnych (program egzamin ustny).

Kąta tarcia wewnętrznego

Dla określenia kąta tarcia wewnętrznego rp i spójności c odpowiadających warunkom jakie wytworzą się w podłożu po obciążeniu rzeczywistym, należy czwartą próbkę zgnieść w sposób następujący:

1. zamknąć zawór umożliwiający dopływ wody do badanej próbki,
2. zmniejszyć szybko ciśnienie konsolidujące <7_{3 4}, które było równe a_i2 i rzeczywistemu obciążeniu gruntu po wybudowaniu obiektu,
3. wykonać zgniecenie próbki, zwiększając obciążenie pionowe o wartość lo"_lj4 (opinie o programie).

W ten sposób uzyskuje się parę sprzężonych naprężeń głównych, która pozwoli wykreślić czwarte koło Mohra. Styczna poprowadzona do drugiego i czwartego koła Mohra wyznacza kąt tarcia wewnętrznego ⁽p i spójność c₂ odpowiadające wilgotności, która wytworzy się w podłożu po jego obciążeniu budowlą. Odcinek 0-a₂ na osi pionowej wyznacza wartość c₂, która odpowiada naprężeniu normalnemu w płaszczyźnie ścinania a_n2- Y kolei naprężeniom normalnym będą odpowiadać wartości (segregator aktów prawnych).

Badanie parametrów wytrzymałościowych gruntów sypkich sprowadza się do określenia kąta tarcia wewnętrznego <p. Zjawisko ścięcia w gruntach sypkich jest związane z pokonaniem wyłącznie oporów tarcia wewnętrznego i wynikłych zeń konsekwencji (np. spulchnianie próbki). Wszystkie te opory zależą od wymiarów i kształtów ziarn, zagęszczenia gruntu, nawodnienia gruntu oraz możliwości filtracji wody z próbki. Im grubsze są ziarna i bardziej nieregularne (ostrokrawędziste) tym oczywiście opór tarcia będzie większy.

Również zagęszczenie gruntu powiększa opór tarcia. Należy tutaj nadmienić, że kąt tarcia wewnętrznego q> dla luźnego piasku wg K. Terzaghiego i R. Pecka [10] jest równy kątowi pomiędzy poziomem a pochyleniem stoku stożka, wytworzonego przez sypanie suchego gruntu z małej wysokości. Dlatego wartość kąta cp dla luźnego piasku można określać bez przeprowadzania prób na ścinanie (promocja 3 w 1). Nieco szerszego omówienia wymaga wpływ nawodnienia gruntu sypkiego na wielkość naprężeń ścinających w momencie zniszczenia próbki. W gruntach w stanie luźnym współczynnik porowatości w momencie ścięcia maleje.