Badanie edometryczne

Ponieważ grunt jest materiałem bardzo złożonym, nie wystarcza przeprowadzenie jednego rodzaju badania do wyznaczenia wszystkich istotnych właściwości stanu naprężenia i odkształcenia. Badanie edometryczne jest najłatwiejszym badaniem do wyznaczenia zależności przestrzennego stanu naprężenie odkształcenie, natomiast badanie bezpośredniego ścinania jest najłatwiejszym i najstarszym sposobem wyznaczania oporu na ścinanie (program uprawnienia budowlane na komputer). Badanie trójosiowe jest najlepszą metodą do określania właściwości stanu naprężenia i odkształcenia. Badanie to pozwala również na wprowadzenie różnorodnych obciążeń.

Kilka rodzajów obciążeń próbki gruntu, które można zrealizować w badaniu trójosiowym. Badanie edometryczne rozpoczęto od wartości naprężenia równej zero. Z chwilą osiągnięcia przez a_v wartości 7,0 kG/cm² zaobserwowano wartość a_h równą 3,15 kG/cm². Wykreślić ścieżkę naprężeń dla tego badania zakładając, że stosunek a„la_v jest stały podczas całego badania. Wyznaczyć wartości K₀ i /? tego gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W rozdziale tym rozpoczynamy omawianie właściwości stanu naprężenia i odkształcenia gruntów od opisu i wyjaśnienia odkształcenia suchych gruntów ziarnistych. Ze względu na rozdrobniony charakter mineralnego szkieletu gruntowego, właściwości stanu naprężenia i odkształcenia gruntu są niezmiernie złożone. W tym rozdziale będziemy opierać się na wykresach przy opisywaniu tych właściwości (uprawnienia budowlane). W rozdziale następnym podamy proste, przybliżone wzory analityczne dla szczególnych przypadków.

Odkształcenie jednostkowe

Pojęcie naprężenia w układzie rozdrobnionym. Sens pojęcia odkształcenie gruntów można lepiej naświetlić. Dwa ziarna przedstawione na tym rysunku są oddalone od siebie na odległość L, która jest bardzo duża w stosunku do ich wymiarów. Jeśli ziarna zbliżą się do siebie o ZlL, to wtedy odkształcenie jednostkowe e_x można zdefiniować jako AL/L. Podobnie jak naprężenie, odkształcenie jest tensorem i dlatego należy je starannie określić (program egzamin ustny). Odkształcenie przy ściskaniu przyjmujemy za dodatnie, za dodatnie przyjmujemy również odkształcenie wywołujące zmniejszenie objętości.

Odkształcenia, jakich doznaje element gruntu, są wynikiem odkształceń wielu cząstek w jego granicach oraz względnych przesunięć między nimi (opinie o programie). W każdym miejscu styku między cząstkami odkształcenia miejscowe mogą osiągać bardzo duże wartości, znacznie większe niż wartość całkowitego odkształcenia określonego uprzednio. W celu zrozumienia złożoności stanu naprężenia i odkształcenia elementu gruntu, należy ocenić zmiany wewnątrz niego. W rozdziale 2 opisaliśmy czynniki wpływające na odkształcenie gruntu (segregator aktów prawnych). Zasadniczo można wyróżnić dwa mechanizmy odkształcenia gruntów ziarnistych:

• zniekształcenie (i kruszenie) poszczególnych ziaren,
• względne przesunięcia między ziarnami powstające wskutek poślizgów bądź toczenia. Jednakże te dwa mechanizmy rzadko działają niezależnie od siebie. Na przykład układ ziaren przedstawionych na rys. 10-2 byłby n iezmienny, gdyby cząstki były sztywne i nie doznawały względnych wzajemnych przesunięć pod działaniem sił zewnętrznych. Ponieważ jednak w rzeczywistości nie są sztywne,, ich odkształcenia wywołują małe przesunięcia w układzie, co prowadzi do załamania potencjalnie niestałego szeregu. Te właśnie przesunięcia względne między cząstkami powodują często duże odkształcenia gruntów, ale zasadniczo przesunięcia te nie byłyby możliwe, gdyby nie powstały zniekształcenia cząstek(promocja 3 w 1).

Zaproponowano wiele uproszczonych modeli mających wyjaśnić zjawiska wzajemnego oddziaływania cząstek.