Badanie rozsmarowalności

Próbę tę przeprowadza się na okrągłych płytkach betonowych o średnicy 23 cm i grubości 3 cm. Skład betonu powinien być następujący: 1 część cementu portlandzkiego, 3 części piasku normowego nr 2 (grubego) i 0,3 części wody. Płytki muszą dojrzewać przez 28 dni (program uprawnienia budowlane na komputer).
Badany preparat powinien dobrze i szybko kryć beton.

Po kilku pociągnięciach pędzlem na powierzchni betonu powinien powstać jednolity film. Środki stosowane na zimno nie powinny przy rozsmarowywaniu ciągnąć się w postaci nitek za pędzlem.
Określenie czasu wysychania. Próbę przeprowadza się na płytkach szklanych. Płytki szklane powleka się preparatami płynnymi przez jednorazowe posmarowanie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Powleczone preparatem szkło suszy się w pozycji pionowej. Powłokę uważa się za suchą, jeśli nasypany na badaną powłokę piasek o ziarnach 0,15-0,30 mm daje się całkowicie usunąć pędzlem z powłoki.

Próba odporności mas na wpływy niskich i wysokich temperatur. Przygotowanie próby. Badany materiał nakłada się na paski z blachy mosiężnej o grubości 0,2 mm i wymiarach 10 x 3 cm.
Na oczyszczoną powierzchnię blachy nakłada się badany materiał i suszy.

Blaszki należy powlekać przez jednorazowe posmarowanie.
Masy izolacyjne i lepiki na gorąco ogrzewa się do temperatury 180°C
i rozsmarowuje na blasze warstwą grubości 0,2 mm. Masy na zimno o konsystencji ciasta smaruje się warstwą grubości 2 mm.
Dla zbadania odporności na działanie wysokiej temperatury zawiesza się przygotowaną próbkę pionowo w suszarce, ogrzanej do temperatury 70°C, na przeciąg 2 godzin. Masa nałożona na płytkę nie powinna w tej temperaturze i po upływie tego czasu ściekać (uprawnienia budowlane).
Dla zbadania odporności na działanie niskich temperatur oziębia się przygotowaną jw. próbkę w ciągu V2 godziny do temperatury + 4°C i poddaje zginaniu. Masy stosowane na zimno i na gorąco zgina się dookoła pręta o średnicy 4 mm. Masy o konsystencji ciasta zgina się dookoła pręta o średnicy 20 mm. Czas zginania w obu wypadkach powinien wynosić 3 sek, kąt zginania 180°. Badana masa wytrzymuje próbę, jeżeli przy zginaniu nie odpryskuje, nie pęka i nie daje rys.

Próby zdolności krycia

Próby zdolności krycia mas płynnych (rzadkich). Masy izolacyjne stosowane na zimno powinny zapełniać i pokrywać drobne nierówności i pory betonu. Po zaschnięciu powinny one tworzyć jednolitą i szczelną powłokę (film) (program egzamin ustny). Za dobrze kryjącą należy uważać masę, która tworzy na siatce drucianej plecionej o otworach 0,6 mm jednolitą powłokę bez widocznych otworów.
Sposób przeprowadzenia próby. Pasek siatki 10 x 5 cm plecionej z drutu mosiężnego o średnicy 0,4 mm i o wymiarach oczek 0,6 mm, bezpośrednio przed próbą czyści się i wyżarza. Siatkę zanurza się w temperaturze 20°C do płynnej i wymieszanej masy i suszy zawieszoną pionowo w miejscu osłoniętym od przeciągów (opinie o programie).

Po wyschnięciu powłoki bada się krycie, obserwując siatkę pcd światło.
W przypadku preparatów izolacyjnych, przeznaczonych do stosowania zimą, próbę przeprowadza się w temperaturze + 4°C.
Ocena wyników. Za dobrze kryjącą uważa się masę, która całkowicie pokryła siatkę. W razie widocznych otworów siatki na pokrytej powierzchni lub jeżeli zostanie stwierdzone kurczenie się masy na siatce, wynik próby należy ocenić jako ujemny (segregator aktów prawnych).
Próba przepuszczalności wody I2J. Próba ta odnosi się do mas izolacyjnych z wyjątkiem asfaltów upłynnionych, stosowanych do gruntowania.

Wykonanie próby. Materiał bada się po nałożeniu go na siatkę mosiężną.
Wykonanie siatki. Krążek siatki mosiężnej o średnicy 15 cm plecionej z drutu o średnicy 0,065 i o wymiarach oczek 0,102 mm, przylutowuje się do pierścienia z blachy stalowej o grubości 1 lub 3 mm. Średnica zewnętrzna pierścienia powinna wynosić 23 cm, wewnętrzna (otwór) - 11,3 cm, powierzchnia otworu - 100 cm (promocja 3 w 1).
Siatkę przemywa się benzenem, powleka właściwym gruntem, a po upływie 24 godzin suszenia nakłada się na nią (przy jej pionowym położeniu) badaną masę izolacyjną.