Badanie spoin ultradźwiękiem

Badanie spoin ultradźwiękiem jest znacznie szybszą metodą od prześwietlenia; może być ono wykonywane przy tylko jednostronnym dostępie, lecz nie daje trwałego zapisu lub obrysu wad w spoinie. Zastosowane mogą być obydwie metody: najpierw bada się połączenia masowo za pomocą ultradźwięku, oznaczając miejsca wadliwe, a następnie miejsca te bada się szczegółowo prześwietleniem. Należy podkreślić, że podstawową trudnością interpretacji wyników badań jest brak powiązania między stwierdzonymi wadami a ich wpływem na wytrzymałość połączenia (program uprawnienia budowlane na komputer). Wymagając w dokumentacji prześwietlenia połączeń spawanych należy dokładnie określić ich usytuowanie w konstrukcji, podać procentową ilość spoin do prześwietlenia oraz określić ich dopuszczalną klasę zgodnie z wymaganiami przepisów.

Prześwietlanie połączeń czołowych stosuje się głównie w elementach nośnych, dla których wytrzymałość spoin czołowych została przyjęta równa wytrzymałości materiału na rozciąganie. Spoin pachwinowych nie prześwietla się.
Metodą proszkowo-magnetyczną wykrywa się rysy i pęknięcia w materiale lub połączeniu spawanym, wychodzące na powierzchnię lub znajdujące się płytko pod powierzchnią. Badanie polega na rozpyleniu miałkiego proszku żelaza w badanym miejscu przedmiotu, który został połączony z urządzeniem magnesującym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Proszek żelaza układa się w miejscach przerwania linii magnetycznych nad pęknięciem. Metoda jest szybka, może być stosowana również w przypadku powierzchni pochyłych z jednostronnym dostępem.

Dla szczególnie ważnych zespołów konstrukcji wymaga się opracowania przez wykonawcę konstrukcji instrukcji technologicznej w zakresie prac spawalniczych. W takich przypadkach jest konieczne prowadzenie dziennika spawania, w którym rejestruje się nazwiska i kwalifikacje spawaczy oraz warunki prowadzenia prac spawalniczych (uprawnienia budowlane). W szczególności notuje się temperaturę otoczenia w czasie spawania, parametry spawania i stosowane materiały dodatkowe, spoiny wykonane przez poszczególnych spawaczy, przeprowadzone badania spoin i inne.

Badanie szczelności

Dziennik spawania stanowi załącznik do protokołu odbioru konstrukcji. Odbiór końcowy prac warsztatowych składa się z odbiorów częściowych, wynikających z wymagań przepisów i wymagań dodatkowych według dokumentacji technicznej (program egzamin ustny). Kontrola techniczna zakładu wystawia protokół kontroli dla takiego zakresu, jaki był przewidziany w dokumentacji technicznej konstrukcji.
Szczelność spoin bada się za pomocą sprężonego powietrza lub płynów przenikających. Badanie szczelności przy zastosowaniu sprężonego powietrza może być wykonywane tylko dla elementów konstrukcji zamkniętych, w których jest dopuszczane próbne ciśnienie rzędu 700 mm słupa wody (opinie o programie).

Powierzchnię spoin nawilża się roztworem wody z mydłem, dzięki czemu przy próbie pneumatycznej w miejscach nieszczelności tworzą się bańki mydlane. Do badań powierzchni dostępnej tylko z jednej strony stosuje się przenośne płaskie komory, w których jedna płaszczyzna jest zamknięta szybą, a na krawędziach drugiej znajduje się uszczelka gumowa. Po przystawieniu komory do spoiny wytwarza się w niej próżnię za pomocą pompy, wywołując efekt pęcherzy mydlanych.
Inna, prosta metoda badania szczelności polega na zastosowaniu płynów łatwo przenikających przez nieszczelności, takich jak na przykład nafta (segregator aktów prawnych).

Powierzchnię spoin, po stronie prowadzonych obserwacji, powleka się roztworem kredy. Odwrotną stronę połączenia spawanego natryskuje się obficie naftą, która przenikając w miejscach nieszczelnych występuje w formie ciemnych plam na jasnym tle powłoki kredowej. W połączeniach zakładkowych z dwiema spoinami pachwinowymi nawierca się w jednej blasze otwór, przez który wtryskuje się naftę w szczelinę zakładki (promocja 3 w 1).

Do wykrywania rys wychodzących na powierzchnię materiału stosuje się płyny „penetranty”, które wnikając w rysę zabarwiają się, określając dokładnie jej długość i usytuowanie. Badanie połączeń na występowanie rys i pęknięć jest przeprowadzane w przypadkach wyjątkowych, jako dodatkowa kontrola jakości.