Wykonywanie podłóg z tworzyw sztucznych

Ostatnio na nawierzchnie podłóg stosuje się tworzywa sztuczne w postaci płytek, wykładzin rulonowych i dywanowych oraz mas szpachlowych. Płytki z PCW (polichlorku winylu) nakleja się odpowiednimi klejami (lateksowy, Polacet, butapren) na gładź cementową lub estrichgipsową (program uprawnienia budowlane na komputer).

Nie można ich naklejać na podłogi drewniane, gdyż drewno pozbawione dostępu powietrza ulega szybko zagrzybieniu. Podłogi o nawierzchni z wykładzin rulonowych PCW wymagają starannego przygotowania podkładu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wykładzinę można przyklejać butaprenem, nanosząc go cienką warstwą na podkład i wykładzinę. Do tego celu używa się także kleju Polacet; wówczas smaruje się nim tylko podkład. Przyklejanie i przycinanie wykładziny można wykonać dwoma sposobami Pierwszy polega na przycięciu ręcznie lub krajarką brzegów nie naklejonych arkuszy i dopasowaniu ich styku, a następnie przyklejeniu (uprawnienia budowlane).

Według drugiego sposobu arkusze najpierw przykleja się środkowym pasmem, a następnie przycina i klei brzegi arkuszy. Wykładzina na całej powierzchni powinna dobrze przylegać do podkładu. Odchylenia od powierzchni nie powinny być większe niż 2 mm.
Podłogę wykańcza się listwami przypodłogowymi z PCW. Wykładziny mogą być jedno- lub dwuwarstwowe. Pod warstwą nawierzchniową jest warstwa tworzywa spienionego lub filcu, jak np. w popularnym Lentexie, w którym pod warstwą PCW jest filc lniany.

Bardzo rozpowszechniły się też wykładziny dywanowe, głównie dzięki ich właściwościom tłumiącym dźwięki (program egzamin ustny).
Wykładziny dywanowe składają się z warstwy wierzchniej, użytkowej i zarazem dekoracyjnej, wykonywanej z surowców włókienniczych lub syntetycznych, zwanej runem dywanu, i podkładu z tkaniny filcowej lub syntetycznej podbitej czasem jeszcze filcem lub spienionym tworzywem.

Wykładziny dywanowe dzieli się na tkane, igłowe, tłokowane : klejone. Dywany tkane, wykonane zwykłą techniką tkacką, mają runo strzyżone lub pętelkowe. Wykładziny igłowe, tłokowane i klejone otrzymuje się przez przyklejenie różnymi technikami włókien do tkanego podkładu. Runo tych dywanów jest też strzyżone lub pętelkowe (opinie o programie). Dywany do podkładu przykleja się lub napina na specjalnych kolcach rozmieszczonych wokół pomieszczenia.

Do klejenia dywanów używa się klejów takich jak do mocowania wykładzin z PCW lub specjalnych jak „Mozalep”, „Styrokol” itp. Bezspoinowe nawierzchnie z mas szpachlowych wykonuje się przez nakładanie na sztywne podłoże gotowych past produkowanych na bazie polioctanu winylu. Pasty nanosi się za pomocą szpachelek kilkumilimetrowymi warstwami. Nawierzchnie po ułożeniu równo zaciera się packą.

Warunki techniczne wykonania i odbioru robót podłogowych

Przed ułożeniem podłogi na gruncie trzeba usunąć ziemię roślinną na głębokość 30 cm i w to miejsce ułożyć piasek, żwir, tłuczeń lub gruz. W gruntach spoistych i miejscach odsłoniętych, np. przejazdy, wiaty itp., trzeba zapewnić odpływ wody spod podłogi. Podkład betonowy kładziony na gruncie powinien mieć grubość co najmniej 10 cm, wyrobione spadki w kierunku urządzeń odprowadzających wodę i być pocięty szczelinami dylatacyjnymi na pola o powierzchni około 15 m2 i boku nie przekraczającym 5 m (segregator aktów prawnych).

Powierzchnia podkładu pod łatą 2 m nie powinna wykazywać nierówności większych od 3 mm.
Powierzchnia gładzi pod nawierzchnie z tworzyw sztucznych nie może mieć nierówności większych od 1 mm. Podkład przed ułożeniem nawierzchni musi być suchy i oczyszczony. Podkłady wrażliwe na wilgoć powinny być chronione izolacją przeciwwilgociową. Styk dwóch różnych rodzajów nawierzchni powinien być wypełniony listwą, płaskownikiem lub kształtownikiem z metalu, tworzyw sztucznych, drewna itp.
Styk nawierzchni ze ścianą lub innymi elementami pionowymi wystającymi ponad powierzchnię podłogi powinien być przykryty listwą przypodłogową.

Nawierzchnie wodoodporne muszą być przy ścianach zabezpieczone cokolikiem wykonanym z tych samych materiałów co nawierzchnia. Wysokość cokolika nie powinna być mniejsza od 15 cm. Szczeliny dylatacyjne w nawierzchni i podłożu powinny być rozmieszczone zależnie od właściwości materiałów w sposób zapewniający swobodne ruchy skurczowe i termiczne bez pęknięć (promocja 3 w 1).

Część szczelin dylatacyjnych nawierzchni powinna się pokrywać ze szczelinami podkładu. Dokładność wykonania nawierzchni sprawdza się łatą 2 m. Odchyłki nie powinny przekraczać w nawierzchniach z kostki - 5 mm, z płyt - 3 mm, jastrychach i z elementów drobnych, taflowych, z płyt marmurowych, wykładzin rulonowych PCW i mas szpachlowych - 1 mm.