Ustrój silosów komórkowych

Ustrój silosów komórkowych zależy od rodzaju i ilości przechowywanego materiału i od założenia urządzeń mechanicznych, doprowadzających materiał. Silosy na zboże i cement, gromadzące większe ilości materiału, posiadają znaczną ilość komórek, o przekroju kwadratowym, prostokątnym, wielobocznym, kołowym lub kombinowanym, przy czym wysokość komór może dojść do dwudziestu kilku metrów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Komórki, o przekroju prostokątnym lub wielobocznym są łatwiejsze do wykonania, natomiast przekroje kołowe, jako przenoszące wyłącznie ciągnienia, odpowiedniejsze są pod wzglądem statycznym, a niekiedy również ze wzglądu na oszczędność na żelazie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przekroje z wybrzuszeniem komór skrajnych lub kombinowane mają na celu oszczędność przez uzyskanie większej pojemności zbiornika. Dolne części komór wykształcone są lejkowato i posiadają odpowiednie zamknięcie, pozwalające na regulowanie wypróżnienia komór; wyloty lejków mogą być założone osiowo, co jest odpowiedniej ze względów statycznych lub, zależnie od założenia ogólnego, znajdować się mogą np. przy ścianach działowych komór. Zbiorniki, przechowywujące mniejsze ilości materiału, np. silosy na rudę lub węgiel w kotłowniach, mają komory niższe. Ustrój ogólny i szczegóły silosów poznamy najlepiej na przykładach budowli wykonanych (uprawnienia budowlane).

Ustrój silosa na zboże w Genui. Zbiornik, złożony ze 126 komórek prostokątnych, spoczywa na słupach żelbetowych, o przekrojach 90/90 cm i 75/75 cm, przenoszących obciążenie około 400 t. Dna komór są płaskie, a część dolną w postaci lejków uzyskano przez stosowne nabetonowanie betonem żużlowym. Pod dnem usytuowano, na stosownych rampach żelbetowych, trzy tory do przewozu materiału przeładowywanego ze zbiornika (program egzamin ustny).

Wysokość komór

Ustrój silosa na zboże, o kołowym przekroju komór. Zbiornik z trzema szeregami komór ma pojemność 300 wagonów. Wysokość komór wynosi okrągło 20 m, średnica w świetle 4,30 m. Każda z komór okrągłych pomieścić może 22 wagony zboża. Komórki między komorami okrągłymi przechowywują również zboże, a pojemność każdej z nich wynosi 7 wagonów. Grubość ścian 15 cm jest stała na całej wysokości komór (opinie o programie). Dla ochrony przed zmianami ciepłoty otoczone są komory murem ceglanym, przytrzymanym za pomocą kotw żelaznych, wpuszczonych w ściany komór. Więzary dachowe wykształcono w postaci ram trójkątnych dwuprzegubowych, opartych w punktach skrzyżowania ścian komór.

Spichlerz na zboże w Gdańsku, o pojemności 11 000 t, składa się z trzech części. Część pierwsza posiada komór kwadratowych, z których każda może pomieścić 245 t zboża. Oprócz tego cztery komory podzielone są na 3 równe części po 80 t. Poza tern są komory dzielone na 2 części po 120 t. Część środkowa budowli ma powyżej parteru dwa stropy płaskie, służące do przechowywania zboża w workach, a powyżej stropy z lejkami, umożliwiające wygodniejsze zsypywanie i przewietrzanie, przy czym na poszczególnych piętrach uzyskać można podział na komory mniejsze lub większe przez zakładanie ścian działowych z dylów drewnianych (segregator aktów prawnych).

Część ostatnia, o długości 8,60 m, ze stropami płaskimi, mieści urządzenia maszynowe i wagi samoczynne. Budynek ma 11 piętr przerwy na bokach stropu płaskiego najwyższego piętra umożliwiają przewietrzanie śpichlerza (promocja 3 w 1).

Zbiorniki na węgiel różnią się od poprzednich stosunkowo mniejszą wysokością, co spowodowane zostało przypuszczeniem, że w komorach, gromadzących zbyt wysokie warstwy, łatwo powstaje pożar wskutek samozapalenia się węgla, pozostającego pod znacznym ciśnieniem warstw górnych. Przypuszczenie to doprowadziło do ustroju, w którym zastosowano komory ukośne, o pochyleniu, odpowiadającym kątowi tarcia materiału (45°). Wysokość warstw węgla nie przekracza w takich budowlach 7 m.